Leiden International Film Festival (LIFF) 2017 Deel 4 (slot):
Gevarieerd en internationaal georiënteerd
door Suzan Groothuis
Tien dagen stond Leiden in het teken van cinema. In dit laatste deel van LIFF aandacht voor American Indie-deelnemer Brigsby Bear, over een jongen geobsedeerd door een serie met een beer. Becoming Bond is een vermakelijke documentaire over de man die eenmaal Bond speelde: de Australiër George Lazenby. Ruben Östlund verrast met zijn nieuwste film The Square, waarin een museumdirecteur na een publiciteitsstunt voor een nieuwe expositie in een existentiële crisis belandt. En dan zijn er nog de voorpremières On Body and Soul, Thelma en The Killing of a Sacred Deer.
Gevarieerd weer, het programma van LIFF 2017. En sterk internationaal georiënteerd, met films uit Thailand, Oost Europa, Scandinavië en de VS. Een festival waar je naast de grote voorpremières (Suburbicon, de het nieuwste verhaal van de Coen-broertjes) kan genieten van kleine pareltjes. Zoals het Hongaarse On Body and Soul, over twee heel verschillende mensen die op een haast surreële manier tot elkaar komen. Een film die overtuigt met een origineel script, fijn acteerwerk, mooi geschoten camerawerk en die, bovenal, weet te raken. In december draait On Body and Soul in de Nederlandse bioscopen en wie hem niet gezien heeft in Leiden, moet zeker de kans grijpen de film in de koude wintermaand te gaan zien. Alleen al om de beelden van een sereen, prachtig winterlandschap, waarin twee herten elkaar vinden.
Thelma – doodse verleiding
Thelma van Joachim Trier (Oslo, August 31st, Louder Than Bombs) schiep hoge verwachtingen, maar stelt teleur. Dat ligt niet aan hoofdrolspeelster Eili Harboe, die de jonge, gekwelde Thelma sterk neerzet. Kort gezegd gaat het verhaal over studente Thelma, afkomstig uit een streng gelovig gezin. Het is wennen, het studentenleven vol verlokkingen. De verleidingen van alcohol en seks brengen stress met zich mee, wat zich uit in aanvallen die lijken op epilepsie. Maar gekunstelde verwijzingen naar het geloof maken duidelijk dat er meer en iets anders speelt.
Vergelijkingen met Brian de Palma’s Carrie liggen voor de hand, maar denk ook aan films als Requiem en Let The Right One In. Thelma opent sterk, maar houdt de spanning niet vast. De filosofische levensvragen, die in Triers eerdere films zo prominent aanwezig zijn en dwongen tot nadenken, blijven in Thelma achterwege. De film heeft pretenties, maar is uiteindelijk vlak en voorspelbaar. En doet niet wat de beelden te opzichtig willen: onder de huid kruipen. Thelma draait vanaf 7 december in de bioscoop.
The Killing of a Sacred Deer – gevonden evenwicht
Met The Killing of a Sacred Deer van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos kan het twee kanten op: een film die briljant begint, maar in zijn tweede helft verzandt, of een meesterwerk dat er langer in zit? Van een meesterwerk wil ik niet spreken, maar Lanthimos’ laatste is zijn meest evenwichtige. Alps en The Lobster hadden beiden het probleem over een geweldige eerste helft te beschikken en vervolgens in te zakken. Te vreemd, te absurd, te rommelig.
The Killing of a Sacred Deer houdt controle. De film, die handelt over een chirurg die een sinistere keuze moet maken, bouwt rustig op en werkt toe naar een suspense-volle thriller. Een moderne Sophie’s Choice gemengd met de naargeestigheid van Haneke. Met sterke rollen van Nicole Kidman, Colin Farrell en Barry Keoghan (Dunkirk) als onheilspellende tiener. Van wie we vast nog wel meer gaan horen. The Killing of a Sacred Deer draait vanaf 29 november in de bioscoop.
