Experimentele opening HAFF 2014
door Ralph Evers
De eerste twee dagen zijn voor de doorgewinterde animatieliefhebber een thuiskomen in de wereld vol verrassingen. Soms getroffen door eenvoudige, doch uiterst effectieve animatie, dan weer verwonderd door vakmanschap en liefdevolle details, om tot slot verveeld, getergd en geërgerd door een vreselijk saai ‘kunstzinnig’ l’art pour l’art werkje heen te worstelen.
Inderdaad, de animatiewereld kent geen grenzen. Toen mijn fascinatie als kleine jongen gewekt werd, was dat met de klei en poppenanimaties uit Tsjecho-Slowakije. Stop-motion! Elke Tsjech sindsdien heeft een streepje voor. Het werk van de student Noemi Valentiny, The Seagull, verrast omdat het geen stop-motion, geen klei of poppenanimatie is. Het is eerder een wat fletse computeranimatie. De treffende muziek en het wonderlijk symbolische verhaaltje weten te ontroeren.
Europese studentenfilms
In de competitie van Europese Studentenfilms is er veel afwisseling. Zowel in stijl als in kwaliteit. Bijvoorbeeld het uiterst simpel getekende Hog Heaven, een uitgeklede klare lijn, waar effectief de kunst van het weglaten wordt toegepast evenals in Wind, een grappig verhaaltje over de oorsprong van de storm. Tegenover het mooi gedetailleerd uitgevoerde stop-motion kleianimatie Man in a box, waarin een man zichzelf uit het niets creëert.
Die krijgt geduchte concurrentie van het creatief bedachte Im Rahmen, waarbij een mens gaandeweg ontstaat in een kleispiegel en op elegante manier met zichzelf speelt. Dit staat dan tegenover No Place like Home van de HKU. Met een kitscherige, veel te computer gegenereerde lay-out prikkelt de animatie niet de geest. De gortdroge humor houdt de aandacht nog net genoeg vast. Die aandacht is bij Terra Infirma, Get happy or get out en Sock Skewer Street 8 al lastiger vast te houden. De vervreemdende sfeertjes zijn leuk, maar de films doen ongerijpt aan, als een vingeroefening.
Gevestigde namen
De Competitie Shorts 1 & 2 leveren eveneens een wisselend aanbod. Films van reeds gevestigde animatoren. De Koreanen Boyoung Kim en Yumi Young blinken uit in repetitieve nietszeggendheid. The Garden of Words is een lieflijk, mooi geanimeerde manga over een jongen die schoenen maakt en verliefd raakt op een bierdrinkende mysterieuze vrouw in het park. De climax van de film is echter zodanig overtrokken, dat de film haar lieflijke charme met de regen (en tranen) ziet wegspoelen.
Le Labyrinth is een onduidelijk en irritant artistiek probeersel. Passend bij een festival dat een breed scala aan animatie wil laten zien. Irritatie is echter wat er van dit gedrocht blijft hangen. Uiterst grimmig, doch sfeervol is de film Canis over een wrede postapocalyptische plek waar wilde honden de dienst uitmaken. In stemmig, grauw zwart wit is er voortdurend een broeierige sfeer van naderend onheil. De kijker wordt hierin niet teleurgesteld.
Fluitende kogels en droogkloterij
Confusion through sand neemt de kijker mee naar een oorlogsgebied. Met snel wisselende perspectieven en uiterst suggestief lijnenspel, waan je je midden in een gevecht. Van alle kanten fluiten de kogels langs je oren, maar waar zit de vijand? Wilq Negocjator is Poolse droogheid. Een heerlijk losse tekenstijl, die aan Hein de Kort doet denken. Een hoop poespas, die eindigt in droogkloterij. Er is dan reeds een keur aan stijlen voorbij gekomen, voor ieder wat wils. Een ontwikkeling die echter gestaakt mag worden is het soort van flikkerende beelden te midden van een overdaad aan computeranimatie. Waar The Wound een vaandeldrager van is. Een slap verhaal met luie animatie, een druk op de knop en de kijker redt zich maar.
Wonder-full!!!
Mirai Mizue’s werk samengevat in een lange film. Tachtig minuten lang een aaneenschakeling van zwaar psychedelische animatie op de beat van verschillende, opzwepende en energieke muziek. Veel thema’s komen regelmatig terug, zoals ogen, wormen en het gebruikte kleurpalet. Al zijn films achterelkaar gemonteerd, vervalt Mizue’s werk nogal eens in herhaling. Toch weet Mizue door effectieve composities, verrassende climaxen en de sterke soundtracks de aandacht vast te houden. Gaandeweg voel je je alsof je verdwaald bent in een paddotrip. Een vermakelijke paddotrip, dat wel.
22 maart 2014