Top 5 2017

Deel 4: Yordan Coban
Top 5 en miskleun van 2017

Loveless

Acht recensenten van InDeBioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die een bioscooprelease had verdiend. Tot en met Oudjaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2017.

Yordan Coban door Yordan Coban

De driedelige vertelling van verhalen leek dit jaar een terugkomend thema in de bioscoop. Dunkirk, Moonlight, Orpheline en The Handmaiden konden het allen niet laten. Wat ik verder opvallend vind is dat een aantal grote regisseurs mijn top 5 niet gehaald hebben. Ik vond dat Haneke met Happy End te veel een samenvatting van zijn eerdere werken maakte, Dunkirk voor een oorlogsfilm te weinig te vertellen had en het originele muziekelement in Baby Driver niet genoeg was om de eenvoud van het verhaal te ontsnappen. De film op het randje van de top 5 is Loving Vincent, wat een hele bijzondere kijkervaring was. Echter had het te weinig te vertellen om de cut te halen. Zonder verder nog te treuzelen is dit uiteindelijk de selectie voor 2017 geworden.

 

5. – THE HANDMAIDEN

De regisseur van Oldboy (2003) is terug met wederom een spannende en gelaagde thriller. Chan-wook Park heeft al eerder laten zien dat hij niet bang is om met taboes te spelen. Ook in deze film zitten weer genoeg gewelddadige en seksueel beladen momenten. Chan-wook Park vertelt zijn verhaal in drie delen. De motieven van karakters weet hij in elk deel volledig om te gooien. Het werkelijke verhaal ontbloot zich langzaam als een striptease-act die spannend blijft tot het einde.

 

4. – MOONLIGHT

Moonlight geeft het aangezicht van een leven beheerst door stigma’s en labels, opgelegd door anderen. De samenleving vertelt Chiron (Alex R. Hibbert, Ashton Sanders en Trevante Rhodes) wie en wat hij moet zijn. Op geen enkele manier kan hij zijn wie hij is. Chiron is arm, gekleurd en homoseksueel. Niemand geeft hem de liefde waar hij naar op zoek is. De conformerende druk die de samenleving hem oplegt drijft Chiron tot hardheid. Moonlight ontleedt de intolerantie van onze maatschappij door drie verschillende fases van een mensenleven, in drie verschillende minderheidssferen, op een vrij aangrijpend manier.

 

3. – PATERSON

Paterson gaat over poëzie. Een erg ingetogen film die ons laat zien dat zowel film als poëzie over heel weinig hoeven te gaan om de schoonheid van het leven weer te geven. Paterson’s (Adam Driver) simpele leven als buschauffeur bestaat uit enkele eenvoudige facetten, waarvan hij de waarde door middel van poëzie probeert te vangen. Zijn leventje met zijn vrouw, zijn baan als buschauffeur en zijn haat-liefderelatie met zijn hond. Over meer gaat de film eigenlijk niet. Maar het volstaat voor een erg bevredigende ervaring. Voor ik een film kijk, kijk ik liever niet waar de film over gaat. Ik wil me laten verassen. Een film kan namelijk over alles gaan, zo ook over slechts een dichtende buschauffeur.

 

2. – THE KILLING OF A SACRED DEER

De films van Yorgos Lanthimos spelen zich altijd af in parallelle universums. Werelden die lijken op die van ons maar waar mensen niet normaal met elkaar communiceren en bizarre dogma’s de mens beheersen. Zijn films hebben daarom altijd een mate van ongemak, dat in The Killing of a Sacred Deer beangstigend werkt. Het perfecte leven van chirurg Steven Murphy (Colin Farrell) wordt geconfronteerd met een ethisch dilemma als de duivelachtige Martin (Barry Keoghan) zijn leven binnendringt. De film valt als een horrorfilm te categoriseren op een manier zoals The Shining (1980) tot het genre behoort. Sfeer gestuurde horror die alleen gemaakt kan worden met de visies van een uiterst kundige regisseur.

 

1. – LOVELESS

Loveless geeft de kijker een treurige realiteit van het liefdeloze Rusland. Andrej Zvyagintsev toont ons hoe Poetins kille manier van regeren en hoe sociale media de Rus onverschillig en empathieloos gemaakt heeft. Uiteindelijk zijn de kinderen, de nieuwe generatie Russen, het slachtoffer. Alyosha wordt verwaarloosd door zijn ouders die alleen met zichzelf en hun scheiding bezig zijn. Als hij wegloopt van huis wordt het pijnlijk duidelijk dat niemand zich echt bekommert om zijn lot. De films van Zvyagintsev zijn grauw en duister en zitten vol egoïstische hebzuchtige mensen. Een erg pessimistische blik op het leven vandaag de dag. Loveless laat de kijker met een leeg gevoel achter. Zvyagintsev is een meester daarin en zijn werk behoort stilistische gezien tot een van de uniekste van de hedendaagse cinema.

 

The Emoji Movie

Miskleun van 2017:

THE EMOJI MOVIE

Voor de miskleun van het jaar ga ik valsspelen. Ik ben dit jaar misschien iets te kieskeurig geweest in de bioscoop om een ware miskleun te kunnen kiezen en heb alleen die films bekeken die ik echt de moeite waard achtte. Ik ga de miskleun daarom uitreiken aan een film die ik niet gezien heb, maar weerzinwekkend vind in elke zin. Een inkoppertje: The Emoji Movie. De film staat voor alles wat ik niet uit kan staan aan de filmwereld tegenwoordig. Het feit dat studio’s marketing boven inhoud kiezen en alles dat herkenningswaarde heeft verfilmd moet worden zonder dat er echt een verhaal is om te vertellen. The Lego Movie (2013) deed dit nog op een enigszins leuke manier, alhoewel het wel erg Toy Story (1999) nadeed, maar films als Angry Birds (2016), The Emoji Movie, The Smurfs (2011) en Warcraft (2016) hebben naar mijn mening geen legitiem bestaansrecht. Een verhalenverteller is niet klaar met zijn verhaal nadat hij vertelt dat zijn verhaal over emoticons gaat. Er moet conflict zijn, intrige of op zijn minst iets van vermaak. Films als The Emoji Movie en Batman vs. Superman (2016) zijn lokaasfilms zonder mensen een ervaring mee te geven die de moeite waard is. Met het idee dat het niet uitmaakt wát je verkoopt, áls het maar verkoopt. Dit is niets anders dan misleiding en bedrog.

 
27 december 2017
 
 
Deel 1: Cor Oliemeulen
Deel 2: Nanda Aris
Deel 3: Bob van der Sterre
Deel 4: Yordan Coban
Deel 5: Suzan Groothuis
Deel 6: Tim Bouwhuis
Deel 7: Ralph Evers
Deel 8: Alfred Bos