International Film Festival Rotterdam 25 januari – 4 februari
IFFR 2024: 40 tips
door Bob van der Sterre
IFFR pakt het stokje op waar het dat vorig jaar had neergelegd. Honderden films, van enorm kort tot erg lang, van toegankelijk tot experimenteel, van boordevol actie tot louter verstilde beelden. Om een beetje orde in de chaos te scheppen, hebben we deze 40 aanraders voor IFFR 2024.
Wil je meer weten over het programma, de programmaonderdelen en hoe je kaartjes kunt kopen? Lees dan de Q&A over IFFR 2024.
Hieronder zie je 40 tips van onze redactie. Noot vooraf: we moeten de films zelf ook nog zien, het gaat hierbij daarom ook om gut feeling. De IFFR-verslaggevers van InDeBioscoop wensen alle IFFR-gangers in elk geval veel plezier!
Actie
13 Bombs
Vorig jaar was de getipte actiefilm een Indonesische film en dit jaar is dat niet anders. 13 Bombs oogt als een film die over de top zit met actie. Een verhaal dat volgens IFFR cyberspeurwerk mengt met heftige vechtscènes in straten. In de trailer zie je niet veel meer dan het leegschieten van wapens. Toch zou het een intelligente actiethriller moeten zijn, deze film van Angga Dwimas Sasongko. Een andere ongetwijfeld over-de-top Aziatische actiefilm op IFFR is de Hongkongse actiethriller The White Storm: Heaven or Hell.
Animatie
Mars Express
In 2200 gaat detective Aline met haar overleden vriend (in robotversie) op zoek naar een hacker. Animatie ziet er verzorgd uit, verhaal leunt op anime als Ghost in the Shell. IFFR belooft veel oog voor detail in deze interessant ogende film van Jérémie Périn. Verder kun je naar Kameroenese animatie in La Grotte Sacrees, Filipijnse animatie in The Missing, Indiase animatie in Schirkoa: in lies we trust. Daarnaast is Bill Plympton (zie deze Camera Obscura) ook weer terug (Slide).
Biografie
Daaaaaali!
Maakt Quentin Dupieux te veel films? Ongetwijfeld. Net als met Fassbinders ongelooflijke werktempo zitten er memorabele films bij, zoals Réalité en Deerskin. Het is afwachten of deze anti-biografie met allerlei acteurs als Dali er ook bij zal horen. Het zal in elk geval flink absurd zijn en niet op zo’n standaard-komediemanier. De liefhebber van biografieën kan zijn lol op tijdens deze IFFR: Dag Hammarskjöld (politicus), Antoni Tapies (kunstenaar), Murayama Kaita (kunstenaar), Alberto Giacometti (kunstenaar), Mario Pinto de Andrade (verzetsstrijder) en…
The Worst Man in London
…Charles Augustus Howell. Ook nooit van gehoord? Hij was een oplichter uit de Victoriaanse tijd, die zich mengde met de elite. Deze film van Rodrigo Arejas is wat aan de lange kant maar belooft mooie mysterieuze beelden over een voorbij tijdperk.
Cinema
Me, Maryan, the Children and 26 Others
Iraanse cinema gaat vaak over Iraanse cinema. Ook deze film. Bij de 30-jarige Mahboube komt een filmcrew op bezoek. Dat verandert haar hele leven. Reken op menig moment van ironie in deze film van Farshad Hashemi. Meer cinema in film biedt Mi fanno male i capelli van Roberta Torre (herinnering aan Monica Vitti) en La Primera Miranda, over de Spaanse filmschool die onder Franco werd opgericht, en die desondanks toch heel wat grote namen opleverde.
Coming of age
Head South
De rage van coming-of-age begint – zo lijkt het – nu echt op zijn einde te lopen. Net als vorig jaar is IFFR zuinig met deze films zodat de betere overblijven. Deze openingsfilm van IFFR observeert het leven van tieners in Christchurch in de jaren zeventig. Film van Jonathan Ogilvie (maker van Lone Wolf) is een ode ‘aan de postpunksubcultuur’. Hopelijk gevuld met cinematografisch interessante beelden. Wie meer coming-of-age wil, kan naar Kenia met de film After the Long Rains.
