****
recensie World War Z
Moderne superzombies
door Simone Vogel
Als we de media mogen geloven, richt Brad Pitt zich minder op films en meer op zijn familie. Dit sympathieke imago zien we terug in World War Z waarin hij de ultieme huisvader in een gelukkig gezin speelt. Helaas wordt dit ideale plaatje verstoord en is het aan Pitt om de wereld te redden.
Gerry Lane (Brad Pitt) is een voormalige medewerker van de Verenigde Naties. Na jaren geconfronteerd te zijn met oorlogen, leidt hij een rustig leven. Plotseling zet een mysterieus virus de hele wereld op zijn kop. Door de uitbraak veranderen mensen in zombies en niemand is veilig. Lane wordt voor de keuze gesteld: op zoek gaan naar de oorzaak van het virus om zijn gezin in veiligheid te stellen of het in zijn eentje opnemen tegen alle zombies.
Gewapend met zijn kennis van de VN en een team SEALS brengt zijn zoektocht hem naar de oorsprong van het virus in Zuid-Korea en Israël. Hier leert hij methoden om de zombies tegen te houden. Uiteindelijk blijkt niets tegen hen bestand. Lane komt, samen met een Israëlische soldate, in Wales terecht om een middel te vinden dat de uitbraak van het virus een halt toe kan roepen.
Stalen zenuwen
World War Z is een film voor mensen met stalen zenuwen. Hoewel hij rustig begint in een huis in Philadelphia, slaat de gemoedelijke sfeer al snel om in chaos en dat blijft zo tot aan het einde. Het camerawerk is op sommige momenten van strijd zo wild dat het niet helemaal duidelijk is waar je nu precies naar kijkt. Maar op het moment dat het overzicht lijkt te verdwijnen, schijnt daar Brad Pitt als een helder baken in de nacht om de rust weer terug te brengen en het verhaal duidelijk te houden.
Hij krijgt hulp van een kleine delegatie van de bevolking die veilig op een vloot leeft. Deze beelden doen denken aan films over wereldrampen zoals 2012 van Roland Emmerich. World War Z, dat gebaseerd is op het gelijknamige boek uit 2006, is daarmee een mix tussen een moderne zombiefilm en een wereldrampenfilm van apocalyptische proporties. De locaties in Zuid-Korea en Israël zijn minder conventioneel, maar daardoor des te indrukwekkender.
Beter in 3D
Het gebruik van 3D voegt een extra dimensie toe aan de film. Waar World War Z in 2D al een goede indruk zal achterlaten, zorgt het 3D-effect ervoor dat de zombies larger than life zijn. Ze zijn, dankzij fantastische make-up en indrukwekkende acteurs, hun oude imago ontstegen en geëvolueerd tot moderne superzombies met klapperende kaken en waanzin in de ogen.
Het enige mindere aspect van World War Z zijn de overduidelijke onwaarschijnlijkheden. Zo wordt Pitt de gehele film neergezet als een gewone man van vlees en bloed, maar overleeft hij op sommige momenten op zo’n onmogelijke manier dat het haast lijkt alsof hij Superman is geworden. Het einde laat ook veel aan de verbeelding over, maar Paramount maakte al bekend dat er een vervolg komt op World War Z.
1 juli 2013