***
recensie Otto is een neushoorn
Onverzadigbare, vriendelijke veelvraat
door Ralph Evers
Wat doe je wanneer je met een magisch potlood een getekende neushoorn tot leven ziet komen? Dan blijf je natuurlijk rustig en zoek je naar een manier hoe de situatie onder controle te houden. Dat mag voor de buitenwereld dan weliswaar gek lijken, maar hoe zou dat voor jou zijn in eenzelfde situatie? De vrolijke fantasie in Otto is een neushoorn prikkelt zowel jong als oud.
Otto is een neushoorn is de derde van de trilogie aan verfilmde boeken van de Deense kinderboekenschrijver Ole Lund Kirkegaard. Eerder werd al Orla de Kikkerslikker en Pudding T verfilmd.
Tekening komt tot leven
Het is de eerste dag van de zomervakantie wanneer Topper, een 10-jarige jongen met een levendige fantasie, een magisch potlood vindt. Samen met zijn vriend Hugo tekent Topper een neushoorn op het behang van zijn appartement op twee hoog. Tot hun verbazing komt de tekening tot leven en staat er in de kamer een vriendelijk glimlachende, doch zeer hongerige neushoorn, die zijn honger stilt door de meubelen op te peuzelen. Aangezien de neushoorn onverzadigd blijkt, zakt hij gaandeweg naar de onderburen door. Dit zorgt voor flink wat leven in het anders zo slaperige dorpje aan zee.
Grappige personages
De film zit vol met aparte eendimensionale typetjes. Dit maakt de personages herkenbaar en versterkt de vrolijke toon van de film. Zo zijn er de duivelse broodbakkers. Een stel onnavolgbare winkeliers bij wie de meesten na een eenmalige ervaring ver uit de buurt blijven. De politiechef die liever lui is dan moe. De vader van Hugo, ook Otto geheten, die een betweterige vrek speelt, met een café waar geen sterveling naar binnen wil. Deze man lijkt met enige fantasie wel op Basil Fawlty. Daarnaast hebben de andere medebewoners van Toppers flat zo hun kuren. Holm is een praatzieke fantast en zijn onderbuurvrouw is Oost-Indisch doof, hetgeen een leuk uitgewerkte running gag is. Ondertussen is Topper verliefd op Sille, een meisje uit zijn klas.
Plots
De film is met veel zorg gemaakt en er zitten mooie vondsten in, zoals de zweeftocht van het lieveheersbeestje in het begin. Er wordt goed gebruik gemaakt van het 3D-effect. Het verhaal kent een aantal subplots die evenals de personages meer uitwerking vragen. Het tempo ligt hoog, waardoor het einde van de film een afgeraffeld gevoel geeft. Dit is jammer, want daarmee smoort de film het plezier die hij oproept.
De Vlaamse stemmen zijn passend en enthousiast ingesproken. De humor is aan de brave en veilige kant. Er zijn weinig visuele grappen, terwijl de mogelijkheden zich meer dan eens voordoen. Zo lijkt de focus vooral op kinderen gericht. Daarmee hebben de filmmakers overigens wel een punt. Kinderen dienen verbaasd en verwonderd te worden en een ideaal medium hiertoe is de animatiefilm. Meer nog dan gewone film kan de animatiefilm tarten met de grenzen van wat mogelijk is. Dit gegeven wordt dankbaar gebruikt in Otto is een neushoorn.
17 november 2013