**
recensie Ronal the Barbarian
Zouteloos Barbaars
door Ralph Evers
Deze animatiefilm is van het Deense trio, dat eerder wist te vermaken met Terkel i Knibe en Rejsen till Saturn. Ronal Barbaren (Ronal the Barbarian) is hun derde creatie, een parodie op onder andere Conan the Barbarian. De film blinkt uit in flauwe grappen, poep- en pishumor, karikaturen en seksueel getinte ongein.
Het verhaal is flinterdun. In Ronal the Barbarian volgen we een barbarendorp dat zich onoverwinnelijk waant. De gemeenschap wordt door een ongelukkige samenloop van omstandigheden onder de voet gelopen door een clubje zwarte ridders onder aanvoering van Lord Volcazar, die zich gesteund weet door een Balrog. De onhandigste der barbaren en tevens slapjanus, Ronal, is de enige die de dans weet te ontspringen. Samen met de hardrock-bard Aliberd gaat hij op pad naar het legendarische zwaard, dat als enige de boze tegenstander zou kunnen verslaan.
Een uiteraard moeizame tocht staat hen te wachten, vol gevaren en reddingen, die op onverwachte wijze het verhaal in sluipen en geheel in lijn van de filmmakers doorgaans gekruid zijn met flauwe humor. Later in de film ontmoeten de ‘helden’ de pittige tante Zandra, voor wie geen gevaar te groot lijkt. Haar zoektocht is een heel andere, namelijk een man vinden die háár aankan. Nu hebben zich in de film al de nodige gegadigden voorgesteld, maar Zandra is uit speciaal hout gesneden. Zij heeft geen haar, maar staaldraad, op haar tanden. Zo’n type.
Voor Ronal is Zandra een welkome gast, maar voor de kijker zou het gevaar kunnen ontstaan dat de film saai wordt. Gelukkig is zij ‘zelfstandig’ en eigenzinnig. Voordat Ronal goed kan profiteren van Zandra’s superkrachten bevindt hij zich in een nieuwe netelige situatie.
Wie van flauwe humor en hersenloos vermaak houdt en niet al te gauw gechoqueerd is, zal in deze film prima aan zijn trekken komen. Wellicht handig om een potje zout mee te nemen voor de soms erg flauwe grappen.
31 augustus 2012