Selma

***

recensie  Selma

King op een hoogtepunt

door Wouter Spillebeen

Regisseuse Ava DuVernay is niet aan haar proefstuk toe als het aankomt op sociaal bewogen films over de zwarte gemeenschap. Haar portret van Martin Luther King levert haar wel een eerste Oscarnominatie op. 

In de jaren ‘60 ondernam Dr. Martin Luther King Jr. (intussen de voorzitter van de Southern Christian Leadership Conference, ontvanger van de Nobelprijs voor de Vrede en brenger van de beroemde “I have a dream”-speech) verschillende pogingen om met een karavaan zwarten door de Zuidelijke Amerikaanse staten te wandelen, van Selma naar Montgomery. Dat om te protesteren tegen het racisme, de segregatie en de onderdrukking van de niet-blanke bevolking aan de stemhokjes. De opmerkelijke tocht was in 1999 al het onderwerp van de Disneyfilm Selma, Lord, Selma. Deze versie mikt eerder op een volwassen publiek.

Recensie Selma

Segregatie
Tegenwoordig is het bijna ondenkbaar dat zwarten slechts vijftig jaar geleden in “The land of the free” consequent geweigerd werden aan de stembureaus – hoewel Eisenhower de segregatie al had afgeschaft en stemmen een grondwettelijk recht was voor elke Amerikaanse burger – en dat politie vredevolle protesten met stokken en traangas beëindigde. Te denken dat een agent in de Zuidelijke Amerikaanse staten een zwarte jongeman in een restaurant kon neerschieten omdat die ervan verdacht werd aan een geweldloze protestactie deel te nemen. Mocht zoiets nu gebeuren in een stadje als, zeg maar, Ferguson in Missouri, dan zou die agent daar niet mee wegkomen, toch? Selma  toont in de eerste plaats aan hoe ver we als maatschappij nog steeds staan van de idealen die King wilde bereiken.

Selma is niet zomaar een portret van Martin Luther King en zijn strijd om het stemrecht voor zwarten te verwezenlijken in Alabama. Het is ook een film over gewone mannen en vrouwen die dagelijks met het onrecht worden geconfronteerd, over de studenten wiens protesten tegen hun zin overgenomen worden door King, over de politieke acties om King tegelijk te steunen en in het gareel te houden, zijn vrouw die thuis doodsangsten uitstaat en nog veel meer. Het wordt te veel. De subplots zijn aanwezig en hun ontwikkeling is geïmpliceerd, maar uiteindelijk te weinig uitgewerkt. DeVernay neemt te veel hooi op de vork, ook al gaat Selma  slechts over een korte periode in de carrière van King.

Recensie Selma

Hoogtepunten
Een deel van het acteerwerk en de cinematografie zijn niets bijzonders, maar David Oyelowo, die King neerzet alsof zijn leven ervan afhangt, schittert tijdens gepassioneerde speeches. In sommige scènes blinkt het camerawerk evenzeer uit: de scène waarin de kerk tegen de grond gaat, de imposante shots van de mars op de befaamde Edmund Pettus Bridge… Die hoogtepunten maken Selma’s mindere scènes de moeite waard. Wat makkelijk een brave, voorzichtige en risicovrije biopic kon worden, is gered door het ontwijken van clichés, een oog voor detail en slimme casting.

 

14 februari 2015

 

MEER RECENSIES