***
recensie In Bloom
Kabbelend niemendalletje
door Ralph Evers
In Bloom vertelt het verhaal van twee vriendinnen in het Tbilisi van 1992 en de alledaagse problemen waarmee ze te maken hebben. Op de achtergrond speelt de onafhankelijkheid van Georgië, dat nog altijd gebukt gaat onder een burgeroorlog. De film kabbelt echter als een vriendelijk beekje voorbij en vergeet indruk te maken op de kijker.
Zelfs wanneer Natia een pistool krijgt van haar vriendje Lado, om af te rekenen met de pestkoppen in de buurt, levert dit geen spanning op. Natia en Eka raken door dit machtsmiddel wel meer uitgesproken en lijken een middel in handen te hebben om hun eigen vrijheid te vergroten.
Ouders
Eka’s vader zit in het leger en ze verlangt sterk naar hem. Ze heeft zichtbaar moeite met het accepteren van andere autoriteiten, zoals haar moeder en de lerares, sinds ze haar vader mist. Natia’s ouders zijn voortdurend in strijd met elkaar. Haar vader is alcoholist en haar moeder zit zo vol zorgen dat ze geen tijd en ruimte heeft om er voor Natia te zijn. Natia koestert liefdesgevoelens voor Lado, maar wordt met enig geweld gedwongen met Kote te trouwen.
De film siert zichzelf in het klein houden van het verhaal en de hoeveelheid personages. Eka speelt de sleutelrol. Zij is het meisje dat haar hart trouw blijft en zich niet laat corrumperen. De psychologie is goed uitgewerkt. De rol van groepsdruk, traditionele normen en waarden en het harde dagelijkse leven worden treffend in beeld gebracht. Hetzij in een moeder die de controle verliest, een vader die de situatie vermijdt of een afgestompte, lege blik op redeloos geweld van de overtuigend spelende Eka.
Exotisch
Een probleem met etnische cinema is dat het vaak lastig is de minder prominente karakters van elkaar te onderscheiden. In Bloom vraagt vooral in het begin de nodige aandacht van de kijker. Al gauw haal je de namen en de onderlinge relaties door elkaar. Tegelijkertijd biedt deze film een inkijkje in het alledaagse leven van het Georgië, vlak na de onafhankelijkheidsverklaring. We zijn getuige van de strijd tussen de traditionele waarden en het langzaam opkomende modernisme.
De film weet helaas nergens in uit te blinken. Het verhaal kabbelt als een beekje. De levens kennen hun ups en downs. Het acteerwerk is degelijk, de kleuren doen wat flets aan, waardoor de film er nergens uitspringt en vermoedelijk al gauw vergeten wordt in de eindeloze stroom releases die jaar in jaar uit de bioscopen aandoen.
Zijn onderscheidende karakter kent de film in het exotische element: we worden niet vaak getrakteerd op een film uit Georgië. Waar het Tadzjikistaanse True Noon in 2009 nog wist te verrassen met een eigen filmtaal, humor en een eigen handtekening van de regisseur, verblijft In Bloom teveel in reeds gebaande paden. Een leuke poging, interessant voor de avontuurlijke bioscoopganger, maar waarschijnlijk uitgedoofd alvorens opgemerkt.
16 december 2013