Vijf motieven om iemand te ontvoeren
Mag je een regisseur ontvoeren zodat hij geen slechte films meer kan maken? Je zou het kunnen denken na het zien van Kidnapping Freddie Heineken. Meestal is losgeld de reden om iemand te ontvoeren, maar er zijn natuurlijk genoeg andere motieven om iemand te kidnappen. Vijf voorbeelden.
door Cor Oliemeulen
1. – Suna no onna (1964)
Motief: ARBEID
Natuurlijk, je kunt iemand ontvoeren om voor je te laten werken, maar in Suna no onna (De vrouw in het zand) lijkt er meer aan de hand. De Japanse regisseur Hiroshi Teshigahara verfilmde het boek van Kôbô Abe dat gaat over een entomoloog die in een afgelegen duinengebied buiten Tokio op zoek gaat naar insecten, wordt uitgenodigd te overnachten bij een weduwe die in een zandkuil woont en de volgende ochtend ontdekt dat de touwladder is verdwenen. Net als de vrouw moet hij emmers zand scheppen zodat de dorpelingen het kunnen verkopen. Tevens moeten ze voorkomen dat het huisje niet door het zand zal worden opgeslokt. Vluchten kan niet meer en langzaam ontstaat er een innige band tussen de weduwe en de gijzelaar. Of is onze entomoloog ontvoerd om voor nageslacht van de geïsoleerde dorpsbewoners te zorgen?
Zeer bijzondere film met goed spel, stijlvolle cinematografie, zoals close-ups van bezwete, met zandkorrels bedekte lichamen en gezichten, en adequate experimentele muziek. De film gaat over overleven en aanpassen in een uitzichtloze omgeving en terugkeren naar de menselijke basis.
2. – Die fetten Jahre sind vorbei (2004)
Motief: NOODZAAK
Twee activistische vrienden breken graag in bij rijke mensen. Niet om de buit te houden of om onder de armen te verdelen, maar om de bewoners te laten zien dat hun weelde hen niet onaantastbaar maakt. In dit krachtige drama van de Oostenrijkse regisseur Hans Weingarter gaat Jan (Daniel Brühl) in de fout door verliefd te worden op het meisje van zijn vriend en haar in te wijden in de praktijken van de Edukators, zoals de idealistische inbrekers zich noemen. Tijdens een inbraak worden ze betrapt en zien ze geen andere keus dan de eigenaar te ontvoeren.
De twee vrienden, het meisje en de rijkaard trekken zich terug in een berghut, alwaar langzaam een band tussen slachtoffer en daders ontstaat. Ook de rijkaard blijkt vroeger idealen te hebben gehad. Eten, drinken, blowen en spelletjes worden afgewisseld met politieke meningsverschillen en een lastige driehoeksverhouding. Die fetten Jahre sind vorbei doet hunkeren naar een tijd waarin mensen nog ergens voor stonden en blijft onvoorspelbaar tot het eind.
3. – Rabbit-Proof Fence (2002)
Motief: RASSENZUIVERING
Wie denkt dat de nazi’s het systematisch uitroeien van een ras hebben uitgevonden, zal zich verwonderen over het feit dat dit in Australië gebeurde voor de rassenwetten van Neurenberg en nog vele jaren na de val van het Derde Rijk. In het waargebeurde drama Rabbit-Proof Fence van Phillip Noyce zien we hoe drie meisjes van een Aboriginal-familie door de autoriteiten worden ontvoerd en aan de andere kant van Australië in een heropvoedingskamp onder leiding van nonnen belanden. De kinderen mogen hun eigen taal niet meer spreken en krijgen les in Engelse waarden en cultuur.
De Aussies pakten het minder drastisch aan dan de nazi’s: Aboriginals werden geforceerd om kinderen van blanken te krijgen zodat het zwarte bloed op den duur zou verdwijnen. Of zoals de christelijke ‘chief protector of Aborigines’ (Kenneth Brannagh) het verwoordt: “The native must be helped.” Gelukkig weten de drie meisjes te ontsnappen en beginnen ze aan hun 1200 mijl lange terugtocht, gevolgd door een spoorzoeker (Aboriginal-acteur David Gulpilil die in hetzelfde jaar in Tracker dezelfde rol had).
4. – Ugly (2013)
Motief: KINDERHANDEL
Eindelijk weer eens een spannende Indiase film, die geheel vrij is van Bollywood-ingrediënten. Ugly is de succesvolle opvolger van Anurag Kashyaps schitterende maffiafilm Gangs of Wasseypur. Ook ditmaal weet hij al het geweld verantwoord te compenseren door de vakkundige en inventieve manier van scriptschrijven en regisseren. We volgen de lotgevallen van een onbekende filmacteur wiens dochtertje is ontvoerd. Het hoofd van de politie, getrouwd met de ex van de acteur, verdenkt de vader.
Politiegeweld, afluisterpraktijken en intimidatie vormen de opmaat van de rollercoaster waarin de kijker continu op het verkeerde been wordt gezet. De ontknoping is absoluut verrassend en plaatst het laatste puzzelstukje naadloos in het originele misdaadmysterie van een onmiskenbaar filmtalent.
5. – The King of Comedy (1982)
Motief: 15 MINUTES OF FAME
Beter één avond koning, dan je hele leven een schlemiel. Dat is de overweging van Rupert Pupkin (Robert De Niro), om zijn grote voorbeeld, de beroemde talkshow host Jerry Langford (een verre van grappige Jerry Lewis) te ontvoeren. Rupert wil obsessief graag stand-up komiek worden, maar het lukt hem niet Langford ook maar enigszins te enthousiasmeren voor zijn repertoire. Echter Rupert is geenszins van plan de handdoek in de ring te gooien. Hij waant zich zelfs Langfords vriend en neemt een vriendin onuitgenodigd mee naar het huis van de tv-ster, waar de pijnlijke ervaring leidt tot een fantastische confronterende scène.
The King of Comedy is een essentieel zwart komisch drama van Martin Scorsese dat gaat over de intense drang naar roem en de keerzijde ervan. De Niro speelt een van zijn beste rollen als de authentieke antiheld die het eindelijk lukt om als stand-up komiek voor een groot publiek op te treden. Soms is het dus goed om iemand te ontvoeren, zeker als het een chagrijnige, arrogante hufter is.
23 juni 2015