Corona
Hungry Ghost Diner
Komische Maleisische film van We Jun Cho over hoe een coronalockdown vreemde gevolgen kan hebben. De hoofdpersoon ontmoet hierdoor geesten die zich voorbereiden op een feestmaal. Je kunt alles verwachten bij deze film over de Chinese gemeenschap in Maleisië: drama, horror, humor, spiritisme en fantasy.
Dieren
sr
sr is een Egyptisch symbool voor giraffe. Het dier (en voorgangers) gaat al lang mee op aarde. Deze film van Lea Hartlaub is geen typische Discovery-documentaire maar biedt ‘een reis door de wereldgeschiedenis; een episch verhaal dat vele millennia en continenten bestrijkt’. Ik ben benieuwd.
Documentaire
Ans en het universum
Ans (twee jaar geleden overleden) was overtuigd dat ze door aliens ontvoerd is geweest. Ze ontwierp alienspoppen en ontvouwde zich als kenner op het gebied van aliens. Deze film van Noëlle Ingeveldt en Juriaan van Berkel had volgens mij prima bij IDFA gepast maar mij hoor je niet klagen dat het nu hier te zien is. Meer geschiedenis is te zien in de Finse docu Children of war and peace.
Drama
Stormskerry Maja
Ongetwijfeld zal deze film criticiharten veroveren. Portret van Finse boerin die boeken schreef, heeft veel stilistische soberheid en exquis drama. En daar ligt het zwak van menig criticus. Volgens IFFR: ‘Een lust voor het oog, maar voelt aangenaam sober.’ Film van Tiina Lymi.
Bisons
Knokpartijen van figuren die aan ‘Zwitsers worstelen’ doen. Ik verwacht veel geschreeuw en heftige emoties (rondvliegend speeksel bij het schreeuwen in iemands gezicht en zo). Volgens IFFR is de film van Pierre Monnard een ‘rijk gestructureerde familiesaga’. IFFR biedt meer potentieel interessant drama: Blue imagine, Borrowed time, Close your Eyes en The Promised Land.
Dramady
Estemos no ar
Offbeat karakters die dromen over andere levens en veel fantasie: sign me in! Portugese film van Diogo Costa Amarante is vermoedelijk een publiekslieveling. Met volgens IFFR vreemde narratieve elementen ‘die soms doen denken aan het werk van Pedro Almodóvar’. Andere dramady die het ongetwijfeld goed zal doen bij het publiek: La Chimera van Alice Rohrwacher. Ze is bekend van Lazzaro Felice, die het in 2018 goed deed bij critici en publiek.
Eco
Evil does not exist
‘Een gemeenschap die hun ongerepte omgeving verdedigt tegen een projectontwikkelaar.’ Oftewel het kwetsbare milieu tegen het grote geld. Wie overwint? Film van Hamaguchi Ryusuke heeft een warm hart voor iedereen die de natuur liefheeft.
Experimenteel
Nécrose
Wat houdt de film Nécrose van Francois Yazbeck in? Antwoord van IFFR: ‘Een melancholische essayfilm met elementen van bloederige horror die het christelijke scheppingsverhaal op poëtische wijze verbindt met de stad.’ Het resultaat? ‘Een intense, persoonlijke en artistieke reactie op alle tragedies in de wereld.’ Dus een fors experimentele en moedige productie. Net als films als Cosmic Miniatures (van 91-jarige veteraan Alexander Kluge, lees deze Camera Obscura), Kiss Wagon en Maxbetamaximus.
Fantasie
The Beast
AI als de bad guy in een sciencefictiondrama. Een verhaal over drie perioden en naderend onheil… Hé, dat klinkt een beetje als de Netflixfilm Bodies, maar hopelijk beter. Houd wel rekening met een niet kinderachtige zit van 146 minuten. Bonello maakte in 2012 het ondergewaardeerde bordeeldrama L’Apollonide (IFFR 2012). En Léa Seydoux is intussen de grootste Franse filmster van het moment.