The Square – maar is het kunst?
Van een heel ander kaliber is The Square van Ruben Östlund. Een droge, satirische kijk op de hedendaagse samenleving. Een museum voor moderne kunst, onder leiding van directeur Christian, vormt het uitgangspunt. Het museum staat op het punt om een nieuwe expositie, met kunstwerk The Square als publiekstrekker, te onthullen.
The Square toont een inkijkje in de artistieke wereld, met die typische ongemakkelijkheid die ook in Östlunds eerdere films (Turist, Play) zo aanwezig is. Ondertussen stelt de regisseur van alles aan de kaak: de essentie van kunst, morele grenzen en gemeenschapszin. Met bijrollen van Elisabeth Moss (Mad Men, The Handmaid’s Tale) en Dominic West (The Wire). Verrassend, hilarisch en soms met het schaamrood op de kaken. Een film die dan weer stemt tot een lach en dan weer tot nadenken. Een mooie aanvulling op een inmiddels indrukwekkend oeuvre. The Square draait vanaf 9 november in de bioscoop.
Becoming Bond – eenmalige roem
En dan over naar Becoming Bond van Josh Greenbaum, waarin we terugblikken op het leven van George Lazenby. Wie? O ja, de man die maar één keer James Bond speelde, in het legendarische On Her Majesty’s Secret Service (ook vertoond op LIFF). Becoming Bond toont Lazenby in het hier en nu en laat hem vertellen over zijn leven. Met gevoel voor humor vertelt de Australiër hoe hij het schopte van autoverkoper tot Bond. En uiteindelijk een leven leidde van vrouwen, drugs en het grote geld. Toch wees Lazenby, ondanks het grote succes van On Her Majesty’s Secret Service, een miljoenencontract af. Uiteindelijk koos hij voor zijn eigen vrijheid, waar hij tot op heden geen spijt van heeft.
Lazenby’s leven wordt op gevatte en kleurrijke wijze nagespeeld door acteurs. Een heerlijke documentaire, een tikje over the top, net als de roerige perioden die Lazenby heeft meegemaakt. Een man die niet altijd goede keuzes maakte, maar wel bij zichzelf bleef en daarmee respect afdwingt. My name is Lazenby, George Lazenby!
Brigsby Bear – groot knuffelkind
En tot slot Brigsby Bear, een film uit de American Indie Competition die wedijverde met winnaar Menashe. Het is het speelfilmdebuut van Dave McCary, die als regisseur wat episoden van Epic Rap Battles Of History op zijn naam heeft staan. Brigsby Bear gaat over James, die samen met zijn ouders in een afgeschermde, afgelegen woning leeft. Hij vult zijn dagen met lessen die zijn ouders geven en het kijken naar de serie Brigsby Bear. Een favoriet van James. Niet alleen draagt hij steevast een Brigsby-shirt, ook zijn kamer is gevuld met Brigsby-prullaria. Wanneer de serie plots stopt, staat het leven van James op zijn kop. In een nieuwe fase in zijn leven is hij vastbesloten zijn lievelingsserie af te maken.
Brigsby Bear is een film met een hoog Me and Earl and the Dying Girl-gehalte. Een sympathieke, zij het wat zonderlinge hoofdpersoon (teveel verklappen over zijn achtergrond doen we maar niet) moet weer richting aan zijn leven geven. Brigsby Bear is innemend, maar werkt netjes en voorspelbaar de kaders van de typische “indie”-film af. Denk aan creatieve decors, de rol van de outsider (hoewel James niet echt moeite hoeft te doen om bij de jonge hipsters te horen), de nodige humor en het nodige drama. Een leuk tussendoortje, maar meer toch echt niet. Brigsby Bear draait sinds 19 oktober in de bioscoop.
7 november 2017
DEEL 1 LIFF 2017
DEEL 2 LIFF 2017
DEEL 3 LIFF 2017