Leiden International Film Festival (LIFF) 2017 Deel 3:
Voor iedere bezoeker wat wils
door Cor Oliemeulen
Met nog twee dagen te gaan staat het boksdrama Jawbone verrassend bovenaan in het klassement van de LIFF Publieksprijs. In dit derde verslag een bespreking van deze film. Verder aandacht voor een aangrijpend opgroeidrama uit IJsland, twee opvallende films uit China en een Syrische vluchteling die kan vliegen.
Jawbone – sociaal-realistisch boksdrama
Een niet-Amerikaanse boksfilm met zijn eeuwige clichés van vallen, opstaan en het behalen van de victorie is bij voorbaat een verademing. De debuterende Engelse speelfilmregisseur Thomas Napper heeft goed naar het werk van zijn landgenoten Mike Leigh en Ken Loach gekeken, want ook hij kruipt in de huid van de underdog die moet opboksen tegen persoonlijke problemen, maatschappelijke omstandigheden en bureaucratie. In Jawbone draait de deprimerende geschiedenis om de oud-jeugdkampioen boksen Jimmy McCabe (Johnny Harris, die ook het script schreef), die na het overlijden van zijn moeder in de goot belandt en probeert uit de malaise te komen door zich opnieuw te melden bij de boksschool van William Carney (de gevierde Engelse acteur Ray Winstone, die weinig speeltijd krijgt).
Jawbone is een karakterstudie van een alcoholist die tegen zijn demonen vecht en zijn trots moet overwinnen. Harris, die het qua intensiteit vooral moet hebben van zijn gezichtsuitdrukkingen, speelt zijn rol geloofwaardig, hoewel zijn bokscapaciteiten niet geheel overtuigen. De film is rauw en donker, verstoken van enige humor, en heeft het hart op de goede plaats. Het slotgevecht is wel wat voorspelbaar, maar mooi claustrofobisch gefilmd met handheld camera’s, ondersteund door vertragende geluidseffecten en probeert de sfeer van Raging Bull (1980) van Martin Scorsese op te roepen. Ondanks enkele ontroerende momenten laat Jawbone uiteindelijk te weinig indruk achter en is hij minder sterk en origineel dan het Finse boksdrama The Happiest Day in the Life of Olli Mäki. Voormalig frontman van The Jam en The Style Council, Paul Weller, tekent voor de soundtrack van Jawbone.
Heartstone – sterk opgroeidrama tussen de geisers
De bioscopen worden tegenwoordig overspoeld met coming of age – met de zoektocht naar identiteit als onontkoombaar hedendaagse thema. Heel af en toe stijgt de pure dramatische variant van dit genre met kop en schouders uit boven de middelmaat, hoewel het koude klimaat van IJsland zich in eerste instantie niet lijkt te lenen als decor van hartverwarmende vriendschap en liefde.
Heartstone (Hjartasteinn) is het veelbelovende speelfilmdebuut van Guðmundur Arnar Guðmundsson dat zich afspeelt in een afgelegen vissersdorpje in IJsland. Het aangrijpende opgroeidrama centreert zich rond de twee puberjongens Thor (Baldur Einsasson) en Kristján (Blær Hinriksson) die tijdens een turbulente zomer door zowel genegenheid en ontluikende seksualiteit als door afwijzing en tragedie snel volwassen worden. Het geloofwaardige spel van de jonge spelers en de gelaagdheid van het verhaal in combinatie met de prachtige fotografie en de goed passende soundtrack zorgen voor een drama dat met 129 minuten geen seconde te lang is. Heartstone draait vanaf 16 november in de bioscoop.
Duckweed – Back to the Future uit China
Na een auto-ongeluk belandt de kersverse Chinese rallykampioen Tailang in het jaar 1998 waar zijn stoere vader leider van een viermansbende is. Terug in de tijd gaat Tailang niets liever dan op zoek naar zijn moeder, die net na zijn geboorte overleed. Als hij ziet dat zijn toekomstige vader een andere vriendin heeft, moet hij maatregelen nemen. Ondertussen wordt Tailang lid van het groepje criminelen dat constant bonje heeft met een rivaliserende bende, die een stuk minder onschuldig is. Kan zijn vader hem tijdig verwekken voordat hij zes jaar de gevangenis in moet?