Geschiedenis
The Zone of Interest
Een verfilmde roman van Martin Amis, daar kun je me wel voor wakker maken. The Zone of Interest is ook nog van Jonathan Glazer. Die maakt weinig films, maar wel films die opvallen door een fijne stilistische verzorging: Under the Skin, Sexy Beast. Deze zal ook opvallen: het dagelijkse leven van een kampcommandant van Auschwitz. Meer heftige geschiedenissen zien we in de Russische film Dolomite and Ash, met een zoektocht naar de resten van de werkkampen.
The Iron Claw
Het Amerika van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig zien we breed uitgesponnen in The Iron Claw. Dat is wel vaker gedaan. Maar IFFR roemt ‘de gelaagdheid en het subtiele cultuurcommentaar’ van de film van Sean Durkin (gebaseerd op een waargebeurd verhaal van een Amerikaanse worstelaarsfamilie). Opvallend is de rol van Zac Efron.
Heist
Los Delincuentes
De kraakfilm (of naar het Engels ‘heistfilm’) is een genre dat zeker al een halve eeuw ieder jaar een paar films oplevert. In Los Delincuentes (duurt een slordige 189 minuten) kijken we naar een film die volgens IFFR ‘veel verschillende films ineen is’. Argentijnse productie van Rodrigo Moreno.
Horror
The Cursed Land
Net als bij de vorige IFFR is er vrij veel aanbod in enge films. Zoals The Cursed Land van Panu Aree en Kong Rithdee. Gaat over een ‘furieuze djinn’. En politieke en etnische spanningen in Thailand. Tenement (Cambodja) biedt ook horror met ‘couleur locale’. Geen trailers helaas.
Minore
Mysterieuze monsterfilm? Minore van Konstantinos Koutsoliotas heeft de potentie om een breed IFFR-publiek te verrassen. Datzelfde kan gelden voor Blackout (weerwolvenfilm van Larry Fessenden) en The Soul Eater (moorden in een verlaten sanatorium in de Vogezen van Julien Maury en Alexandre Bustillo).
Klassieker
The Great White Tower
Goed tegen slecht in deze film van Yamamoto Satsuo. Ook al komt de film uit 1960, hij duurt toch maar liefst 150 minuten. Ik denk dat deze film de kijker langzaam in het verhaal trekt – om vervolgens te veroveren. Ook klassiek: Dialogues d’Exilés van Raúl Ruiz (ballingen uit Chili in 1975, lees onze filmmarathon met Catherine Deneuve over Ruiz) en El Recurso del Método van Miguel Littin (Mexicaanse politieke film uit 1978).
Murdering the Devil
Film van Ester Krumbachová uit 1969 gaat over een vrouw die op zoek is naar haar droomman. De film biedt vernieuwende decors en kostuums. Maar is vooral een eigenzinnige productie. Krumbachová schreef mee aan diverse andere scripts van de Tsjechische gouden filmperiode uit de jaren zestig. Dit was haar enige film en daarom al een reden om te gaan zien.
Kunst
Reise der Schatten
Een film als kunstwerk, dat zie je niet zo vaak. Deze Zwitserse film van kunstenaar Yves Netzhammer is niet uit te leggen maar vermoedelijk als filmkunstwerk de moeite waard. De hele 87 minuten? Dat blijft een gokje.
Luchtig
Greice
Normaal gesproken zou ik kiezen voor Lukas Moodysson, immers de maker van het geestige Together uit 2000 (over de jaren zeventig). Together 99 (over eind jaren negentig, dus toen de originele Together werd opgenomen, grappige tijdsironie) is het vervolg. Iedereen komt weer tezamen, etc. Maar de trailer oogt niet heel stormachtig. Ik verwacht meer van de Braziliaanse komedie Greice: een geestige mensenfilm van Leonardo Mouramateus. Een ‘knipoog naar de screwballkomedies’ belooft IFFR zelfs, hoewel geen enkele screwballcomedy ooit bijna twee uur duurde.
