Imagine Film Festival 2018 – Deel 3:
Van hang naar oerinstincten tot tienermeisjes als seriemoordenaars

door Suzan Groothuis

Een terugblik op Imagine 2018 met weer een gevarieerd programma van fantastische films. Uit alle wereldstreken is ruimte voor bloedvergieten, een grimmig bestaan, tragiek en absurdisme. 

In het Franse Revenge zien we hoe een jonge blonde stoot wraak neemt op drie beestachtige mannen. Een bloederige, vleselijke film. In Family uit Israël wordt op tragikomische wijze met een dysfunctioneel gezin afgerekend. Het Canadese Les Affamés geeft een eigenzinnige draai aan het zombie-genre en in het Amerikaanse Tragedy Girls ontpoppen twee tienermeiden zich tot seriemoordenaars. 

Revenge – Tijd voor bloedvergieten
Je minnares meenemen naar een mannenweekend blijkt geen handige zet in deze wraakfilm. De jonge Jen – onweerstaanbaar sexy – denkt wat vrije dagen met de getrouwde Richard te hebben totdat zijn maten langskomen. Ze kleden Jen zowat uit met hun ogen en zij speelt op haar manier met haar aantrekkingskracht. Een zwoele avond gaat gepaard met een dansje bij het zwembad, wat de twee gasten behoorlijk ophitst. Wanneer Richard de volgende ochtend weg is grijpt een van hen zijn kans. Jen, die haar koffers al gepakt heeft, wordt op brute wijze verkracht. En of dat nog niet erg genoeg is, besluit Richard bij terugkomst voor zijn maten te kiezen en bedenken ze een plan om van de hysterische Jen af te komen. Ze laten haar voor dood achter, maar het leven heeft nog iets voor Jen in petto. Wraak!

Revenge, geregisseerd door de Franse regisseuse Coralie Fargeat, is duidelijk gefilmd vanuit het vrouwelijk perspectief. De mannen, niet in de minste maatschappelijke positie, transformeren tot beesten. En de schijnbaar naïeve Jen blijkt een kick-ass vrouw die tot het uiterste gaat om met haar belagers af te rekenen. Een achtervolgingsscène, waarbij de drie mannen Jen opjagen totdat ze niet meer verder kan, laat de mannen niet op hun fraaist zien. Hijgend, het schuim op hun lippen, als wilde, hongerige beesten. Met Jen als hulpeloze prooi.

Hoe het tij kan keren, zien we in flitsende kleuren in beeld gebracht. Met veel oog voor bloederige vleselijkheid. Met name een scène waarin een van de mannen een scherf glas uit zijn voetzool haalt doet de maag omdraaien. Verwacht geen diepgravende film waarin we meer leren over de achtergronden van de karakters. In Revenge zien we vooral een hang naar oerinstincten. Seksualiteit, verlangen, geweld en overleven. De geloofwaardigheid kan je met een korreltje zout nemen, want de film bouwt op tot een waar wraakspektakel waarin Jen over superkrachten lijkt te beschikken. Resulterend in een expliciet bloederige film met de nodige humor, met verwijzingen – natuurlijk – naar The Bride uit Kill Bill. De vrouw als ultieme wraakengel!

Tragedy Girls – Tieners op les bij een seriemoordenaar
Ook in Tragedy Girls van regisseur Tyler MacIntyre is er sprake van bloedvergieten. Niet uit wraak, maar uit lust. Tienermeiden Sadie en McKayla zijn geobsedeerd door seriemoordenaars. Ze volgen er al een tijd een, om hem vervolgens in een val te lokken. Als dit lukt draaien ze de rollen om: hij moet hen helpen hun positie als seriemoordenaar te verstevigen. Zeg maar: seriemoordenaar-les. De meiden gebruiken hiervoor hun Tragedy Girls-blog, waarop ze hun moordzuchtige activiteiten plaatsen. Natuurlijk onder de mom dat hun gevangen seriemoordenaar nog vrij rondloopt en de moorden gepleegd heeft. Met hun blog hopen ze op viewers en naamsbekendheid. Ondertussen nemen de angst en verwarring onder de inwoners van het stadje toe – een uitgelezen kans voor de meiden om toe te slaan.

Tragedy Girls geeft een eigen draai aan het slasher-genre. De film doet wat denken aan Detention (2011), waarin een seriemoordenaar een studentencampus onveilig maakt. In beide films draait het om millennials, onlosmakelijk verbonden met social media. In Tragedy Girls twitteren de twee jonge seriemoordenaars er op los. En iedere viewer die erbij komt leidt tot een vreugdedansje. Jonge hunk Josh Hutcherson (vooral bekend uit The Hunger Game-reeks) speelt ook nog eens in beide films een rol.