Dertiger Han Han is de meest populaire blogger van China, schrijver van bestsellers, zanger, professioneel rallyrijder, uitgesproken hater van moderne poëzie én filmregisseur. Door zijn rebelse houding beschouwen velen hem als de stem van zijn generatie. Zijn tweede speelfilm, Duckweed (Cheng feng po lang), kent door zijn potpourri van stijlvormen nauwelijks raakvlakken met de traditionele Chinese cinema en heeft vooral als doel om de kijker te vermaken. Het kolderieke verhaal kent een hoog tempo, soms kinderliedjes als begeleiding en schiet alle kanten op: van komedie tot drama, met knipogen naar de sciencefiction van Hollywood, de martial arts uit Hong Kong en de Nouvelle Vague uit Frankrijk. De regisseur verrast in zijn nostalgische trip vooral met cinematografie en camerawerk. Zo zijn de razendsnelle race van de winnende rally en de raceauto die in super slow motion door een trein wordt geschept spectaculair in beeld gebracht.
Operation Mekong – duizelingwekkende actiefilm
Nog een opvallende film uit China is Operation Mekong (Mei Gong he xing dong) van de hand van Dante Lam, een van de grootste regisseurs van actiefilms in Hong Kong en opgeleid in de traditie van John Woo (Face/Off). Het misdaadavontuur is gebaseerd op de moord op dertien Chinese zeelieden en de vondst van 900.000 methamfetaminepillen op de Mekong, de rivier in de Gouden Driehoek nabij de grenzen van Thailand, Laos en Myanmar. De doofpotaffaire van Thailand veroorzaakte een internationale rel en China startte een operatie om de ware toedracht te achterhalen en de schuldigen te straffen.
Liefhebbers van actiefilms zitten gegarandeerd twee uur op het puntje van hun stoel door de razendsnelle beeldwisselingen, het nerveuze maar technisch knappe camerawerk en de sensationele achtervolgingen, gelardeerd met een bombastische soundtrack die je ook in een Michael Bay-film kunt aantreffen. Het duizelingwekkende tempo van Operation Mekong verhult de vele plotgaten en maakt de complexe jacht op de drugsbaronnen moeilijk te volgen. De film focust op twee politieagenten die niet terugdeinzen voor een kogelgat meer of minder. Want dat ze gemotiveerd zijn, blijkt uit de openingsscène, waarin een mooie dame een naald met drugs in haar arm zet en haar verslaving niet zal overleven.
Jupiter’s Moon – Syrische vluchteling kan vliegen
Filmmuseum EYE in Amsterdam had eerder dit jaar een overzichtstentoonstelling van de Hongaarse meester van de verstilde cinema, Béla Tarr, die middels een opstelling met foto’s van mensen achter prikkeldraad kritiek gaf op de omgang met de Europese vluchtelingencrisis, de rol van zijn geboorteland in het bijzonder. Zijn landgenoot, Kornél Mundruczó, schenkt in Jupiter’s Moon (Jupiter holdja) ook aandacht aan het lot van Syrische vluchtelingen, die bij de grens worden opgejaagd, en in het geval van hoofdpersoon Aryan wordt neergeschoten. Wat blijkt: Aryan kan plotseling vliegen!
Wat volgt is een thrillerachtig actiedrama, voorzien van magisch-realistische en religieuze trekjes (is de jonge vluchteling een engel?), dat naar een onduidelijke finale toewerkt, maar uitblinkt door de onconventionele aanpak en de ingenieuze cinematografie. Na White God en Jupiter’s Moon mag Kornél Mundruczó binnenkort aan zijn eerste Amerikaanse project beginnen: de thriller Deeper. Volgens de beschrijving op IMDb wordt het een psychologische verkenning van een voormalige astronaut dat zich ver onder de zeespiegel afspeelt. Dat klinkt origineel en mysterieus genoeg, echter met de beoogde hoofdrollen van Hollywoodster Bradley Cooper en Gal ‘Wonder Woman’ Gadot weet je maar nooit waarop dat avontuur zal uitdraaien. Jupiter’s Moon draait sinds 2 november in de bioscoop.
4 november 2017
DEEL 1 LIFF 2017
DEEL 2 LIFF 2017
DEEL 4 LIFF 2017