Voy! Voy! Voy!
Een Egyptische komedie over een oplichter die gaat meedoen aan voetbal voor visueel beperkte mensen. Ik weet niet zeker of de film van Omar Hilal echt grappig zal zijn – maar het is in elk geval een verrassend luchtige productie uit Egypte.
Lengte
Born in Gunsan and after seven years, I was repatriated to Japan…
Het zijn deze IFFR vooral de Indiase films die recordlengtes hebben: Naangal (259 minuten) en Viduthalai I & II The Film (243 minuten). Dan is er nog de Iraanse film The Old Bachelor. Duurt ‘slechts’ 192 minuten. Ik kies toch voor Born in Gunsan van 259 minuten. Herinneringen aan de Koreaanse stad Gunsan, de Tweede Wereldoorlog, de repatriëring in Japan en meer. Voor geduldige mensen vast een mooie zit, deze film van regisseur Zonpilone (en dat is geen tikfout).
Misdaad
Dream Team
Er zijn niet veel IFFR’s geweest met een overdaad aan goede misdaadfilms. Dit jaar is het lastig kiezen. Ga je voor Adagio (misdaad in Rome) met Toni Servillo of voor Song’e Napule (misdaad in Napels) van de gebroeders Manetti. Ik ga voor Dream Team van het mij onbekende duo Lev Kalman en Whitney Horn. Twee agenten onderzoeken de dood van een koraalsmokkelaar en komen terecht in bizarre situaties. Een ‘dromerig moordmysterie’ volgens IFFR. Hopelijk veel verfijnde absurde humor. Helaas geen trailer, dus daarom de trailer van Song’e Napule.
Musical
Ammore e malavita
De gebroeders Manetti hebben op IFFR hun eigen programma (zie het kopje Remakes). Waaronder deze niet-na-te-vertellen musicalmisdaadkomedie uit 2017. Laat de trailer voor zichzelf spreken.
Mysterie
8 Views of Lake Biwa
Mysterieus Estisch verhaal over een meer met bovennatuurlijke krachten. Tijdreizen, Japan bezoeken, wat je maar wilt, het meer kan alles. De film van Marko Raat draait volgens IFFR om ‘zinderende passie en erotiek’. Eveneens mysterieus is Natatorium van Helena Stefánsdottir, ook weer uit Noord-Europa (IJsland). Volgens IFFR ‘een ijzingwekkend psychologisch mysterie’.
Natuur
The Night Visitors
Ik heb een enorm zwak voor films over de andere mooie wezens op onze planeet. Zoals motten. Dan is het alleen maar zwijgen en kijken. Meer mooie natuur kun je zien in Rei – om precies te zijn Hokkaido in het noorden van Japan.
Oorlog
Grey Bees
Oekraïense film over twee oude mijnwerkers in het grijze oorlogsgebied in Oekraïne. Film van Dmytro Moiseiev is een bewerking van een roman van Andrej Koerkov (bekend van Death of the Pinguin). Kan wel eens de juiste snaren raken bij het IFFR-publiek.
Relaties
Confidenza
Film van Daniele Luchetti draait om een klassiek gegeven: oudere leraar die met leerling een affaire heeft. Geheimen worden gedeeld. Wat voor gevolgen kunnen die hebben? Deze film gaat over de moeilijke, pijnlijke kant van relaties. Muziek van Thom Yorke (van Radiohead) helpt ongetwijfeld bij de sfeer.
Religie
Rapito
Marco Bellocchio is een oude bekende in de cinema. Zijn Rapito gaat over een joods jongetje dat in de negentiende eeuw min of meer door de Pauselijke staat werd meegenomen om katholiek te worden gemaakt. Film van ruim twee uur. Die zijn meestal welbesteed bij Bellocchio. Voor de echte liefhebber is er ook Zwischen uns Gott met serieuze theologische discussies over protestantisme.
