LIFF 2020 – Deel 3: Mafheid als leidraad

LIFF 2020 – Deel 3:
Mafheid als leidraad

door Bob van der Sterre

LIFF 2020 – Maffe films! Ze zijn zo zeldzaam tegenwoordig met al die brave arthousefilms en domme actiefilms. Op LIFF waren er toch een paar te zien. Drie producties die in mafheid tegen elkaar opbieden.

 

Why slugs have no legs

Bonkers – Acht absurde korte films

Life: film van vier seconden die zo snel voorbij was dat ik het gemist had.

Mime: Nederlandse film over uit de hand lopende ontgroening (door een mimespeler die letterlijk uit een andere wereld komt).

Where do they come from: Duitse film over een jongen die in een videotheek werkt, met een passie voor horror en gevoelens voor een meisje.

Tooth fairies: animatiefilm over een joch dat tanden uittrekt omdat hij een crush heeft op de tooth fairy.

Helena: Franse horrorfilm over een vrouw die op een verlaten strand van iemand af probeert te komen maar dat lukt alsmaar niet.

Do you like poetry: Braziliaanse film over een man die na het slikken van pillen de wereld leger ziet worden.

Peaking: Britse horror over een vrouw die audio opneemt en ineens iets vreemds hoort.

Why slugs have no legs: Zwitserse animatie over het leven van drie slakken in een insectenmensenwereld.

Live forever: Amerikaanse musicalparodie op slasherfilms

 

Leuke, gevarieerde filmsessie met veel fantasie en weinig verveling. Beste film hiervan, wat mij betreft: de Braziliaanse film Do you like poetry. Een grappige en mysterieuze film waarvan het absurde script geschreven had kunnen zijn door Charlie Kaufman. Precies goede lengte en genoeg inhoud voor een korte film.

De geestige Zwitserse animatie over slakken, Why slugs have no legs (zie foto) paste het beste bij het thema (Bonkers dus). Peak, de Britse audiohorror slaagt atmosferisch erg goed, en smaakt naar meer. De Nederlandse film Mime toont verrassend veel fantasie, iets wat ik toejuich.

De minste films: de ideeënloze Duitse film Where do they come from en de budget-Tarantino op zijn Frans, Helena.

Survival Skills

Survival Skills – Hoe gedraag ik mij als agent?
Oud-hoofdagent introduceert een video voor een cursus ‘Hoe gedraag ik mij als agent’. Jim die deze modelagent uitbeeldt, is een karikatuur. Een namaakagent. Hij is alleen bedoeld om de cursus op de tape uit te beelden. Hij past dus niet in de echte werkelijkheid van andere, professionele agenten die in de film figureren. En dat matcht natuurlijk niet. Jim is natuurlijk een rolmodel en geen echte agent. Bij een zaak van huiselijk geweld maakt hij daarom beloften die hij niet waar kan maken. Ondertussen loopt zijn al even karikaturale vrouw weg van hem. Jim begint zelf te twijfelen wat zijn levenslot is.

Fantasierijke bodem voor deze film. Een politiecursusvideo met karakters (acteurs) die niet thuishoren in de geschetste wereld. Een paar ideeën boeien. Zoals dat Jim steeds meer zijn eigen beslissingen neemt, wat de cursusleider probeert te verhinderen door de band telkens terug te spoelen. Heeft iets van de films van Quentin Dupieux, doet ook een beetje denken aan The Truman Show. Dat contrast is waar de film zijn kracht van moet hebben.

En gebruik van de VHS-band in een visuele hoofdrol. Weer een VHS-band! De VHS-band krijgt steeds meer hoofdrollen in films (zoals ook al in Rent-a-pal). Alle mogelijkheden worden er hier mee verkend, op pauze zetten, doorspoelen, terugspoelen. Bij naderend onheil komen er in Survival Skills-strepen in beeld, wordt het geluid beroerder. Beetje ‘Lynchiaans’!

Stijl en verhaal zitten elkaar hier wel in de weg. Het visuele idee is speels uitgevoerd maar volgens mij oogt het leuker dan dat het klopt. En dat merk je als kijker. Probleem 2: connectie krijgen met karikaturen (of ze nu opzettelijk zijn of niet) is erg moeilijk.

 

Effacer L'historique

Effacer L’historique – Worsteling met moderne communicatiemiddelen
Drie bevriende sukkels, twee vrouwen en een man, worstelen met moderne communicatiemiddelen. Een wordt gechanteerd door rampzalige sekstapes; een is verliefd op een droomvrouw in Mauritius; een krijgt altijd alleen maar eensterrenreviews als taxichauffeur. Ze worstelen verder met bots, websites, bestellingen online, kwijtgeraakte inlogcodes, klantenservices, verzin het maar. Door hun online domheid raken ze in de penarie in hun echte levens. Hun doel: het verwijderen van hun (online) geschiedenis. Dus ze moeten op zoek naar een server waar die geschiedenis te vinden is.

Je hebt niet zoveel nodig om een originele en zelfs enigszins filosofische film te maken, zoals Gustave Kervern en Benoit Delepine vaak bewijzen met hun in mijn ogen ondergewaardeerde films (Aaltra en Louise Michel). Een grappig script, satire, leuke acteurs en fantasie. Dan krijg je een heerlijk portret van goedgelovige technokneuzen, die alles eraan willen doen om hun geschiedenis te verwijderen.

Het eerste deel is het beste, als we zien hoe de kneuzen langzaam doordraaien door de moderne technologie, tot en met het bezoeken van een hacker (‘God’) in een windmolen (die alleen AI vreest). Ook mooie vondst: de rotonde waar ze afspreken om hun vicieuze cirkel van kneuzenellende te doorbreken.

De film is goed in zijn momenten, minder in het geheel. Soms erg geestig zoals een Indiaas callcenter dat tegen betaling op sterren zit te rammen. Of hoe de naïeve Marie (de erg grappig spelende Blanche Gardin) zich laat chanteren na een avond waarvan ze zich niets herinnert. Maar het tweede deel waarin ze gaan reizen, is iets minder, met niet zulke verrassende plots, en een iets te slordige stijl. Toch veel liever dit dan het zoveelste zouteloze maar betekenisvolle drama.

 

6 november 2020

 

LIFF 2020 – Deel 1
LIFF 2020 – Deel 2
LIFF 2020 – Deel 4

 

MEER FILMFESTIVAL