Top 10 horror voor de nieuwe eeuw

Top 10 horror voor de nieuwe eeuw

The Cabin in the Wood

Op Halloween maken we even de balans op. Horrorfilms zijn er genoeg, maar er zitten meer miskleunen dan successen tussen. InDeBioscoop richt zich op films die na 2000 zijn verschenen en in het oog springen door hun rake portie geweld, extremiteit of juiste mix van clichés en verrassingen. Hieronder een selectie van films die je gezien moet hebben, mits je een sterke maag hebt.

door Suzan Groothuis

1. – Martyrs (2008, Pascal Laugier)

Over het Franse Martyrs kan één ding gezegd worden: het gaat de grenzen van de horror voorbij. In de film draait het om de wraak van een jonge vrouw, die als kind gemarteld werd maar wist te ontsnappen. Op latere leeftijd is ze vastbesloten haar martelaren te wreken. Wanneer ze de plek des onheils terugvindt, blijken er in de kelders van het huis donkere, duistere praktijken plaats te vinden die je maar beter kan vermijden. Dat de Fransen goed zijn in het maken van schokkende, realistische horrorfilms bewijst Martyrs opnieuw. Sterker nog, deze film kan als vlaggenschip van de nieuwe lichting Franse horror gezien worden. Wat begint als sterke, onvoorspelbare thriller mondt uit in een zieke, psychologische horror. Martyrs speelt met de grenzen tussen leven en dood, met lichamelijke en psychische pijn, met vechten en acceptatie van je lot. Een zware hap en een waarbij je met regelmaat weg kijkt, want zoveel ellende is slecht te verduren. Toch blijft de film met zijn diepere boodschap hangen en is Martyrs meer dan een wrede film waarin mensen tot het uiterste gaan om het pure martelaarsdom te bereiken. Intens heftig.

2. – À l’intérieur (2007, Alexandre Bustillo en Julien Maury)

À l’intérieur (Inside) is ook zo’n voorbeeld van harde, realistische Franse horror waarin je regelmatig een ‘smack in the face’ krijgt. Vier maanden na de dood van haar man wordt een zwangere vrouw lastiggevallen door een indringer in haar huis. De indringer begint steeds gevaarlijkere vormen aan te nemen. Wat begint als dreigend en unheimisch, wordt al snel bizar en gewelddadig. Ook deze film speelt met de grenzen van geweld. Ben je dierenliefhebber en zwanger? Niet kijken, tenzij je wilt zien hoe een kat fijn geknepen wordt en een baby op bizarre wijze ter wereld komt. Met Béatrice Dalle (Betty Blue, 1986) als gestoorde engel des doods.

3. – May (2002, Lucky McKee)

Van Lucky McKee mogen er twee films in dit rijtje. De Amerikaan maakte in 2002  indruk met het vervreemdende, op horror en drama leunende May. May is een jonge vrouw met trauma’s uit het verleden. Onzeker, geen vrienden en toch ook wel wat wereldvreemd. Niet gek als je beste vriend een pop is, opgesloten in een glazen kooi. Eenmaal volwassen is May nog steeds een eenling. Maar wanneer zij Adam ontmoet, wordt zij verliefd. Haar bizarre en vreemde gedrag zorgt echter voor afstand. Wanneer haar geliefde pop per ongeluk valt en kapot gaat, zijn letterlijk de poppen aan het dansen. May gaat tot het uiterste om zichzelf én haar pop gelukkig te maken en gaat daarbij over lijken. McKee’s film resulteert in een bizarre, verrassende mix van eenling zijn, hunkering naar aandacht en uh… een ietwat ziekelijke geest.

4. – The Woman (2011, Lucky McKee)

The Woman (2011) is mogelijk nog absurder dan May. Angela Bettis, die de rol van May op zich nam, is nu Belle, moeder van twee kinderen en getrouwd met een advocaat . Een doorsnee gezin, zou je kunnen zeggen, maar niets is wat het lijkt. Manlief blijkt namelijk te beschikken over een verdorven, zieke geest, evenals zoontje Brian. Dat blijkt wel als ze uit jagen gaan en plots stuiten op een wilde vrouw (Pollyanna McIntosh: Filth (2013)). Ze wordt gevangen en meegenomen naar hun huis, alwaar ze stiekem opgesloten wordt in de kelder en onderworpen wordt aan nare, seksuele spelletjes. Het duurt niet lang voordat Belle daarachter komt en algauw raakt het gezin in de ban van de vreemde, wilde vrouw uit het bos. Wat volgt? Ontwrichte gezinsverhoudingen, verachting en veel bloederig geweld! The Woman laat op zwartkomische en gruwelijke wijze zien wat er gebeurt als je zomaar iemand uit zijn habitat losrukt en foute intenties hebt.

5. – You’re Next (2011, Adam Wingard)

Een familiefeest mondt uit in een meedogenloze slachtpartij. Heel subtiel overigens, waarbij de moorden aankomen als een mokerslag in het gezicht. Denk je even naar buiten te rennen om hulp te halen, wordt je keel doorgesneden door een onzichtbaar gespannen draad! De moordenaar is overigens al in een vroeg stadium te zien, waarbij zijn hoofd gesierd wordt door een dierenmasker. Maar hé, is het wel één moordenaar of sluipen er meerdere killers met verschillende dierenmaskers rond? En wat is de reden dat dit familiefeestje zo bruut moet eindigen? Regisseur Adam Wingard (ook bekend van voorganger A Horrible Way To Die (2010)) weet horrorclichés te vermijden door de kijker steeds op het verkeerde been te zetten. Het levert een mix van spanning, naargeestigheid en vermaak op. En is een van de horrorverrassingen van de laatste jaren.