Remakes
Diabolik (3x)
Wie net als ondergetekende om een of andere reden al jaren de films van de gebroeders Manetti heeft gemist, opent met het Manetti Bros. focusprogramma een doos van Pandora. Er is van alles voor de liefhebber van stijlvolle pulp in de stijl van de jaren zestig en zeventig. Bijvoorbeeld remakes van de oude Diabolik-cultfilms van Mario Bava: Diabolik, Diabolik – Chi sei en Diabolik – Ginko all’attacco! Stijlvol entertainment, ongetwijfeld. Wel vaak langer dan twee uur terwijl ‘oldskool’ pulpfilms zelden langer duurden dan 80 minuten. Maar je erbij vervelen zal lastig zijn. Lees meer over de Diabolik-films op Variety.
Satire
Veni Vidi Vici
Oostenrijke film van Daniel Hoesl en Julia Niemann zou volgens IFFR een geslaagde satire moeten zijn. De pijlen schieten zoals bij de meeste satirische films en series tegenwoordig op rijkdom. Dan is er nog de Mexicaanse film El águila y el gusano van Guita Schyfter, die ook satirische elementen heeft.
Seksualiteit
Binary
Diverse films over gender gerelateerde zaken deze IFFR. Misschien dat Binary dan de beste keuze is: een Pakistaanse transvrouw die twijfelt over een operatie. Slechts 45 minuten en dat betekent dat de film zich focust op de essentie. Uit het ‘Koolhoven presenteert programma’. Voor de liefhebber van films over gender en seksualiteit is het focusprogramma over de Hongkongse filmer Scud iets om in te verdiepen.
Sciencefiction
The Paragon
Man met paranormale gave (controle van mensenbreinen) krijgt een mysterieuze ‘docent’ om met zijn gaven te leren omgaan. Ze blijkt iets te maken te hebben met een parallel universum. Deze Nieuw-Zeelandse film klinkt als een vermakelijke SF-indiefilm. Verder mogelijk de moeite waard op SF-gebied: L’arrivo Di Wang (buitenaards wezen spreekt alleen Chinees, gebroeders Manetti), Eternal (een spleet in de oceaanbodem met grote gevolgen, Deense film van Ulaa Salim), La Guerra del Tiburtino III (SF-comedy over Romeins getto dat het opneemt tegen buitenaardse wezens, van Luna Gualano).
Technologie
So Unreal
Amanda Kramer (focusprogramma tijdens IFFR 2022) is terug met haar nieuwste film: So Unreal. Ik ken alleen haar werk Please Baby Please en die vloog door overdaad aan eigenzinnigheid uit de bocht. Haar nieuwste film is een vrij serieus essay over digitale vooruitgang. Een onderwerp waar filmmakers ook over kunnen uitglijden, zoals Werner Herzog overkwam. Dit volgens IFFR meesterlijk gemonteerde video-essay bevat onder andere beelden van 80’s SF-klassiekers. Helaas geen trailer.
Thriller
Moscas
Argentijnse thriller over scrupuleuze, succesvolle zakenman die met wraak te maken krijgt. Klinkt als een bekend gegeven maar bevat een ‘doorwrocht en accuraat scenario, rijk aan flashbacks en dramatische wendingen’ volgens IFFR. De Mexicaanse thriller Lost in the Night (Amat Escalante) klinkt ook veelbelovend voor de fans van suspense.
Vluchtelingen
Green Border
Best veel films vertellen het vluchtelingenprobleem van binnenuit. Ook deze film van Agnieszka Holland (in zwartwit) vertelt de verschrikkingen van vluchtende vluchtelingen. Ze zijn letterlijk pionnen in het spel van allerlei andere partijen. Meer over vluchtelingen biedt de film van Giovanno C. Lorusso: Song of All Ends, over een Palestijns vluchtelingenkamp in Beiroet.
Dit artikel is opgedragen aan mijn lieve kat Spiona (2008 – 2024)
18 januari 2024