Tragedy Girls is een vlotte mengeling van horror en komedie, waarin de moorden niet altijd uitpakken zoals gepland. En eigenlijk maakt dat ook helemaal niet uit, want het is de twee tieners vooral om de aandacht te doen. De meest onvoorziene momenten leiden zelfs tot hun creatiefste moorden. Een eigenwijze, gevatte film vol verwijzingen naar de slasher-film met onderliggend de vraag waartoe de jeugd van nu in staat is met de hete adem van de social media in de nek.

Les Affamés – Verstilde zombie verrast
Wat is Imagine zonder zombies? Les Affamés van de Canadees Robin Aubert belooft een eigenzinnige draai aan het genre te geven. Verstild, met weinig dialoog, waarin het meer draait om het emotionele stukje: afscheid nemen van degene die je liefhad. Er zijn lange shots, een handjevol personages en de prachtige, verraderlijke bossen van Quebec. Verraderlijk, omdat zombies er huizen, zich er geluidloos bewegend. Je hoort ze pas als ze jou zien. Geritsel vanuit het struikgewas, gevolgd door ijzingwekkend schreeuwen. Ontkomen is bijna ondoenlijk. Toch lukt het een paar overlevenden nog op de been te blijven. Ze zoeken naar andere overlevenden en naar een uitweg.

Tot dusver de vertrouwde elementen binnen de zombie-film. Maar gelukkig weet Les Affamés de middenmoot te ontstijgen. De film heeft een kalm, verstild tempo afgewisseld met bloederige actie. Op de zombies wordt flink ingehakt met een bijl, waarbij koppen rollen en het bloed letterlijk tegen de camera spat. Maar er zijn ook angstaanjagend surreële shots van een doorgang in het bos, waar je zombies met de rug naar de kijker gekeerd aan het einde van het pad ziet wachten. Beelden die qua sfeer doen denken aan het Franse Innocence (2014).

Wat Les Affamés verder onderscheidt is het gebruik van humor, zoals een conversatie tussen twee overlevenden over hetgeen ze graag hadden willen doen in hun leven als ze de kans hadden gehad. Een gesprek dat een onverwacht komische wending krijgt. Maar, ondanks de grappen en grollen die zo nu en dan opsteken, is er een altijd aanwezig gevoel van verlies. Het gevoel dat de wereld eindig is, weet Aubert goed te vangen zonder te sentimenteel te worden. Het script, met personages die gebaseerd zijn op zijn vrienden, weet met wat creatieve vondsten, waarbij er ook nog een rol is weg gelegd voor een accordeon, te overtuigen. Niet meer te zien op Imagine, maar wel op Netflix! 

Family – Afstevenend op de ondergang
Met het Israëlische Family laat Imagine zien dat het ook af kan met arthouse. Ok, arthouse met een grimmig, zwart komisch randje, dat wel. In Family draait het om een disfunctioneel gezin. We zien dochter Lily haar gezinsleden fotograferen. Ze gaat tussen hen in zitten op een gepositioneerde bank in haar studio. Zij dood, zij levend. Na het ontwikkelen van de foto’s gaan ze in een doos die meedingt naar een wedstrijd voor de beste familiefoto. De wrange toon is gezet.

Veronica Kedar schreef en regisseerde de film en speelt de hoofdrol. Met Family levert ze een onorthodox familieportret. Dan weer komisch, dan weer tragisch, dan weer absurd en dan weer duister. De tirannieke vader heeft nooit van zijn kinderen gehouden. De alcoholistische moeder leidt een geïsoleerd leven dat ze vooral doorbrengt op bed, steevast ruziënd met haar oudste dochter. Die, gehuld in pyjama, haar moeder tot het uiterste drijft. En dan is er nog de militante zoon. Lily lijkt de normaalste, maar hoe lang kan je het leed van je familie dragen als je er middenin zit?

Kedars film doet qua stijl denken aan die van Yorgos Lanthimos (The Killing of a Sacred Deer). Grotesk, absurd, maar vooral ook pijnlijk. Geleidelijk aan legt ze de familiewonden bloot, waarbij een wirwar aan emoties tevoorschijn komen. Haat, schaamte, maar ook liefde. Kedar schuwt het experiment niet, want we zien zowaar een dodendans voorbijkomen. Ondertussen laat ze ook zien wat er in haar land speelt en dat de scheidslijn tussen een complexe, verscheurde maatschappij en een beschadigd gezin maar dun is.

 

23 april 2018

 
 
Imagine Film Festival 2018 – Deel 1
Imagine Film Festival 2018 – Deel 2
Imagine Film Festival 2018 – Deel 4
 
 
MEER FILMFESTIVAL