Deel 2: Van de Nieuw-Zeelandse bush tot moordende rolstoelrijders
door Suzan Groothuis
In het tweede deel van ons verslag van het LIFF gaan we naar Nieuw-Zeeland voor een knotsgekke avonturenfilm met lekker stekelige randjes, maken we kennis met de eenzaamheid en stille verlangens van Amerikaanse vrouwen en zien we in Hongarije een gangster in een rolstoel.
Hunt for the Wilderpeople
Taika Waititi kennen we van de hilarische vampier-mockumentary What We Do in the Shadows en de komedie Eagle vs Shark. Zijn nieuwste film Hunt for the Wilderpeople is wederom een mix van komedie en absurdisme, ditmaal gevat in een avonturenfilm. We volgen de weesjongen Ricky die al een hele rits pleeggezinnen achter de rug heeft. Niemand wil de jongen, want hij steelt, zet de boel in brand en trekt er steeds op uit. Een soort laatste kansbeleid dus en bij wie is hij beter af dan de eigenzinnige Bella en Hec? Het echtpaar leeft afgezonderd in de Nieuw-Zeelandse bush. En alhoewel de eerste kennismaking wat onwennig is, vindt Ricky al snel zijn thuis. Bella blijkt namelijk een behendige zwijnenjager en de introverte Hec (Sam Neill) wekt mysterie op bij de zwaarlijvige jongen, steevast gehuld in dollarteken-hoodie.
Waititi zou Waititi niet zijn door een eigenzinnige draai te geven aan het verhaal: dit is niet alleen een get together movie waarin een onthechte jongen weer een plek krijgt, maar mede een knotsgekke avonturenfilm met lekker stekelige randjes. Want wat krijg je als met je pleegvader de wildernis intrekt en niet meer terugkeert? Heel Nieuw-Zeeland is naar je op zoek, met in de voorhoede een keiharde maatschappelijk werkster die alles op alles zet om de brutale jongen terug te vinden.
Naast het originele scenario is er visueel wat te halen: Hunt for the Wilderpeople is een lust voor het oog dankzij de mooie enscenering van het landschap. Waititi zet met zijn vierde speelfilm Nieuw-Zeeland wederom op de filmkaart. We wachten in spanning af op zijn nieuwste productie, Thor: Ragnarök.
Certain Women
Certain Women is een film met diverse verhaallijnen, waarin de vrouwelijke personages elkaar subtiel passeren zonder dat ze in relatie staan tot elkaar. Maar er zijn wel overeenkomstige thema’s: eenzaamheid en stille verlangens.
Zo is er Laura (Laura Dern), een advocate met een lastige casus. We zien hoe ze na een nacht met haar minnaar naar haar werk gaat, waar ze opgewacht wordt door haar cliënt (Jared Harris). De man dwingt een regeling af vanwege een ongeval op zijn werk, maar hij heeft er geen recht op. Met escalatie tot gevolg, waarbij de man achter de tralies belandt. In een confrontatie met zijn advocaat blijkt dat zijn behoefte vooral ligt in menselijk contact. Loneliness kills.
Dan is er het verhaal van Gina (Michelle Williams) die haar zinnen heeft gezet op de bouw van een nieuw huis. En blijkt de minnaar van advocate Laura haar man te zijn. Ook bij Gina spelen onderhuidse verlangens, wat zorgt voor verwijdering tussen haar en haar man en dochter.
Het laatste verhaal is dat van de introverte, simpele Jamie. In een afgelegen dorpje werkt ze in een wasserette en spendeert verder de tijd met het verzorgen van haar paarden. Haar routine wordt doorbroken met de komst van Beth (Kristen Stewart) die lessen geeft over rechten in het onderwijs. Een doodsaai onderwerp, maar voor Jamie een kans om iets nieuws aan te grijpen. Het samenzijn met Beth na de les bij de plaatselijke diner wakkert bovendien gevoelens aan.
Het is dit slotstuk dat van Certain Women een bescheiden pareltje maakt: ondanks het fragmentarische en observerende karakter laat Reichardt (bekend van Night Moves, Meek’s Cutoff en Wendy and Lucy) zien oog te hebben voor diepere gevoelens en verlangens. Eenzaamheid, wilskracht en tragiek worden tastbaar en gaan samen met de verstilde beelden van het landschap in Montana. Het is een film die na het zien ervan nog in beelden in je hoofd blijft zitten: zoals het prachtige shot van Jamie die Beth op haar paard naar de diner rijdt, of het gezicht van Laura weerspiegeld in de spiegel van haar slaapkamer, als een schilderij.
Kills on Wheels
Ook Hongarije is vertegenwoordigd op het LIFF met het verrassende Kills on Wheels. De film draait om hoofdpersoon Zolika, een twintiger die vanwege zijn lichamelijke handicap gebonden is aan zijn rolstoel. Samen met maatje Barba Papa woont hij in een instelling voor mensen met een lichamelijke beperking. Ze brengen hun tijd voornamelijk door met het tekenen van een comic, waarin de hoofdrol voor henzelf is weg gelegd. Zolika’s lichamelijke conditie is zorgelijk. Hij is wat je een menselijke tijdbom kan noemen: zonder operatie zullen zijn organen gaan botsen met de dood tot gevolg. Er is een uitweg in de vorm van een dure operatie. Maar Zolika’s trots staat hem in de weg: hij weigert het geld voor de operatie van zijn vader, die al jaren uit beeld is, aan te nemen.
Met deze beschrijving klinkt Kills on Wheels misschien als een drama, maar de film is een mix van verschillende stijlen. Zolika en Barba Papa laten de bad ass in zichzelf naar boven komen en sluiten zich aan bij een criminele bende. Wat volgt is een hilarische gangstermovie waarin werkelijkheid en fantasie door elkaar heen lopen, met een verrassende twist op het einde. Originele film die ook diepere thema’s als acceptatie en vriendschap belicht.
4 november 2016