****
recensie De ontmaagding van Eva van End
Rake komedie rond volmaakte Deutsche Bube
door Astrid van Pelt
Anders dan de titel suggereert, grossiert De ontmaagding van Eva van End niet in seksscènes en beginnersgeklungel. Wel drijft de film op ongemakkelijke momenten. Dat zorgt voor plaatsvervangende schaamte en lachsalvo’s.
Het enigszins zonderlinge gezin Van End lijkt het leven aardig op orde te hebben: groot vrijstaand huis, zwembad in de tuin, drie kinderen en een redelijk gezinsinkomen. Wanneer de 15-jarige Eva zonder medeweten van haar ouders haar Duitse uitwisselingspartner Veit mee naar huis neemt om hem twee weken onderdak te bieden, leidt dat tot veel stress en protest bij haar nietsvermoedende ouders. Na een korte woordenwisseling met Eva (Vivian Dierickx) die in de hele film niet meer dan een paar zinnen spreekt, gaat moeder Etty (Jacqueline Blom) overstag: ‘welkom in our family dan maar’.
Jeugdtrauma
Veit (Rafael Gareisen) is in alles het tegenbeeld van de familie Van End. Deze perfecte Deutsche Bube heeft de halve wereld al afgereisd, heeft een mentale karrenvracht aan filosofische bagage, heeft the looks, lijkt een ‘allround expert’, mediteert, heeft heilzame chakra-massagehanden en of dat nog niet alles is: hij is de vriendelijkheid zelve.
Het verhaal is gebaseerd op een jeugdtrauma van de jonge regisseur Michiel ten Horn, die door een tijdelijk bezoek van zijn Duitse uitwisselingsbuddy werd geconfronteerd met zijn eigen onvolkomenheden. Hij heeft deze ervaring als schooljongen perfect vertaald naar de speelfilm. Veit houdt het gezin indirect een spiegel voor en toont hen hun bekrompenheid, hun steenkolen Engels, maar vooral hun algehele imperfectie, alleen maar door zichzelf te zijn en te vertellen wat hem bezighoudt en fascineert. Dit resulteert in een onophoudelijke reeks pijnlijke momenten, die vaak erg lachwekkend zijn, maar binnen de realistische kaders blijven. Dit komt de identificatie ten goede.
Gluiperig
Het gezin en Veit versterken elkaars eigenaardigheden. Het scherpe contrast zorgt voor het komische effect, zeker wanneer je de situatie vanuit het perspectief van de andere partij bekijkt. Wanneer Veit zich ’s ochtends vroeg in het zweet werkt om de vrouw des huizes een ontbijt voor te zetten waar een vijfsterrenrestaurant nog aan kan tippen (‘this is for you Etty, because you deserve it’), wordt zijn gluiperigheid pas duidelijk nadat een van de broers ‘what the fuck is this?’ roept.
De film bestaat uit korte, rake scènes. Hierbij wordt het verbale en visuele slim gecombineerd. De haast surrealistische shots van de omgeving of de familie, die soms doen denken aan de films van Van Warmerdam, leiden de aandacht even af van de tenenkrommende interculturele uitwisseling.
Het hele gezin wordt in beweging gezet door de komst van Veit, met soms destructieve gevolgen: vader gaat staat op het punt vijfduizend euro gemeenschappelijk geld naar Afrika te sturen, moeder specialiseert zich in oosterse wijsheden, en zoon Evert gaat zijn acne met een huishoudschaar te lijf. De Duitse uitwisselingsstudent zelf is niet te betrappen op een foute actie of een geheime agenda, en dat maakt het frustrerend en fascinerend tegelijk. Tot het eind vraag je je af: wanneer valt hij door de mand?
9 februari 2013