***
recensie The Croods
Aaibaar gevaar en gevaarlijke aaibaarheid
door Ralph Evers
In de nieuwe creatie van Dreamworks is maar weinig wat het lijkt. Schattige, bonte vogeltjes vreten in luttele seconden een walvis kaal en vervaarlijk lijkende sabeltandtijgers blijken de voorouders van onze luie huiskat.
Het avontuur begint wanneer Iep, de puberende dochter van vader Grug, op een nacht uit de grot ontsnapt. Hierbij breekt ze de belangrijkste regel van haar vader: het is goed om bang te zijn. En: de grot is de enige veilige plek. Haar nieuwsgierigheid wordt gewekt door een kleine ‘zon’. Niet veel later ontmoet ze Guy, een jongen die het vuur meester is en weet heeft van de wereld. Hij leeft niet meer in grotten, want van die tunnelvisie en duisternis word je niet wijzer.
Daarbij zijn grotten gevaarlijk, nu de wereld op springen staat. Met zijn avontuurlijke inborst weet hij het hart van Iep te stelen. Wanneer door omstandigheden de rest van Ieps familie noodgedwongen op pad moet, omdat hun grot aan puin gaat, vallen ook zij al gauw voor de charmes van Guy. Behalve dan Grug, die blijft vasthouden aan zijn regels, die hem en zijn familie zo lang bescherming boden.
Dageraad van de mensheid
We tekenen de dageraad van de mensheid en ook de aarde is nog maar net ontwaakt in nieuw leven. In tegenstelling tot de protectionistische aard van de holbewoners trekken de continentale platen er op uit. Gevolg? Aardverschuivingen, vulkaanuitbarstingen, vluchtende dieren, chaos en paniek. Guy houdt zijn hoofd koel, dus Grug ook. De twee kemphanen houden de energie in de film levendig en zorgen voor de nodige kolderieke situaties.
De tocht die de Croods hebben te maken breekt met het leven in de grot. De tijden van duisternis zijn voorbij, nieuw inzicht ontwaakt zich letterlijk in de zonovergoten nieuwe wereld. Tegelijkertijd wordt de familie, die jaren in angst geleefd heeft, overdonderd met nieuwe indrukken waarmee ze uit de voeten moeten zien te komen. Het geklungel van de familie levert dan ook lekker veel grappen op. Met een beetje pech zie je dan al de vervolgfilms aankomen. Wees gerustgesteld dat de luiaard in deze film een leukere rol speelt en dat de mammoeten vooral lomp en roekeloos zijn.
Heerlijk en komisch
We krijgen met The Croods een heerlijk en komisch heldenverhaal. De verplichte emoties in Amerikaanse films blijven enigszins achterwege, want ja, die holbewoners waren vooral bezig met overleven. De chemie tussen de personages en hun nieuwe omgeving, die fantasierijk en zinnenprikkelend weergegeven is, werkt goed. De film kent een hoge grapdichtheid en de humor is ‘Britser’(dank je wel, Cleese!) Naast slapstick is er voldoende ruimte voor running gags. Een zeer geslaagde running gag is de schoonmoeder Grannie, die met haar bijtende sarcasme Grug menigmaal tot het uiterste tergt. Zo is The Croods een film waarvan jong en oud kan genieten.
27 maart 2013