Open Five 2 (2012)

REWIND: Open Five 2 (2012)
Nonchalant maar resoluut

door Sjoerd van Wijk

Openhartig kijkt Open Five 2 naar de perikelen van verantwoordelijkheid nemen, de basis van autonomie. Ogenschijnlijk draaien de hoofdpersonages om de hete brij heen. De gelijkgestemde nonchalance van de film prikkelt dankzij een resolute benadering om kritischer naar de levens te kijken. 

Daarmee overtreft dit vervolg het eerste deel Open Five (2010), waar muzikant Jake en regisseur Kentucker Audley als zichzelf een gedoemd romantisch weekend doorbrengen in Memphis met twee bezoekende jongedames. Hier is het duo een paar maanden ouder en wijzer. Een abortus van Kentuckers scharrel zet wat op het spel in die romantische verhouding. Een telefoongesprek daarover opent de film confronterend gefixeerd op haar grimas. Kentucker moet zich een houding in die relatie geven, terwijl Jake meer finesse aan de dag brengt bij zijn verschillende vrouwelijke kameraden.

Open Five 2 (2012)

Documentaire en fictie
Audley bewandelt in beide films achteloos de grens tussen documentaire en fictie. In zijn Holy Land breekt een personage met monoloog erg uitdagend de vierde muur, hier zit die metatekstuele spanning subtieler in de onderonsjes. In Open Five was zijn fictieve zelf bezig met de productie van een film zonder budget: Open Five zelf. Dit vervolg trekt de waarheid van alle gebeurtenissen in het eerste deel verder in twijfel, want de regisseur zit met Jake achter de montagetafel om die film af te maken. Open Five 2 bevat zelfs de daadwerkelijke première van Open Five, waar de personages vol trots naar het scherm kijken in een indringend shot.



In REWIND opnieuw aandacht voor opvallende films uit dit millennium.

 


Zo speelt Audley tersluiks met de werkelijkheid. Daarmee zit deze net zo in limbo als de personages zelf. In de tegenwoordige vermoeide samenleving kan alles en móet daarom alles, iets wat sluimert op de achtergrond van alle oeverloze gesprekken over koetjes en kalfjes. De personages leven niet, maar zijn een samenraapsel van vignetten. Ze brengen de dag door à la Slacker (het regiedebuut van Richard Linklater).

Rondzwerven
De film lijkt zoekende naar een houding in dat lukraak aanboren van fragmenten uit hun levens.  Open Five 2 zwerft daarbij zo mogelijk nog meer dan Jake, Kentucker en hun vriendinnen. Tal van innige momenten dobberen langs om vervolgens weer uit zicht te drijven. Het lijkt wel een compilatie van de mooiste momenten uit een making-of door de fictie versus documentaire onzekerheid. Als Jake een akoestisch duet speelt, voelt het daarom bijzonder intiem aan, met de camera op respectvolle afstand. Improvisatie en deliberatie zijn niet uit elkaar te houden.

Een vergelijkbaar moment is Kentucker die op puberale wijze grapt in de auto onderweg met Jake’s vriendin Z. De speelse gezichten komen verre van ingestudeerd over. Hun ervaringen meanderen met meditatieve inwerking, versterkt door de droogkomische humor van Audley, al present vanaf debuutfilm Team Picture. Die humor lijkt een extra verdedigingsmechanisme om een dagelijks leven waar alles uit moet worden gehaald wat er in zit te ontwapenen van haar tirannie.

Open Five 2 (2012)

Prikkelende nonchalance
De onderliggende nonchalance prikkelt wel. Uit de dialogen, knipogende humor en de obsessie met elk minuscuul detail van het leven spreekt een narcisme. Dat komt overweldigend naar voren als Jake in bed ligt met een van zijn vrouwen. De tijd vertraagt sterker dan dat zij indommelen, terwijl Jake een poging tot openhartig gesprek om zeep helpt door geraffineerd empathie voor de ander op zichzelf te betrekken. Het meditatieve van Open Five 2 is derhalve geen kwestie van mee indommelen.

In Open Five werkte alle besluiteloosheid verstikkend, versterkt door Joe Swanbergs (Hannah Takes the Stairs) zwalkende cinematografie. Maar Rob Leitzells resoluter camerawerk suggereert dat de jongvolwassenen nu wel iets voor elkaar willen krijgen. Erkenning sijpelt langzaam maar zeker binnen in Kentuckers verhouding nadat beiden wegliepen voor de verantwoordelijkheid van zwangerschap. Ironisch genoeg schenkt een levenseinde leven aan hun relatie. Audley legt hiermee de angst voor verantwoordelijkheid nemen via de tragiek van abortus op scherpe wijze bloot.

Zijn montage zat altijd al op het scherpst van de snede als in de films van Éric Rohmer. Ook Audley knipt minutieus getimed van actie naar actie. Het is exemplarisch voor de gedecideerdheid van Open Five 2 om uit de spagaat tussen vermoeide samenleving en vermoeiend navelstaren te komen. Dat gaat gepaard met spannende ironie tijdens het intiemste moment dankzij het zingen van Disney-liedjes. Open Five 2 groeit met haar personages mee. Het transformeert daarmee nonchalance tot iets resoluuts.

 

OPEN FIVE 2 KIJKEN: Open Five en Open Five 2 op Kentucker Audley’s NoBudge videokanaal.

 

Meer REWIND