Top 5 2015

Top 5 films + Miskleun van 2015

Son of Saul

Negen recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die zij helaas misten in de bioscoop. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2015.

George DEEL 5: George Vermij

Het was een jaar van verrassingen en het begon al gelijk goed tijdens het IFFR in januari met sterke films (Turist, Réalité  en La Meraviglie ) die mijn lijst net niet hebben gehaald. Ook zou je Birdman  haast vergeten zo in de aanloop van 2015. Wat opviel was dat het ook een goed jaar was voor de genrefilm met Ex Machina, Spring  en The Guest  en het heerlijke Inside Out. Qua documentaires vielen mij Citizenfour  en A Family Affair  op. Helaas heb ik The Look of Silence  nog niet kunnen zien, ook al wekte die docu bij mij hoge verwachtingen door de lovende recensies. Mijn uiteindelijke top 5 toont het brede potentieel van cinema en de uitersten die het medium voor mij zo boeiend maken. Aan de ene kant is er de cinema van het grote geld en de grote gebaren die dit jaar wonderbaarlijk genoeg bewees dat het nog mogelijk is om je hart sneller te doen kloppen in de bioscoopzaal. Daartegenover is er cinema als confronterende spiegel van een harde werkelijkheid die veel mensen liever niet willen zien en van vergeten verhalen die verteld moeten worden.

5. – MAD MAX: FURY ROAD

Het bewijs dat leeftijd niets uitmaakt als het gaat om het maken van een spannende, adrenalinekick-achtige film die voelt als een achtbaanrit. George Miller bedacht ooit het Mad Max -universum en is al in de zeventig. Zijn nieuwe Mad Max -film is als een lange achtervolging die geen moment verveelt en je steeds maar blijft verrassen. En dat geschoten in een overtuigend postapocalyptisch landschap dat in al zijn grootse vreemdheid, echt en opwindend aanvoelt.

4. – IT FOLLOWS

Een knappe nieuwe visie op het horrorgenre door regisseur David Robert Mitchell die eerder indies maakte. De film weet mysterie, spanning en voortdurende angst tot een pakkend geheel te smeden en is daarmee een geslaagde combinatie van genre-elementen met de beklemmende vervreemding die je herkent van arthouse-films.

3. – ALLÉLUIA

Een opmerkelijke Belgische versie van het verhaal van de beruchte ‘lonely hearts killers’ Raymond Fernandez en Martha Beck die het gemunt hadden op alleenstaande vrouwen en weduwes. Regisseur Fabrice du Welz maakte een poëtisch en bloederig portret van twee outsiders dat tot leven komt door de krachtige Lola Dueñas en prachtige beelden die zweven tussen dromerig en gruwelijk.

 

2. – STAR WARS: THE FORCE AWAKENS

Aan de andere kant van het cinematografische spectrum is er de nieuwe Star Wars -film. Deels uit nostalgie is het voor mij moeilijk om dit langverwachte vervolg kritisch te bekijken. De vertoning die ik bijwoonde had iets weg van een kerkdienst waar hoopvolle fans eerbiedig wachtten op het nieuwe evangelie. En toen kwam de film en werden wij allemaal weer teruggebracht in een herkenbaar en geliefd universum. Het voelde goed en deed mij denken aan de reden waarom mensen naar de bioscoop blijven gaan. Het is meer dan alleen vermaak, maar ook een gevoel van saamhorigheid in de duisternis, gevoed door beelden die je op een eenvoudige wijze raken. Het verhaal is natuurlijk simpel en universeel, maar wordt nu goed aangevuld door nieuwe gezichten. Een goed begin van een nieuwe reeks waar filmfans jarenlang naar hebben uitgekeken.

1. – SON OF SAUL

Een intense kijkervaring die onvergetelijk is door de constante druk en claustrofobische rusteloosheid die voorgoed op je netvlies staan gebrand. Een man wordt door de hel van Auschwitz gevolgd door een nauwke​u​rige en gejaagde camera die je geen moment laat bijkomen. Ondertussen is de kijker een intieme getuige van de systematische vernietiging van massa’s mensen die als waardeloze vracht verwerkt worden. Het is en blijft bijna onmogelijk om de holocaust correct in beeld te brengen. Regisseur Lásló Nemes is het echter gelukt om dat te doen op een manier die vernieuwend is en geen concessies doet aan de vermaakprincipes van cinema. Het resultaat is een ijzig en verstikkend meesterwerk dat je lang zal achtervolgen.

Regression

Miskleun van 2015:

REGRESSION

Regression  was geen goede terugkeer van regisseur Alejandro Amenabar (Abre los Osjos, The Others ) en een teleurstelling. Geen slechte film, maar een rommelige productie die veel talent verspilt zonder een bevredigend resultaat.

Bitter Lake

Gemist in de bios in 2015:

BITTER LAKE

Adam Curtis is een documentairemaker die veel meer aandacht verdient. In zijn inmiddels grote oeuvre behandelt hij de problemen die onze moderne tijd definiëren, zoals terrorisme en de financiële crisis. Zo ook in zijn laatste indrukwekkende Bitter Lake  waarin hij de recente geschiedenis van Afghanistan onder de loep neemt en zo de overmoed van het westen bekritiseert. Dat doet hij door een fascinerende en verrassende selectie van beelden uit archieven die vaak minder bekende geschiedenissen en verhalen blootleggen. Een essentiële film dus die helpt om onze huidige situatie beter te begrijpen en dat ook nog eens op een pakkende manier weet te doen.

27 december 2015

 

 

Alle terugblikken op 2015 (klik op de naam):
Suzan Groothuis
Alfred Bos
Ashar Medina
Bob van der Sterre
George Vermij
Wouter Spillebeen
Nanda Aris
Ralph Evers
Cor Oliemeulen