Top 3 2013
Recensenten van Indebioscoop bespreken hun drie favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Ook vallen er enorme missers te noteren.
DEEL 4: Ralph Evers
2013 is alweer bijna omgevlogen en ook dit jaar heb ik vaak stil gezeten in menig bioscoopzaal om de parels en zwijnen van 2013 te aanschouwen. Het jaar begon goed met het International Film Festival Rotterdam, waar twee titels van mijn top 3 voorbijkwamen.
Nu kan het mooie maar bestaan als er ook lelijkheid tegenover geplaatst kan worden. Dat was ook dit jaar weer ruimschoots aanwezig. Doorgaans heb je je dan tot de films uit Hollywood te wenden.
Een flink aantal films zullen dit beperkte lijstje van slechts drie titels niet halen. Dat is dan de worsteling van de recensent. Want een film als Michael Kohlhaas moet dan wedijveren met L’Extravagant Voyage du Jeune et Prodigieux T.S. Spivet. De documentaire Death Metal Angola moet hier ook vernoemd worden. Wie had kunnen denken dat uitgerekend death metal weet te verbroederen in Angola, een land dat decennia is geteisterd door burgeroorlog.
1. Ladies and Gentlemen: the final cut (Final Cut: Hölgyeim és uraim)
Regisseur György Pálfi ondervond de nodige tegenslag voor zijn nieuwe filmproject en besloot uiteindelijk uit 500 films een nieuwe film te snijden. Prachtig gechoreografeerd op de muziek, danst deze film down memory lane. Zo kun je zonder al te veel moeite de grootste sterren van het witte doek samen laten komen in een grootse romantische film. De hoofdrolspelers? De steracteurs en hun publiek. Pure liefde voor cinema dit!
2. La Noche de Enfrente
Raúl Ruiz schittert nog eenmaal, ditmaal postuum. Een geweldig surrealistisch verhaal over een oude man die terugkijkt op zijn leven. Als jongeman droomde hij met de literaire en muzikale helden van vergeten tijden bevriend te zijn. Dromen, associaties en ergens een plot van het verhaal worden zo her en der uitgerold. Als een schilderij van Dalí, waarbij de verf nauwelijks tijd heeft om te drogen, alvorens een nieuw idee aan het witte doek wordt toevertrouwd. Een magische zwanenzang.
3. Zarafa
De vertederendste film voor jong en oud dit jaar. Een wonderlijk sprookje over twee heilige koeien, een jongen die een vriendschap met een giraffe sluit en een reis met een heteluchtballon. Genoeg ruimte is er voor magie en met veel aandacht en passie getekend. Zarafa vertelt het onwaarschijnlijke verhaal over de eerste giraffe in Parijs.
Miskleun van het Jaar
Hollywood zou zo onderhand wel eens wat LSD in haar kraanwater kunnen gebruiken, want de creativiteit is ver te zoeken. Na het belachelijk slappe Cars komen ze met het uitzonderlijk originele Planes. Inhoudsloze en lang uitgerekte heldenfilms, zoals de zoveelste X-Men spin-off The Wolverine of Iron Man 3 (een serie die nog zo leuk begon). Overdreven krachtpatserij tekende Pacific Rim hetgeen van een sterregisseur als Guillermo Del Toro niet verwacht mag worden. Sprookjes werden verkracht in Hansel and Gretel: Witch Hunters. Deze lijst doet zelfs het ‘film kijken om het vermaak’ geen goed. Echter, de winnaar van dit dubieuze lijstje is…
Turbo
Een volstrekt achterlijk idee over een slak die door een ‘ongeluk’ zijn droom om formule-1 coureur waar kan maken. Nog infantieler dan de teletubbies! De felle kleuren doen pijn aan je ogen, de animatie is saai en volgens formule uitgewerkt. De grappen zijn flets en flauw, de film is al vanaf de titel te voorspellen en kauwt een slecht concept in de resterende 90 minuten uit. Turbo wordt op de hielen gezeten door Monsters University, maar wint het door zijn verrassingsloze braafheid.
21 december 2013