Corn Island

*****

recensie  Corn Island

Sublieme Onthaasting

door Ralph Evers

In Corn Island besluit een oude man met zijn kleindochter het groei- en oogstseizoen door te brengen op een spontaan ontstaan eiland in de rivier tussen Georgië en Abchazië. Resulterend in een oogstrelende, serene film die als een schilderijenvoorstelling aan ons oog voorbijtrekt.

Subliem is het kernwoord voor het Georgische Corn Island (Simindis Kundzuli). Een tempo dat even traag is als het groeien van de mais, zonder saai te worden. De beelden van cameraman Elemér Ragályi zijn als de schilderijen van D.M. Turner, zo onwaarschijnlijk mooi weet hij met licht en kleur te toveren.

Recensie Corn Island

Dat begint al met het openingsshot. We zien en horen een peddel door het water gaan. De mist en het vroege tijdstip verhullen het grotere plaatje. Er is nog nauwelijks licht, we luisteren vooral. Op een ritme dat overeenstemt met onze hartslag wanneer we in een tevreden rust zijn. Het kabbelende van het water en de kalme overgave van de oude man aan het ritme van de natuur onthaast dan ook effectief.

De man is op zoek naar een eiland. In de inleidende tekst van de film is ons duidelijk geworden dat een klein eiland, waarbij een harmonie met de natuur bewerkstelligd wordt, voldoende mais oplevert om voor een gezin de barre Georgische winter mee door te komen. Voldoende motivatie voor onze protagonist om de tering naar de nering te zetten.

Minimalisme
De camera concentreert zich rondom en op het eiland. We krijgen via de vrachtladingen die de oude man met zijn bootje naar het eiland brengt contact met een buitenwereld. De regisseur vooronderstelt een leven buiten het eiland. Hij laat dit spreken in de prachtig doorleefde kop van de hoofdrolspeler, gespeeld door Ilyas Salman.

Het trage tempo waarin het verhaal zich ontvouwt doet denken aan de sublieme cameravoering van Werckmeister Harmóniák van Béla Tarr. De precieze montage, waarin dit gevoel voor timing terugkomt, werkt mystificerend. Gedurende de honderd minuten die de film voortkabbelt, gebeurt er eigenlijk niet zo veel. We zien twee mensen op een eilandje mais verbouwen. Op de achtergrond is er een conflict tussen Georgiërs en Abchaziërs. Dit leidt tot wat spanning op het eiland. Verder zien we de seizoenen met hun prachtige licht en kleuren aan ons voorbijtrekken en ondanks dit minimalisme waren de reacties na afloop van de voorpremière unaniem lovend.

Vermoedelijk snakken velen van ons naar een rust die het stadse, drukke leven ons niet meer kan geven.

Recensie Corn Island

Romantiek of realisme?
De sereniteit die Corn Island grotendeels tekent, lijkt een romantisch verlangen naar het ideaal waar de mens in soberheid en harmonie met de natuur kan leven. Ongekunsteld en niet gecorrumpeerd door de verleidingen van het kapitalisme. Een mens die neemt van zijn omgeving en er iets voor teruggeeft, een mens die door dit natuurlijke principe in overvloed leeft. Het romantisch perspectief is verdedigbaar vanachter een westerse, kapitalistische bril.

Echter, we weten niet waarom de oude man kiest voor dit enerzijds idyllische, maar anderzijds meedogenloze leven. De natuur lijkt liefelijk en romantisch, maar in haar stormen ontneemt ze de oude man en dochter letterlijk de grond onder hun voeten. Tot zover de romantische verklaring. Het feit dat er nauwelijks gesproken wordt en gebeurtenissen zich plots voordoen en even zo plots weer verdwijnen laat aan onze verbeelding over wat de beweegredenen zijn. Het is de natuur die het hoogste woord heeft, die ons toespreekt door water, wind en zwijgende mensen, doch sprekende lijven.

 

9 november 2015

 

 

MEER RECENSIES