In ons vierde en laatste verslag van IFFR 2022 kijken we naar drie misdaadfilms. Een Italiaans-Nederlandse productie, een Kazachse misdaadkomedie en een documentaire-drama dat de adem beneemt.
We kijken naar de merkwaardigste films van het festival. Van een moderne medusavertelling tot een bizarre Japanse actiefilm. Openstaan voor het ongewone is essentieel om deze films te waarderen.
Opvallend dit jaar is dat de vaste etalage van het festival, de selectie Tigers, volledig ontbreekt en dat ook de titels uit de Big Screen Competition niet voor publiek beschikbaar zijn.
In dit eerste deel bespreken we vier debuutfilms van vrouwen met opgroeiende meisjes/vrouwen in de hoofdrollen. Opvallend is het loslaten van christelijke dogma’s om volwassen te kunnen worden.
IFFR is (opnieuw) sterk getroffen door de coronacrisis en gaat ditmaal helemaal online. In vergelijking met andere jaren brengen wij een uitgeklede tiplijst: 15 aanraders voor IFFR 2022.
IFFR 2022 is bij voorbaat getekend door het coronavirus: alles is online. In dit stuk leggen we in zes vragen en antwoorden uit wat je kunt verwachten als IFFR 2022-bezoeker.
Het IFFR gooide voor het tweede deel van haar jubileumprogramma de zalen open in het enige land ter wereld waar de volksvertegenwoordiging voor een strategie van kudde-immuniteit koos. Dat leidt tot een tweedeling.
Heden en verleden liggen dichtbij elkaar in het Regained-programma van IFFR. Oude films gaan over toekomst en nieuwe films over het verleden. IFFR biedt een paar fraaie voorbeelden uit Zwitserland en Iran.
Hoewel Cinephilia Now: Part I – Secrets within walls en The Village Detective: a song cycle zich allebei niet expliciet verhouden tot de impact van de covid-crisis, zeggen ze veel over de versplintering van de filmkunst in een globaal, digitaal tijdperk.
Net als tijdens het festival besteedt IFFR ook tijdens haar online viering van het 50-jarig bestaan aandacht aan shorts. In dit tweede deel van een tweeluik bespreken we drie politiek geëngageerde films die met de vorm experimenteren.
Diaseries en statische voordrachtjes compenseren in in De nueva otra vez (2019) allerminst het pijnlijke gebrek aan bewegend beeld dat de emotionele crisis van de protagoniste zichtbaar en voelbaar maakt.
Dat er in elf minuten verdomd veel kan gebeuren, bewijst filmmaker Jerzy Skolimowski, die in vijftig jaar IFFR maar liefst twintig films mocht presenteren. 11 Minutes onderstreept de eigenzinnigheid van zowel filmmaker als filmfestival.
Regisseur Lukas Valenta Rinner liet zich bij het maken van Parabellum inspireren door de Doomsday Preppers die zich voorbereiden op het einde van de beschaving. Klinkt onheilspellend, maar levert het ook een interessante film op?
Terwijl Ellie op zoek is haar eigen identiteit te ontdekken, wordt ze op slag verliefd op Andreas. Kan de relatie standhouden, terwijl ze zichzelf nog niet kent? En kan iemand überhaupt van haar houden?
Natuurlijk moeten jongeren zelf zien te dealen met hun ontluikende seksualiteit, maar een klein beetje begeleiding van een ervaringsdeskundige kan soms uitwassen voorkomen.
Na een uur kijken heeft O império do desejo meer weg van een intellectuele variant van een Tiroler-seksfilm zonder lederhosen, echter volhouders laten zich uiteindelijk wel trakteren op enkele originele climaxen van Reichenbachs anarchistische universum.
In ons vierde en laatste verslag van IFFR 2022 kijken we naar drie misdaadfilms. Een Italiaans-Nederlandse productie, een Kazachse misdaadkomedie en een documentaire-drama dat de adem beneemt.
We kijken naar de merkwaardigste films van het festival. Van een moderne medusavertelling tot een bizarre Japanse actiefilm. Openstaan voor het ongewone is essentieel om deze films te waarderen.
Opvallend dit jaar is dat de vaste etalage van het festival, de selectie Tigers, volledig ontbreekt en dat ook de titels uit de Big Screen Competition niet voor publiek beschikbaar zijn.
In dit eerste deel bespreken we vier debuutfilms van vrouwen met opgroeiende meisjes/vrouwen in de hoofdrollen. Opvallend is het loslaten van christelijke dogma’s om volwassen te kunnen worden.
IFFR is (opnieuw) sterk getroffen door de coronacrisis en gaat ditmaal helemaal online. In vergelijking met andere jaren brengen wij een uitgeklede tiplijst: 15 aanraders voor IFFR 2022.
IFFR 2022 is bij voorbaat getekend door het coronavirus: alles is online. In dit stuk leggen we in zes vragen en antwoorden uit wat je kunt verwachten als IFFR 2022-bezoeker.
Het IFFR gooide voor het tweede deel van haar jubileumprogramma de zalen open in het enige land ter wereld waar de volksvertegenwoordiging voor een strategie van kudde-immuniteit koos. Dat leidt tot een tweedeling.
Heden en verleden liggen dichtbij elkaar in het Regained-programma van IFFR. Oude films gaan over toekomst en nieuwe films over het verleden. IFFR biedt een paar fraaie voorbeelden uit Zwitserland en Iran.
Hoewel Cinephilia Now: Part I – Secrets within walls en The Village Detective: a song cycle zich allebei niet expliciet verhouden tot de impact van de covid-crisis, zeggen ze veel over de versplintering van de filmkunst in een globaal, digitaal tijdperk.
Net als tijdens het festival besteedt IFFR ook tijdens haar online viering van het 50-jarig bestaan aandacht aan shorts. In dit tweede deel van een tweeluik bespreken we drie politiek geëngageerde films die met de vorm experimenteren.
Diaseries en statische voordrachtjes compenseren in in De nueva otra vez (2019) allerminst het pijnlijke gebrek aan bewegend beeld dat de emotionele crisis van de protagoniste zichtbaar en voelbaar maakt.
Dat er in elf minuten verdomd veel kan gebeuren, bewijst filmmaker Jerzy Skolimowski, die in vijftig jaar IFFR maar liefst twintig films mocht presenteren. 11 Minutes onderstreept de eigenzinnigheid van zowel filmmaker als filmfestival.
Regisseur Lukas Valenta Rinner liet zich bij het maken van Parabellum inspireren door de Doomsday Preppers die zich voorbereiden op het einde van de beschaving. Klinkt onheilspellend, maar levert het ook een interessante film op?
Terwijl Ellie op zoek is haar eigen identiteit te ontdekken, wordt ze op slag verliefd op Andreas. Kan de relatie standhouden, terwijl ze zichzelf nog niet kent? En kan iemand überhaupt van haar houden?
Natuurlijk moeten jongeren zelf zien te dealen met hun ontluikende seksualiteit, maar een klein beetje begeleiding van een ervaringsdeskundige kan soms uitwassen voorkomen.
Na een uur kijken heeft O império do desejo meer weg van een intellectuele variant van een Tiroler-seksfilm zonder lederhosen, echter volhouders laten zich uiteindelijk wel trakteren op enkele originele climaxen van Reichenbachs anarchistische universum.