Ruth & Alex

**

recensie  Ruth & Alex

Hoop drukte om niks

door Cor Oliemeulen

Diane Keaton en Morgan Freeman zijn fantastisch als ouder stel dat op het punt staat te verhuizen naar een luxer appartement.

De producers mochten hun handen stuk klappen toen ze een heus droomkoppel strikten voor hun film over een ouder echtpaar in New York dat na veertig jaar zijn appartement wil verkopen. Het real life weekend van Ruth en Alex is enerverend en weet door het goede spel van Diane Keaton en Morgan Freeman te onderhouden, maar vergeet ondertussen te vlammen.

Recensie Ruth & Alex

Gemengd huwelijk
Het komische drama Ruth & Alex (in de VS verschenen onder de titel 5 Flights Up) is gebaseerd op het succesvolle boek Heroic Measures van Jill Ciment. De schrijfster plaatste een Joods koppel in de Lower East Side, echter de filmmakers kozen voor een interraciaal koppel in Brooklyn. Toen Ruth en Alex daar veertig jaar geleden trouwden, was een gemengd huwelijk nog in dertig staten verboden. Het is bijzonder dat we in een speelfilm getuige zijn van een gemengd koppel dat zo’n lange tijd bij elkaar is. Voor het verhaal vormt de combinatie blanke vrouw / zwarte man overigens geen issue. Of het moet zijn dat Ruth en Alex door onbegrip en vooroordelen waarschijnlijk een nog sterkere band hebben gekregen.

Ruth is gepensioneerd lerares en Alex kunstschilder, die weinig werk wist te verkopen omdat hij altijd weigerde op de commerciële toer te gaan. Ze wonen sinds hun huwelijk oprecht gelukkig in een tweekamerappartement in een buurt die verjongt, terwijl zowel Ruth en Alex als hun woning een dagje ouder worden en een lift geen overbodige luxe is. Ruths ietwat hysterische nichtje Lily (Cynthia Nixon) heeft haar tante enthousiast gemaakt om hun appartement mogelijk voor een miljoen dollar te verkopen, zodat ze naar een geschikter onderkomen kunnen verhuizen. Alex is wat behoudender en begrijpt beter dat Lily makelaar is en er dus financieel wijzer van wil worden.

Recensie Ruth & Alex

Commotie
Echter de huizenprijzen dreigen acuut te gaan dalen, omdat de tv-stations terroristisch gevaar aankondigen. Bovendien wordt Dorothy, het hondje van Ruth en Alex, plotseling ziek. De drie door elkaar lopende plotlijnen leiden tot verwikkelingen en dialogen die soms doen denken aan Woody Allen’s jaren zeventig klassiekers Annie Hall en Manhattan, niet zonder toeval ook komische drama’s waarin Diane Keaton het best tot haar recht komt. Door alle commotie probeert Alex zijn gejaagde vrouw tevergeefs wat te kalmeren. Ruth: “I like to worry, it keeps me calm!”

De chemie tussen de twee hoofdrolspelers is perfect. Diane Keaton doet waar ze goed in is en Morgan Freeman geeft de meest fletse film nog kleur. Alle crisissituaties, opwinding en New Yorkse typetjes ten spijt, is het duo verstoken van een sprankelend scenario – ook de flashbacks met de jonge versies van Ruth en Alex voegen weinig wezenlijks toe – en de vereiste creativiteit van regisseur Richard Loncraine om Ruth & Alex aan de grijze middelmaat te kunnen onttrekken.

 

26 juni 2015

 

MEER RECENSIES