***
recensie Above Us All
De wereld draait door
door Ralph Evers
Above Us All vertelt ons verhalen over onze sterfelijkheid. De verschillende invalshoeken en ideeën hierover. De dood omringt ons ieder moment, want elk moment sterft en gaat over in een nieuw moment, in eindeloze beweging, tot de tijd stopt met tikken.
De film begint met het scheppingsverhaal van de Aboriginals. We zijn op aarde en kijken uit over een uitgestrekt landschap. De grootsheid van moeder natuur stroomt via het scherm de zaal binnen. Dan doet een voice-over verslag van de schepping van de zon. Via een droom, een emoe-ei en de kampvuren van de geesten werd de zon geschapen. Onze tijd op aarde is tastbaar, wordt ervaren en geleefd. De dood is echter ongrijpbaar, ze is evenals de hemel boven ons. Ze bepaalt wie we zijn, en verschuilt zich ergens in de tijd, die verdwaald lijkt in de nachtelijke eindeloosheid van de sterrenhemel.
Groote Oorlog
We leren Shay, Kelab, Koen en Maree kennen. Koen is een Vlaming die met Maree, een Aboriginal, twee kinderen heeft: Shay en Kelab. Maree overlijdt en Koen besluit met zijn kinderen terug te keren naar zijn geboorteplek: Ieper. De plek waar honderd jaar geleden onvoorstelbare gruwelijkheden plaatsvonden in de Groote Oorlog. Tegen deze achtergrond zoekt Shay naar troost in haar verwerking van het verlies van haar moeder.
De 53 shots die de film rijk is kenmerken zich door een 360 graden ronddraaiende camera. Om de illusie van beweging te behouden is gekozen voor een hoger aantal beeldjes per seconde, 50. Normaal gesproken zijn dit er 25, maar dat zou met de panningshots een flikkerend beeld opleveren. De camera draait rondom taferelen en overpeinzingen van de personages. Dit doet denken aan de overpeinzingen van de dealer en zijn klanten in de Hongaarse film Dealer van Benedek Fliegauf. Eveneens een film die in elk shot 360 graden rondom de scène draait en de contemplaties van de personages uitspreekt. De acteurs in Above Us All zijn geen professionals. Ze spelen zichzelf met hun ervaringen en emoties in een verzonnen verhaal.
Last Post
De overpeinzingen in deze film gaan over het kapotgeschoten verleden van Ieper, wat nog altijd actueel is, en over de dood. Ieper is nog altijd zoekende naar hoe om te gaan met het verleden en hoe betekenis te geven aan de wreedheden in de drie slagen om Ieper. Nog elke dag wordt om 20 uur de Last Post geblazen ter nagedachtenis aan de vele gevallenen. Shay probeert te midden van haar nieuwe omgeving betekenis te geven aan de dood van haar moeder. Onder voortdurend grijze luchten waar maar regen uitvalt, valt dit haar zwaar.
De film op zijn beurt portretteert verschillende mensen, die hun ideeën rondom de dood uitspreken. Zo denkt de vader dat de dood definitief is, waar een jongen overtuigd is van een hemel en een hel. Een oudere vrouw vertelt over hoe de potjes jam die ze met haar man maakte haar doen denken aan de relatie die ze met hem had. Die potjes jam zijn als een relikwie, vasthoudend aan de liefde van de vrouw naar haar overleden man. Eenzelfde magie zit hem in het beroep van Koen. Hij is astronoom en kijkt in adembenemende shots naar de sterrenhemel, waar volgens de Aboriginals de geesten verblijven. En zo is de cirkel rond, ondanks hun verschillende opvattingen.
5 september 2014