Top 5 films + Miskleun van 2016
Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die zij jammerlijk misten in de bioscoop. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2016.
DEEL 1: Wim Meijer5. – DEADPOOL
Ja, Deadpool ja. Dames en heren, er heerst een algemeen taboe op dit soort films: groots opgezet, budgetten van honderden miljoenen, PR-campagnes van ongekende grootte en met superhelden erin. Voor veel recensenten is het hun eer te na om dit te kunnen waarderen. Maar Deadpool is een van de grappigste films van het jaar, samen met die andere R-rated movie Sausage Party. En Deadpool is niet alleen ontzettend grappig, Marvel bewijst wederom haar klasse met een origineel plot, een Ryan Reynolds die helemaal los gaat en gelikte actie. Het is wat lastig om dit te vergelijken met een film als Arrival, en je kunt genoeg argumenten bedenken om Arrival hier neer te zetten, maar als ik niet alleen kijk naar intellectueel hoogstaande films, maar ook naar vermaak, dan moet Deadpool in de lijst. Dus vandaar.
4. – LES PREMIERS LES DERNIERS
Een Belgische neo-western, waarin twee mannen in een Jeep door afgelegen industriegebieden en bossen rijden om te jagen op een zwerver die een telefoon heeft gejat. Een tikje absurd, bijzonder komisch, een geweldige soundtrack en dito acteerwerk. The Coen Brothers hadden dit kunnen maken, maar verdeden hun tijd met Hail, Caesar!. Het camerawerk is van grote klasse en de film bewijst dat België qua cinema nog altijd mijlenver voorloopt op Nederland.
3. – CHRONIC
Dit drama bleef een beetje onder de radar. Een verzorger – een fantastische rol van Tim Roth – gaat helemaal op in zijn werk. Hij identificeert zich op pathologische manier met zijn patiënten, mensen die variëren van terminale vrouwen op middelbare leeftijd tot zestienjarige spasten. Niet alleen de materie is aangrijpend, ook het acteerwerk is uitstekend. Roth is in elk shot te vinden en speelt de sterren van de hemel. Er zou iets niet kloppen als hij in februari niet in de race is voor een gouden beeldje.
2. – THE RED TURTLE
The Red Turtle is een van de origineelste animaties sinds tijden, verfilmd in een Japanse tekenstijl, afkomstig van Nederlandse bodem. Vooral knap is de hoeveelheid emotie die de film teweeg brengt zonder dat er sprake is van dialoog. De beelden zijn sprekend, de film prikkelt de verbeelding. Het plot behelst een man die op een onbewoond eiland aanspoelt en probeert weg te komen, maar een rode schildpad dwarsboomt hem.
1. – HELL OR HIGH WATER
Ook al heb ik nog niet alles gezien en erg goede verhalen gehoord over Toni Erdmann, toch was de keuze dit jaar vrij simpel. Hell or High Water, een film waar je nog lang van kunt nagenieten. Wat een prachtige beelden, geweldige karakters en spitsvondige dialogen. Deze misdaadfilm verfilmt twee bijzondere koppels. Enerzijds twee broers die met hun rug tegen de muur staan en besluiten banken te beroven. Anderzijds een sheriff en zijn collega die de broers opjagen door de droge vlakten in Texas.
Miskleun van 2016:
MIDNIGHT SPECIAL
Ik heb zowel een Pathépas als Cineville-kaart en vind het vooral lekker om na werk de IMAX Arena in te lopen en anderhalf tot twee uur naar pulp kijken. Vaak echt slechte films, en dat heeft dan wel weer wat. Ik heb zoveel troep in de Pathé gezien dat ik wel vijftig titels kan opnoemen, maar tot de absolute uitschieters behoorden I Am Wrath, de nieuwe Ben Hur, The Choice, Gods of Egypt en meuk als Keeping Up with the Joneses. Echt pure bagger natuurlijk, maar eerlijk gezegd wil ik het geen miskleunen noemen. Het zijn gewoon kutfilms. Een miskleun vind ik meer iets als Midnight Special, een film waarvan de verwachting enorm hoog lag en die totaal niet wordt waargemaakt. Het begint heel aardig, met een mysterieuze spanning rondom een kind en een sekte, maar halverwege ontspoort de film totaal en kan je het plot niet meer serieus nemen. Het slot is volstrekt ridicuul en ik kon een glimlach van leedvermaak niet onderdrukken. Pretentieuze film in bijzonder matige uitvoering.
Gemist in de bios in 2016:
BURN BURN BURN
Lastige categorie, maar dan pik ik toch maar een film die ik op een van de filmfestivals van dit jaar zag, namelijk Burn Burn Burn. Een van de redenen is dat deze film een mooie mix is tussen komedie, roadtrip en drama, waarbij twee vrienden de as gaan uitstrooien van hun overleden maatje. Daarnaast is de film dan wel niet in de bios uitgekomen, hij is te zien op Netflix. En wie heeft dat tegenwoordig nou niet?
24 december 2016
Alle terugblikken op 2016:
Wim Meijer
Bob van der Sterre
George Vermij
Ralph Evers
Nanda Aris
Alfred Bos
Suzan Groothuis
Cor Oliemeulen