Confessioni, Le

**

recensie Le confessioni

Politicus probeert mens te zijn

door Cor Oliemeulen

Een mysterieuze monnik is uitgenodigd in een hotel waar de ministers van Financiën van de grootste economische mogendheden vergaderen over een geheim plan dat de wereld ingrijpend zal veranderen. Klinkt interessant, maar slaat uiteindelijk als een tang op een varken.

In de ondoorzichtige wereld van de mondiale machthebbers draait alles om geld en het maken van geld. Banken zijn geheime genootschappen, die geen verantwoording hoeven af te leggen en ongemoeid worden gelaten. Parlementen bestaan uit dode zielen die niets te vertellen hebben. Politici zijn zakenmensen geworden. Illusionisten. Suprematie van de staten bestaat niet meer. Honger en armoede zijn ingrediënten voor vooruitgang. De boodschap van Le confessioni is zonneklaar. Maar meer dan een veelbelovende premisse biedt deze als dramathriller aangekondigde film van de Italiaanse regisseur Roberto Andò niet – de grote acteernamen en mooie plaatjes ten spijt.

Le confessioni

Moord of zelfmoord?
Drones zijn prachtige uitvindingen, tenminste voor films. Voor het soepeltjes volgen van een auto naar de plaats van bestemming heb je geen tracking shot vanuit een helikopter meer nodig, noch opnames vanaf een hoger gelegen punt. We zien vanuit de lucht dat de auto stopt bij een zwaarbeveiligd gebouw aan het water. Een bebaarde man in een wit habijt stapt uit en laat zich naar binnen leiden in het Grand Hotel Heiligendamm aan de Duitse kust, waar een G8-top van economen op het punt staat te beginnen. De Italiaanse monnik Roberto Salus (Toni Servillo) is uitgenodigd door de voorzitter van het IMF, Daniel Roché (Daniel Auteuil).

Grotere tegenpolen bestaan niet. Voor Roché is het leven slechts draaglijk als hij in staat is het te vermijden. Door het werken met geld is het hem gelukt het leven te mijden zonder verveeld te raken. Roché heeft de monnik uitgenodigd omdat die in zijn boeken alles afkeurt waar hijzelf voor staat. Voldoende reden om de geestelijke hem de biecht af te laten nemen, juist omdat Roché nu op een keerpunt in zijn leven is beland. Roberto is antimaterialist, veel meer dan een habijt en sandalen bezit hij niet. Hij geniet van de rust en de vogelgeluiden die hij opneemt.

De ochtend na de biecht wordt Roché in zijn kamer dood aangetroffen met over zijn hoofd een plastic zak, die de monnik bij aankomst bij zich droeg. Moord of zelfmoord? Roberto laat niets los en kan bovendien zijn geluidsrecorder niet meer vinden.

Le confessioni

Wat is de clou?
In Le confessioni komt zowaar een soortgelijke situatie als in I Confess (1953) van Alfred Hitchcock ter sprake (van moord verdachte priester beroept zich op zwijgplicht), maar daar houdt elke vergelijking op, omdat er in het IMF-drama nauwelijks suspense valt te beleven. Of het moet zijn dat de hond van de Duitse (jawel) minister van Financiën op een gegeven moment de deelnemers aan de vergadering de stuipen op het lijf jaagt of in een tussenshot drie blote protesterende meisjes over het gazon van het hotel rennen om door veiligheidstroepen in de ‘kraag’ te worden gegrepen.

De pointe van het verhaal komt al even vergezocht uit de lucht, wanneer blijkt dat de monnik een opmerkelijk verleden heeft – waardoor de wereld aan een nieuwe financiële ramp ontsnapt? Wie de clou begrijpt, mag zich melden bij onze redactie. Dat de vertolking van ‘Walk on the Wild Side’ van Lou Reed – met backing vocals van de vrouwelijke Canadese minister – het hoogtepunt van de film is, zegt alles.

Roberto Andò schreef en regisseerde eerder het charmante Viva la libertà, een komisch politiek drama met Toni Servillo (beroemd sinds La grande bellezza) in een alleraardigste dubbelrol. Talentvol en ambitieus als hij is, zou Andò kunnen overwegen om eens een goede scenarist in te huren. Dat zal voorlopig niet gebeuren, omdat hij momenteel een Italiaanse variant op de politieke serie House of Cards aan het schrijven is: L’irresistible ascesa (De onweerstaanbare opkomst). Zijn bespiegelingen over de menselijke kant van politici verdienen een beter lot dan in Le confessioni.
 

8 oktober 2016

 
MEER RECENSIES