6. – The Den (2013, Zachary Donohue)

Recente horror die mikt op het gevaar van chatprogramma’s en het internet. Een jonge vrouw bestudeert via een nieuw chatprogramma, The Den, de gewoonten van webcam-gebruikers. Wat begint als onschuldig, mondt al snel uit in een gruwelijke constatering: het aanschouwen van een online moord. Waar of niet? Wanneer ze haar netwerk erbij betrekt en probeert te achterhalen of de moord daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, begint de horror pas echt. Haar computer krijgt een virus, vrienden verdwijnen. Dit alles volledig gefilmd vanuit de webcam, wat een realistisch effect op de kijker heeft en je aan het denken zet over de privacygevoeligheid van je internetgebruik. In The Den waan je je even in een ‘real life’ snuff movie en dat voelt behoorlijk beangstigend. Gelukkig is dit een film. Of toch niet?

7. – Eden Lake (2008, James Watkins)

Een romantisch weekend weg krijgt een heel andere wending, wanneer het jonge stel Jenny (Kelly Reilly) en Steve (Michael Fassbender) het aan de stok krijgt met jonge Britse schoffies. Wat eerst onschuldig gepest lijkt, mondt al snel uit in ware terreur. Er rest maar één ding en dat is vluchten voor deze nare tieners en hun hond. Hoezeer een idyllische trip kan veranderen in een hel bewijst Watkins met zijn grimmige, op randje van thriller en horror drijvende debuut. Vooral het machteloze gevoel dat zich van de kijker meester maakt imponeert. Dus zo voelt zinloos geweld! Er zijn flink wat bloederige segmenten, waarbij de grenzen van lichamelijke pijn verkend worden. Hoe goed de schoffies het bloed onder je nagels vandaan halen, bewijst onder meer de jonge acteur Jack O’Connell (inmiddels een behoorlijke staat van dienst met films als This is England (2006) en Starred Up (2013)). Eden Lake grijpt je bij de strot en laat niet meer los.

8. – The Cabin in the Woods (2012, Drew Goddard)

The Cabin in the Woods lijkt de zoveelste slasherfilm: vijf vrienden bezoeken een afgelegen huisje aan een meer. Onderweg ontmoeten ze een rare snuiter die hen waarschuwt over hun terugkeer. Natuurlijk gaan de vijf toch. De kijker raadt het al: hun onvermijdelijke ondergang nadert. Maar scriptschrijvers Joss Whedon (The Avengers, 2012 en Buffy the Vampire Slayer, 1997) en Drew Goddard hebben een ander plan: niets is namelijk wat het lijkt! The Cabin in the Woods bevat een origineel, humoristisch script en zit vol verrassende wendingen. Alle horrorclichés worden door de mangel gehaald en dat levert eens een lekker afwijkende, verfrissende film op. Die overigens goed in elkaar zit, want van begin tot eind weten Whedon en Goddard je bij de les te houden en op een verkeerd spoor te zetten! Met een eindscène waarmee de filmgeschiedenis weer een flamboyant horrorfiguur rijker is.

9. – Let the Right One In (2008, Tomas Alfredson)

Misschien een vreemde eend in de bijt, deze Zweedse vampierfilm. Want Let the Right One In (Låt den rätte komma in) is meer drama dan horror, hoewel er een fijne lijn tussen de genres te bespeuren is. De jonge Oskar is kwetsbaar. Met zijn tengere uiterlijk is hij voer voor pestkoppen. Maar zijn leven verandert wanneer hij de mysterieuze Eli ontmoet. Ze is niet alleen zijn buurmeisje, maar ook een vampier. Haar verzorger vermoordt mensen voor haar, want ze heeft bloed nodig om te kunnen blijven leven. Er ontwikkelt zich een vriendschap, waarbij Oskar naast gevoelens voor haar meer voor zichzelf op leert komen. Tegelijkertijd wordt hij met Eli’s ware zijn geconfronteerd en de onvermijdelijke horror die dat met zich meebrengt. Let the Right One In is voorzien van prachtige shots in een besneeuwde buitenwijk van Stockholm. Buiten de mooie cinematografie zetten de twee jonge acteurs indrukwekkende prestaties neer. Een grimmig maar ook schoon sprookje over de eenzame positie van buitenstaander, vriendschap en afrekenen met je kwelgeesten.

10. – In My Skin (2002, Marina de Van)

De jonge, ambitieuze Esther krijgt na een feestje een ongeluk. In eerste instantie lijkt het allemaal wel mee te vallen met de schade, maar eenmaal thuis ontdekt ze een flinke jaap in haar been. Vanaf dat moment ontstaat er een fascinatie. Waarom voelt ze niets? En waarom voelt ze zich zo aangetrokken tot de wond? In My Skin (Dans ma peau) verwordt tot een intens vleselijk drama, wanneer Esther haar eigen lichamelijke pijngrenzen onderzoekt. Balancerend tussen realistisch drama en horror toont Marina de Van, die ook de hoofdrol voor haar rekening nam, hoe Esther steeds meer opgaat in haar eigen vleselijke wereld. Met als gevolg dat je als kijker regelmatig weg moet kijken. Want de vleselijke fascinaties worden met precisie getoond. De incisies in haar lichaam. Het afpulken van haar huid. In My Skin  is een film die letterlijk onder je huid kruipt. Schokkend, maar ook pijnlijk om een vrouw die alles had, zichzelf psychisch en emotioneel te zien verliezen.

31 oktober 2014

 

Alle leuke filmlijstjes