***
recensie Silver Linings Playbook
Gek is wie gek doet
door Wouter Spillebeen
Silver Linings Playbook is een film over mentale stoornissen, American football, dans en uiteraard: de liefde. Gelukkig is dit geen alledaagse romantische komedie.
Wanneer Pat Jr. (Bradley Cooper) na acht maanden uit een psychiatrisch instituut ontslagen wordt, wil hij alleen zijn vrouw terugwinnen. Hij heeft een plan: sporten om gewicht te verliezen, boeken lezen om haar te tonen dat hij geïnteresseerd is in haar werk en vooral constant een positieve houding aannemen. Er zit namelijk een zilveren rand aan iedere grijze wolk. Al snel wordt duidelijk dat Pat nog niet de mentaal stabiele man is die hij wil zijn en wanneer hij weduwe Tiffany (Jennifer Lawrence) leert kennen gaat zijn toestand van kwaad naar erger. Ook zijn directe omgeving, waar iedereen wel een beetje gek lijkt, werkt zijn plan danig tegen.
Mentale stoornissen
Alledaagse gekkigheid wordt uitgespeeld tegen gediagnosticeerde mentale stoornissen. Pat Jr. mag dan bipolair zijn, zijn vader (Pat Sr., gespeeld door Robert De Niro) lijkt er nog erger aan toe dan hij. Die is ervan overtuigd dat zijn favoriete American Footballploeg alleen kan winnen als zijn zoon supportert met een zakdoek in de ene en de afstandsbediening in de andere hand. Ondertussen laat de depressieve Tiffany zich door iedere man bespringen die maar avances maakt. Wie is hier de echte gek?
Op de acteerprestaties valt nauwelijks iets aan te merken, zoals te verwachten met een cast als deze. Vooral Bradley Cooper brengt de wanhoop van zijn personage tot leven. Robert De Niro speelt op dezelfde manier als altijd en hij doet dat met glans. De interacties tussen de verschillende figuren zijn niet altijd hilarisch, dit is geen bulderlachkomedie, maar altijd op een of andere manier amusant.
Ongewone gedachtegangen
Silver Linings Playbook begint sterk. De ongewone gedachtegangen van de hoofdpersonages illustreren de mentale toestanden die ze proberen te overwinnen. Ondersteund door een heerlijke soundtrack (Led Zeppelin en The Eagles of Death Metal tot Johannes Brahms en Dave Brubeck) zie en voel je levens die ondanks alle verwoede pogingen niet op het juiste spoor geraken.
Jammer genoeg vervalt de derde en laatste akte in alle mogelijke clichés van deze chickflick. Van de worsteling is bijna geen sprake meer en het happy end is van kilometers ver te ruiken. Niet dat dat noodzakelijk slecht is: het is feelgood zonder schroom, toegeven aan de nood van de kijker om met de glimlach naar huis te gaan. Silver Linings Playbook is een atypische romantische komedie met een einde dat enkel dient om de kijker gerust te stellen. Maar laat dat je niet afschrikken. De eerste twee delen maken deze film de moeite waard.
23 februari 2013