Deel 2: Nanda Aris
Top 5 en miskleun van 2017
Acht recensenten van InDeBioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die een bioscooprelease had verdiend. Tot en met Oudjaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2017.
door Nanda Aris
5. – BABY DRIVER
Een snelle, vrolijke actiefilm, waardoor je zin krijgt om zelf achter het stuur te kruipen. Baby (Ansel Elgort) speelt de rol van vluchtautochauffeur, die het best presteert wanneer hij goede uptempo muziek luistert (zoals het nummer ‘Bellbottoms’ van The Jon Spencer Blues Explosion). De muziek werkt aanstekelijk, is goed gecast en past naadloos op de beelden. Het is niet zozeer de begeleiding van het beeld, het is het beeld dat de muziek begeleid. Van Elgort gaan we vaker horen, hij speelt met grote namen als Jamie Foxx en in de in opspraak geraakte Kevin Spacey, maar doet zeker niet onder voor hen.
4. – AN INCOVENIENT TRUTH 2
Al Gore weet voor de tweede maal mensen te raken en te inspireren met zijn verhaal over klimaatverandering. Hij focust in het begin van de film vooral op de effecten van klimaatverandering, iets wat de kijker ietwat ontmoedigt. In het tweede deel van de film ligt de focus op de verandering. Wat er kan en moet veranderen, en ook welke verandering gaande is. Bewustwording is een grote pijler van Gore’s programma. Hij zet de kijker aan het einde van de film aan het werk, alleen op die manier is verandering écht mogelijk. Of je het nu wel of niet een goede film vindt, het is mooi dat het medium film gebruikt wordt voor de goede zaak.
3. – MANCHESTER BY THE SEA
Lee Chandler (Casey Affleck) krijgt een telefoontje dat zijn broer plotseling is overleden en hij de voogdij over zijn tiener neefje krijgt. Het brengt herinneringen die hij liever niet oprakelt. Affleck speelt een fantastische rol als getroebleerde man waarvoor hij een Oscar heeft gekregen. De film is verassend en heeft geen standaard Hollywood-narratief, waardoor de film voor nog meer impact zorgt dan dat ie al doet.
2. – GOOD TIME
Weinig good time, want er gaat veel mis in deze film van Ben en Josh Safdie. Ben speelt zelf de rol van het zwakbegaafde broertje Nick die met zijn broer Connie een bankoverval pleegt. Dit loopt mis, waarna het kaartenhuis in elkaar stort. Robert Pattinson schittert in de rol van Connie, hij speelt een opgejaagde persoon en we voelen zijn onrust. Dat wordt onder andere door hand held shots, close ups en eclectische muziek bewerkstelligd en laat de kijker met een opgefokt gevoel achter – prachtig hoe de film dit teweegbrengt.
1. – MOONLIGHT
Moonlight won dit jaar drie Oscars, onder andere voor beste film. Verdiend, want deze coming of agefilm over de homoseksualiteit van een Afro-Amerikaanse jongen, die opgroeit in een achterstandswijk in Miami, is prachtig. Hij toont het harde leven van Chiron, die opgroeit bij zijn crack verslaafde moeder en het moeilijk heeft op school. Gelukkig is er ook de aardige buurman en zijn vriendin, die een vleugje verlichting geeft, zowel voor Chiron als de kijker. De tegenstrijdigheid en de innerlijke strijd wordt mooi verbeeld. Chiron verhardt, maar de verlegenheid en goedaardigheid verdwijnen niet.
Miskleun van 2017:
GOLD
Het verhaal leek zo sterk – want waargebeurd, maar de verfilming van het verhaal bleek alles behalve sterk. Heel jammer, vooral ook voor Matthew McConaughey, die voor de rol vele kilo’s aankwam. In Gold gaat hij op zoek naar goud, volgt een visioen dat hij heeft, en reist af naar Indonesië. Vooral de scène met de tijger is tenenkrommend. Waar zijn excentrieke rol in Dallas Buyers Club (2013) goed uitpakte (hij kreeg er een Oscar voor), is zijn gespeelde personage Kenny Wells over de top.
Gemist in de bioscoop:
THE DREAD
Een ontzettend komische film, die vertelt over het Argentijnse stadje El Dorado en zijn inwoners. Alleen als je geopereerd moet worden ga je naar een echte dokter, alle andere kwalen lossen de inwoners zelf op. Dat doen ze op verschillende wijzen, iedereen heeft z’n eigen kwaliteit. Zo is er een kikker die je tegen de wang houdt om kiespijn te verhelpen. Maar Espanto (schrik-doodsangst) geneest maar één iemand, Jorge. Komisch is het omdat het voor ons lastig voor te stellen is dat een kikker je van je kiespijn afhelpt en het feit dat de inwoners hun verhaal doen door bloedserieus recht in de camera te kijken. Een aanrader.
25 december 2017
Deel 1: Cor Oliemeulen
Deel 2: Nanda Aris
Deel 3: Bob van der Sterre
Deel 4: Yordan Coban
Deel 5: Suzan Groothuis
Deel 6: Tim Bouwhuis
Deel 7: Ralph Evers
Deel 8: Alfred Bos