Ondertussen, op de redactie:
Wat ligt er bij jou nog op de plank? (deel 1)
Afgelopen week een inhaalslag gemaakt. Even wat films gekeken met het verstand op nul, want daar heb je af en toe behoefte aan. Tegelijkertijd is er nog zovéél wat ik ‘moet’ kijken.
COR:
Op mijn plank lagen nog het briljant-droeve Manchester by the Sea en de verplichte kost La La Land (Emma Stone lijkt echt af en toe op een alien). Deepwater Horizon, The Infiltrator en The Magnificent Seven vind ik met hun eigen kwaliteiten bovengemiddeld. En Hacksaw Ridge verraste me zeer (ondanks de gebruikelijk geweldschoreografie van Mel Gibson) als biografische oorlogsfilm met een mooie boodschap.
Er zijn periodes waarin ik me vooral op één persoon richt, ook met de bedoeling om hierover een stuk te schrijven. Een kleine greep: Ingmar Bergman, Bette Davis, Michelangelo Antonioni, John Cassavetes, Catherine Deneuve, Jean Vigo, Akira Kurosawa en Jim Jarmusch (deze week gepubliceerd).
Het blijft moeilijk kiezen uit het overweldigende aanbod uit de filmgeschiedenis. Als ik alleen al even kijk op jullie auteurspagina’s op InDeBioscoop wordt het tijd om dit jaar maar eens de volgende films te gaan kijken: Il sorpasso, Ucho, Andrei Rublev (van Andrei Tarkovski heb ik er helaas nog maar een paar gezien), Orphée, C’eravamo tanto amati (Bob en Alfred bleken heimelijk verliefd op Stefania Sandrelli), Prezít Svuj Zivot, Autumn Sonata (alles van Bergman vind ik tot dusver wonderschoon), Tyrannosaur, Le Cercle Rouge en The Life and Death of Colonel Blimp. Ik tel tien films, goed voor een Leuk Filmlijstje dit jaar: ‘Tien filmklassiekers (?) die ik nog niet had gezien’.
Welke films willen jullie nog kijken?
BOB:
Ik kijk helaas veel meer random dan ik zou willen. Zou graag anders willen maar het komt er niet van. De pet staat de ene dag naar een mooie klassieker, de andere dag kan ik alleen een onnozele horrorfilm over katten consumeren. Camera Obscura leidt (uiteraard) regelmatig mijn filmkeuze.
Ook ik heb van sommige regisseurs weinig gezien: Tarkovski, Bergman. Kwam er nog niet van. Van sommige wel vrij veel: Scola, Fellini, Truffaut, Altman. Van sommige niet veel en niet weinig (Godard, Fassbinder, Lubitsch).
Er kan altijd meer bij. Luiheid staat me in de weg om meer Japanse klassiekers te kijken. Ik heb vrienden die werkelijk alles weten van de Tsjechische cinema. Bijzonder is dat. Zo zag ik ooit L’invitation, een hartstikke aardige Zwitserse film. Maar de Zwitserse cinema heb ik daarna nooit uitgeplozen.
Georgische films, Roemeense films, Griekse films, Hongaarse films. Er is zoveel moois. Meer zou je moeten zien, meer, meer!
Maar dat is het probleem. Je moet niet iets moeten, zeker niet met zoiets leuks als cinema. Dan wordt het gelijk aan al die dingen die al moeten (stofzuigen, zak kattengrit kopen, brood halen, planten water geven, naar je werk gaan). Ah, vandaag de eerste negen Hitchcocks op de agenda!
Ik herinner me wel heel levendig bepaalde perioden dat ik echt alles aan Chinese films keek, alles aan zwijgende films, of alleen maar oorlogsfilms. Mooie herinneringen. Maar de pet die naar zoiets staat is ergens in mijn kledingkast zoekgeraakt. Wordt tijd om die eens terug te vinden.
PS: Ik ben trouwens net als Cor ook wel benieuwd naar hoe anderen met ‘het canon’ omgaan. Gaat iemand ze systematisch af (beginnend met Lindsay Anderson, eindigend met Zhang Yimou). Of is het toch met blinddoek een dvd uit de kast trekken? Of gewoon wachten tot het op je pad komt? Hoe, Ralph, ben jij bijvoorbeeld bij Bela Tarr terecht gekomen? (Het antwoord op deze vraag in deel 2, red.)
NANDA:
Ik ben ook een random kijker! Dan eens wat op een filmfestival, dan in de bioscoop, dan weer thuis op de bank… Absoluut geen systematische kijker, alhoewel ik dat wel eens bedacht heb te gaan doen (toen ik het boek ‘1001 films die je gezien moet hebben’ kreeg).
Ik heb sinds een aantal maanden een Cineville-pas, en ga dus nu weer regelmatig naar de film. Toen ik nog in Groningen studeerde, had ik ook zo’n pas. Heerlijk vond ik dat, een paar films achter elkaar zien, of naar de bios fietsen en maar zien wat er draaide. Zo was er die keer dat ik te laat was, en alleen nog naar Rambo kon. Dat leek me niet alles, en dus sneakte ik een andere zaal binnen. Daar draaide National Treasure, ook niet bepaald een lucky shot haha!
Maar goed, terugkomend op het onderwerp: er zijn nog zoveel films die ik zou moeten kijken! En ook klassiekers, waarvoor ik mij schaam dat ik ze nog niet gezien heb (wellicht niet voor publicatie, maar waar kijken jullie zulke films?). Als filmwetenschapper wordt er toch van je verwacht dat je een soort wandelende encyclopedie bent. Of eigenlijk denkt men dat van alle kunst in het algemeen. Als ik in een museum loop, kunnen vrienden gerust vragen naar de achtergrond van een schilderij; ‘jij hebt toch kunst gestudeerd?’
Tijdens de studie keken we vaak fragmenten van films, waarna ik vaak genoeg heb gedacht, ‘goh, mooie film, laat ik die eens helemaal gaan kijken’, wat ik vervolgens toch niet vaak deed. Zoals films van Bergman, Scola, Kubrick. Maar regisseurs waar ik aardig wat van gezien heb zijn Rossellini, Tarantino, de gebroeders Coen. En niet veel en niet weinig van bijvoorbeeld Hitchcock en Scorsese.
Op dit moment liggen er nog een aantal films op de plank ja, Manchester by the Sea ben ik ook benieuwd naar, Elle wil ik nog graag zien, en Toni Erdmann liep ik mis doordat ie uitverkocht was, maar wil ik heel graag zien.
Ja ach, ik ben het met Bob eens; er is al zoveel dat moet, laten we film kijken leuk houden! Alhoewel ik opeens heel veel zin heb gekregen in een regenachtige zondag films kijken…
5 februari 2017
Wat ligt er bij jou nog op de plank? (deel 2)