Top 3 2013
Recensenten van Indebioscoop bespreken hun drie favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Ook vallen er enorme missers te noteren.
DEEL 1: Cor Oliemeulen
Veel boeiends in de verschillende genres. De prachtig zwart wit gefotografeerde Spaanse stomme film Blancanieves is een zeer meeslepend modern sprookje (wel jammer van het stierenvechten, anders was het in de top 3 beland).
De lang verwachte sciencefictionfilm Elysium ziet er prachtig uit, schetst een realistische verre toekomst en sluit heerlijk sentimenteel.
Lore laat zien dat in een intens oorlogsdrama de ledematen niet in de rondte hoeven te vliegen. Terwijl Tarantino’s eerste western, Django Unchained, het mág hebben van overdadig expliciet bloedvergieten (met de bekende dikke knipoog natuurlijk).
Trance is een oorspronkelijke, intelligente thriller, The Conjuring een meer dan verdienstelijke ode aan de klassieke horror, The Croods een erg geestige animatiefilm met een boodschap en The World’s End de leukste komedie (op het nippertje tot de vaderlandse theaters toegelaten).
Een Van Warmerdam vind je geweldig of juist niet. Zijn ultieme Borgman lonkt naar grote filmprijzen, maar net zo’n opvallende Nederlandse film is de tragikomedie Matterhorn.
O ja, de beste (en de enige) Nederlandse natuurfilm is De Nieuwe Wildernis.
De (zelf)verheerlijking van Indonesische massamoordenaars in de documentaire The Act of Killing is een zeldzaam verbijsterende kijkervaring.
Top 3 in willekeurige volgorde:
Rhino Season (Fasle kargadan ) gaat over de schrikbarende gevolgen van de Islamitische Revolutie in Iran. Inderdaad, de sterk acterende Monica Bellucci moet dan wel weer zo nodig even uit de kleren en de opbouw naar de climax lijkt wat gekunsteld, het verhindert Bahman Ghobadi niet de tragische liefdesgeschiedenis, poëzie en droombeelden tot een memorabel visueel kunstwerk te smeden.
Gangs of Wasseypur draaide in slechts enkele Nederlandse bioscopen vanwege de extreme lengte. Met zoveel toewijding, perfectionisme en talent vat Hindi-regisseur Anurag Kashyap zeventig jaar Indiase kolenmaffia meesterlijk samen in ruim vijf uur pure cinema. Een mix van grof geweld, zwarte humor en vette soundtrack, overgoten met een dikke Bollywood-saus.
La grande bellezza luidt de renaissance van de gouden periode van de Italiaanse film in. Met veel flair brengt cineast Paolo Sorrentino een direct eerbetoon aan de grote Fellini. Feesten totdat je erbij neervalt en filosoferen met illustere types op het dakterras, dat uitkijkt op de vergane glorie van het Colosseum. De moderne tijd lijkt zo weinig te bieden, maar ook verval kent een grote schoonheid.
Miskleun van het Jaar
Dit jaar is de grote doorbraak van de 3D-film. Het blijkt een winstgevende trend die Hollywood al snel met een dwangneurose zal opschepen en bijna per definitie ten koste gaat van het artistieke niveau. Ook de brilloos te bekijken wanproducties zijn niet aan te slepen. Meestal speelfilms die als komedie zijn geafficheerd. Zwakke en oeverloos herhaalde formules met veel tenenkrommend gedoe schoppen het soms zelfs tot kaskraker. Stephen Frears werd er in ieder geval niet rijker van. Met zijn humorloze brouwsel vol grote namen Lay the Favorite gokt én verliest hij. Gelukkig zal de gerenommeerde Britse regisseur zich spoedig revancheren met het drama Philomena.
18 december 2013