Hotell

**

recensie   Hotell

Escapistische expeditie

door Suzan Groothuis 

Een ogenschijnlijk perfect leven verandert na een moeizame bevalling. In het Zweedse Hotell krijgt dit gegeven een eigenzinnige draai, maar de combinatie van licht absurdisme en drama pakt niet goed uit. 

Hotell laat ons vluchtig kennismaken met Erika (Alicia Vikander). Een jonge, knappe vrouw die alles lijkt te hebben. Maar na een moeizame en pijnlijke bevalling verandert haar leven plotsklaps. Erika belandt in een depressie en kan de zorg voor haar zieke baby niet aan. Ze belandt in een therapiegroep, waar ze stilletjes de problemen van de anderen aanhoort. Pas wanneer een van de groepsgenoten de wens uit eens in de huid van een ander te willen kruipen, grijpt dit Erika aan. Precies dat is wat zij voelt en ervaart. Ze wil niet een leven met een kind aan de slangen. In plaats daarvan voelt Erika de drang om te ontsnappen: haar innerlijke zelf verplaatsen, alsof je van hotel naar hotel gaat. 

Recensie Hotell

Die vergelijking brengt haar groepsgenoten op een idee. Zij sporen Erika aan het gewoon te doen en eventjes uit het alledaagse te stappen. Beter nog, ze gaan met haar mee! Zo staat Erika onverwachts met haar therapiegroep voor de uitdaging om haar zijn even te verruilen voor spanning en avontuur. Al snel checken ze in bij een hotel, waar ze – aangewezen op elkaar – hun problemen op een andere manier onder ogen zien. 

Ieder zijn worstelingen
Het dramatische begin van de film, waarin de bevalling een zichtbaar pijnlijke ervaring is en de relatie met Erika’s vriend danig onder druk komt te staan, slaat om wanneer de hotelexpeditie begint. Regisseur Lisa Langseth voert de kijker langs een scala van licht absurdistische ervaringen. Hierbij draait het niet langer om Erika, ook de problemen van haar therapiegroepsgenoten komen aan bod. Rikard bijvoorbeeld, met zijn sadomasochistische trekjes en moedercomplex. Of de jonge en onzekere Ann-Sofi, die nooit gezien of opgemerkt wordt. En dan de stille Peter en de eenzame Pernilla, die stiekem hunkert naar seks met een getrouwde man. 

Wensen en behoeften worden besproken, uitdagingen bedacht en uitgevoerd. De licht absurdistische toon van de film doet wat denken aan Lars von Triers The Idiots (1998). In die film wordt uitdaging gezocht in het naar boven brengen van de ‘innerlijke idioot’, waarbij de personages breken met geldende normen en waarden. In Hotell worden ook de grenzen opgezocht, maar is het doel anders: ieder moet een manier vinden om met zijn problemen om te gaan. 

Recensie Hotell

Vooral leegte
Waar Von Trier vooral de confrontatie en ongemakkelijkheid opzoekt, is Langseths film een stuk luchtiger. Haar Hotell is een tijdelijke ontsnapping, die weer kracht geeft om het gewone leven in te stappen. Toch werkt de film niet. Ondanks het belichten van hun onzekerheden en problemen willen de personages maar niet dichter tot de kijker komen en beroeren. Het zijn vooral mensen met specifieke problemen, die dermate uitvergroot worden dat de verbinding met de kijker verdwijnt. De finale, waarin een escalatie emotie en verbondenheid beoogt, doet geforceerd aan.

Als kijker voel je slechts leegte. Daar kan zelfs de cast, waaronder karakteracteur David Dencik als Rikard (bekend van Tinker Tailor Soldier Spy en The Girl with the Dragon Tattoo) geen verandering in brengen. Wat overblijft, is een olijk, wat vreemd schouwspel met een dramatisch randje dat eerder irriteert dan aangrijpt. Nee, dan The Reunion (2013) van landgenoot Anna Odell: die slaagt er beter in door vanuit een originele invalshoek te tonen hoe je met persoonlijke worstelingen omgaat. 

 

5 augustus 2014

 

MEER RECENSIES