Top 5 2017

Deel 1: Cor Oliemeulen
Top 5 en miskleun van 2017

Acht recensenten van InDeBioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die een bioscooprelease had verdiend. Tot en met Oudjaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2017.

Cor Oliemeulen door Cor Oliemeulen

In het filmjaar 2017 vielen grijpgrage Hollywoodsterren van hun voetstuk, draaiden er meer sequels dan ooit in de bioscoop en introduceerde Pathé actiecinema met meebewegende stoelen. Gelukkig valt er ook wat positiefs te noteren. Originele films (Loving Vincent, In the Crosswind), maffe films (Poesía sin fin), afgezaagde films (de gemiddelde romkom) en ontroerende documentaires (Visages Villages). Controverse was er zowel op het witte doek als op de redactie van InDeBioscoop, want de favoriet van de ene recensent is de miskleun van het jaar bij de andere recensent. En zo hoort het ook: film moet iets met je doen, anders kun je maar beter genderneutraal worden.

 

5. – INSYRIATED

Hoe wrang is het dat de oorlog in Syrië enkele uitstekende films opleverde? Neem Insyriated, dat zich niet richt op gevechtshandelingen of vluchtelingen, maar op burgers die gevangen zitten in hun eigen woning. Dit ijzersterke claustrofobische drama van de Belgische cinematograaf/cineast Philippe Van Leeuw geeft een gezicht aan mensen die in extreme omstandigheden extreme keuzes moeten maken en is een volbloed drama op de vierkante meter.

 

4. – PATERSON

Een dichtende buschauffeur is interessanter dan de bovengemiddelde actieheld, zelfs als hij Paterson heet, in Paterson woont, elke dag vroeg opstaat, trouw zijn hond uitlaat en niet vreemdgaat. Deze ingetogen, subtiele film van Jim Jarmusch is een ode aan de verbeeldingskracht van het geschreven woord met een overtuigende hoofdrol van Adam Driver, misschien wel de meest veelzijdige acteur van 2017.

 

3. – AFTER THE STORM

Na meesterwerken als Nobody Knows en Still Walking maakte Hirokazu Koreeda, de beste hedendaagse Japanse filmregisseur, van After the Storm opnieuw een prachtige familievertelling. Een ooit succesvolle schrijver, gedumpt door zijn vrouw en nu werkzaam als gokkende privédetective, wentelt zich in de deceptie van vervlogen dromen en hoopt tegen beter weten in op een hereniging van zijn gebroken gezin. Door zijn lichtvoetige stijl, met een haast achteloze nonchalance, zuigt Koreeda je langzaam in het verhaal en prikkelt hij sympathie voor de grootste loser.

 

2. – LADY MACBETH

Het titelpersonage is getrouwd met een oudere man en ze besluit om haar liefdeloze huwelijk en de kilheid van haar omgeving te ontvluchten. In dit onalledaagse kostuumdrama kun je niet bevroeden tot welk onheil het afgooien van een keurslijf en obsessieve lust kan leiden. Geweldige hoofdrol van de Engelse actrice Florence Pugh (die soms wat doet denken aan een jonge Kate Winslet) die in haar obsessie voor liefde haar grenzen verlegt.

 

1. – THE HANDMAIDEN

Chan-woon Park maakte met deze fantastische mix van erotische misdaadthriller, historisch drama en zwarte komedie de perfecte onderhoudende film. In het door Japan bezette Korea van de jaren dertig ontstaat een complexe driehoeksverhouding tussen een oplichter en twee vrouwen. Het verhaal over dubbelspel en onderdrukking wordt verteld vanuit drie perspectieven en zet je een paar keer totaal op het verkeerde been. Park’s visuele stijl is als vanouds oogstrelend en aan productie, muziek, kostuums, montage en camerawerk is de grootste zorg besteed. The Handmaiden is 140 minuten pure cinema – vol hoogtepunten.

 

Dunkirk

Miskleun van 2017:

DUNKIRK

Ook op 70mm-scherm én met bewegende stoelen, watersproeiers, windturbulentie, de geur van verschroeide aarde en een voetmassage was deze oorlogsfilm van Christopher Nolan mij zeker tegengevallen. Identificatie met welk personage dan ook is onmogelijk, de observaties raakten me op geen enkele manier. Ik voelde geen spanning en werd niet verblind door mooie plaatjes. Het kan niet anders dan dat de overspannen, gewiekste geluidsband verantwoordelijk is voor de populariteit van Dunkirk.

 

Gemist in de bioscoop:

OKJA

Op festivals zie je genoeg films die eerder een bioscooprelease verdienen dan de gemiddelde Amerikaanse actieshit en Nederlandse feelgood. Zo had met een beetje goede promotie het IJslandse drama Under the Tree, een bij vlagen hilarische tragikomedie over een burenruzie, best wel wat geruststellende bezoekersaantallen kunnen opleveren. Ik vestig vooral graag de aandacht op Okja van Joon-ho Bong, die een paar jaar geleden al verraste met Snowpiercer. Zijn uitgebalanceerde mix van genrestijlen over een jong meisje dat haar supervarken uit handen van de malafide vleesindustrie probeert te redden, verscheen exclusief op Netflix, wat hopelijk niet het begin van een verderfelijke trend is.
 
24 december 2017
 
 
Deel 1: Cor Oliemeulen
Deel 2: Nanda Aris
Deel 3: Bob van der Sterre
Deel 4: Yordan Coban
Deel 5: Suzan Groothuis
Deel 6: Tim Bouwhuis
Deel 7: Ralph Evers
Deel 8: Alfred Bos