****
recensie The Place Beyond the Pines
Saga in drie aktes over vaders en zonen
door Karina Meerman
Regisseur Derek Cianfrance introduceert Handsome Luke door middel van krachtige beelden. Misdaaddrama over een aanvankelijk onverschillige stuntrijder die worstelt met het vaderschap en de wet.
In het onafgebroken openingsshot van ruim drie minuten zien we een jonge man, vaardig met een mes, een mooi lijf bedekt met tatoeages. Hij bereidt zich ergens op voor in een armoedige trailer. Gaat naar buiten. Trekt, wandelend langs schreeuwerige kermistenten zijn versleten T-shirt aan en een opvallend leren jack. Steekt een sigaret op. Negeert de enthousiaste fans en stapt op zijn motorfiets voor een dodelijke stunt met drie man in een metalen bol. Heeft deze man wel emoties?
Tot de dam breekt
Wanneer het verhaal van Handsome Luke zich ontrafelt, laat Ryan Gosling steeds iets meer zien van de innerlijke wereld van deze rondreizende kermisklant. Mooi ingehouden spel, waardoor we meer vermoeden dan we te zien krijgen. Alsof de ingehouden frustraties naar buiten sijpelen, tot een stroom, tot de dam breekt. Net als in Drive.
De verandering begint wanneer Luke ontdekt dat ex-vriendinnetje Romina (Eva Mendes) zwanger van hem was en een kind heeft. Dan laat Gosling de onverschilligheid gedoseerd varen. Luke wil bij zijn zoon zijn, maar met zijn goede bedoelingen ontwricht hij het leven van Romina en haar man Kofi (Mahershala Ali). Luke denkt dat geld alles zal oplossen en hij besluit banken te gaan beroven. Op een cruciaal moment kruist zijn pad dat van politieagent Avery (Bradley Cooper), zelf jonge vader. De focus van het verhaal verschuift. De tweede akte begint.
Vaderschap en criminaliteit
The Place Beyond the Pines is veel meer dan een film over een jonge man die worstelt met het vaderschap. Zowel de crimineel als de agent voelen verantwoordelijkheid voor hun kroost, alleen hun aanpak verschilt. Ook de zoons hebben hun verhaal te vertellen en de invloed van hun vaders is bepalend in hun leven. Dit zien we in de derde akte.
De film stelt vragen over de nuances tussen goed en kwaad. Wat maakt een goede vader? Als een man uit liefde uit misdaad pleegt, is dat dan recht te praten? En is een politieagent die eerlijk wordt met als enig doel zijn eigen ambitie, een goed mens? De personages in The Place Beyond the Pines voelen stuk voor stuk echt. Ze worden geconfronteerd met gebeurtenissen waarna ze een keus moeten maken. En die keuzes hebben consequenties, zoals altijd. De vraag is: in hoeverre zijn we bereid die te dragen? En kunnen we die consequenties wel overzien?
In rook gehuld
En zo glijdt in 140 minuten het leven van Luke en Avery aan het oog voorbij. Soms leven we mee, soms beschouwen we op afstand. De kracht van de opening wordt niet echt meer herhaald en de film vertraagt richting het einde. Dat is jammer, maar misschien ook een consequentie van Cianfrances keuze om vroeg in het verhaal een fikse plotwending voor te schotelen.
De enige werkelijke ergernis is dat het eerste deel van de film letterlijk in rook is gehuld. Luke en zijn vriend Robin (een uitstekende Ben Mendelsohn) zijn nooit zonder peuk, maar vooral Gosling is geen echte roker. Dat is uiteraard prijzenswaardig voor de man zelf, maar ziet er op het scherm raar uit. Misschien dat het niet-rokers niet opvalt en zijn voor hen de van de lip bungelende filtersigaretten niet meer dan een tijdsbeeld.
5 april 2013