Bobs favoriete afleveringen van 10 jaar Camera Obscura

door Bob van der Sterre

Het is ontzettend lastig om favoriete afleveringen samen te stellen. Ze zijn me allemaal dierbaar om verschillende redenen. Toch maar een poging! Titel, humor en obscuriteit vallen in deze episoden goed samen.

Eigenwijze ministaatjes. De film Passport to Pimlico was hier echt voor gemaakt. Nu moest ik er nog twee bij vinden. The Wicker Man (het origineel) is aan de bekende kant maar het paste hier ook perfect en The Mouse that Roared eveneens. Ik kende het boek al uit mijn jeugd, wist niet eens dat er een verfilming van was, met Peter Sellers nota bene. Zo’n film die niet zo legendarisch komisch is als je hoopte. Deze volledig Britse aflevering doet me nog steeds plezier vanwege het onderwerp.

Beklemming en Vervreemding. Deze aflevering vind ik nog steeds mooi vanwege het besef dat dit idee nu toevallig heel populair is in de moderne cinema. Ook vind ik Seconds, Seksmisja en THX 1138 een ijzersterk trio, want ze behandelen dat onderwerp allemaal anders.

De dood herleefd. Drie zeer interessante films die samen een zeer goed geheel vormen. Vooral The Loved One (een van mijn favoriete romans) en het geweldige Cremator. En After Death is de oudste film die in Camera Obscura heeft meegedaan, uit het nog precommunistische Rusland van 1915.

Ben ik de dader? Ik bedacht me dit op een dag na het kijken van het rare Le voleur de crimes: is er een subgenre over mensen die denken dat ze een moord hebben gepleegd? En ja hoor, na goed zoeken vond ik er nog twee, en met name The Blue Gardenia is nog best heel aardig.

Eten en zwarte humor. Na het kijken van Who is killing the great chefs of Europe? vroeg ik me af of ik meer lugubere films over eten kon vinden. En dat lukte. Die combinatie vond ik frappant: eten en zwarte humor. La Grande Bouffe – enigszins een klassieker van Marco Ferreri – paste er te goed bij om te laten liggen.

Godard niet in Frankrijk. Een leuke klus om Godard-achtige films bij elkaar te zoeken. Het idee kwam doordat ik op een gegeven moment na het kijken van Abschied von gestern besefte hoeveel mensen elders zijn stijl nadeden in de jaren zestig.

Schurken achter het stuur. Het leuke van deze episode is de uiteenlopendheid van de knullige tramachtervolging in Naakt over de schutting, de lange achtervolging vol stof met een Ford Torino in Fear is the Key, en het scheuren van een auto door Parijs in Le chat et le Souris, een typische scène voor racefanaat Claude Lelouch.

Luchtig tijdreizen. Omdat hier de obscure film der obscure films Tomorrow I’ll get up and scald myself with tea in zit. Briljante komische Tsjechische tijdreisfilm. Onverzinbaar script. De invalshoek luchtig tijdreizen maakt het concreter dan als je alle films over tijdreizen zou nemen. En dan natuurlijk met Non ci resta che piangere, die kon dan niet ontbreken.

Seks en moord (en een verhaal). Deze aflevering vind ik zelf erg vermakelijk. Want hoeveel films zijn letterlijk dit! Deze drie zijn extreem obscuur (met als hoogtepunt Wenn es Nacht wird auf der Reeperbahn van Ralf Olsen). Als het ware gemaakt om ooit in deze Camera Obscura te verschijnen.

Hoog in de hemel. Niet alle afleveringen hebben geweldige films, maar hier is het niveau vrij hoog met films die zich in de bergen afspelen: het zeer obscure maar interessante Estse curiosum The Dead Mountaineer Hotel en het ontzaglijk mooie Black Narcissus. Downhill Racer hoefde ik ook niet over te twijfelen: Robert Redford als skiër, als dat niet obscuur is, weet ik het ook niet meer.

 

12 augustus 2020

 

 

BINNENKORT: De grote Camera Obscura Quiz