Hypnotist, The

**

recensie  The Hypnotist

Wankele thriller met goed acteerwerk

door Eva Baaren

De verfilming van een nieuwe Zweedse literaire thriller zorgt na de Millennium-trilogie voor hoge verwachtingen. Ondanks goed acteerwerk en mooie shots vraagt The Hypnotist veel van de kijker.

Als voormalig hypnotiseur Erik Bark (Mikael Persbrandt) wordt gevraagd om inspecteur Joona Linna (Tobias Zilliacus) te helpen met een moordzaak, besluit hij om nog één keer zijn hypnose-vaardigheden in te zetten. Dit komt hem echter duur te staan. Erik wordt betrokken in een reeks gewelddadige gebeurtenissen die niet alleen zijn leven, maar ook het leven van zijn familie op zijn kop zetten.

The Hypnotist

Scandinavische thriller
Met film- en televisieproducties als de Millennium-trilogie en The Killing is de Scandinavische thriller een populair genre geworden. Dat er een verfilming zou komen van de in Zweden succesvolle literaire thriller Hypnotisören (Lars Kepler) is dan ook niet vreemd. Maar met zo’n verfilming komt echter ook de uitdaging om de kwaliteit van bestaande filmsuccessen te evenaren. Hierin slaagt regisseur Lasse Hallström slechts gedeeltelijk.

In The Hypnotist is veel aandacht voor de setting die ook voorgaande Scandinavische films zo kenmerkt. De thriller speelt zich af onder Stockholms winterse daken die regelmatig worden uitgelicht door hoge overzichtsschots. Ook wanneer de actie zich verplaatst naar de heuvelachtige achterlanden van de stad moeten deze shots de film kennelijk een esthetisch tintje te geven.

Ook aan het acteerwerk is veel aandacht besteed. Met name de karakters van Bark en zijn labiele vrouw Simone zijn door Mikael Persbrandt en Lena Olin sterk neergezet. Beiden vertolken op subtiele verbale én non-verbale wijze een constante strijd met slapeloosheid, wantrouwen, verkeerde keuzes en onmacht. Deze strijd creëert zowel identificatie als afstand en dwingt daarmee tot nadenken over het handelingsvermogen van de mens in tijden van crisis.

The Hypnotist

Wankel plot
Ondanks de setting en het acteerwerk laat de uitwerking van het verhaal in The Hypnotist te wensen over. Hallström, die zich in het verleden heeft toegelegd op Amerikaanse producties (Who’s Eating Gilbert Grape, Chocolat), bedient zich van verschillende filmgenres die elkaar niet ten goede komen. Zo doet een plotselinge wending tijdens een hypnose-sessie in het midden van de film erg denken aan een horrorfilm, terwijl de film eindigt met reeks van melodramatische clichématige scènes met een hoog Hollywoodgehalte.

Daarnaast ontbreekt het aan duidelijke keuzes in de cameravoering. Met uitzondering van een tweetal scènes maakt Hallstom gebruik van point-of-view shots die weinig bijdragen aan het verhaal of de spanning. Ook zijn de motieven van de karakters niet altijd goed uitgewerkt. Zo blijft de reden voor inspecteur Linna om zich intensief met de moordzaak te bemoeien tot het einde onduidelijk. De laatste scène is gewijd aan de zachte kant van zijn karakter, zonder dat dit zijn eerdere keuzes van een nieuwe betekenis voorziet.

Hallström’s gebrek aan duidelijke keuzes doet het plot dan ook op verschillende momenten wankelen. De setting en de acteurs maken echter veel goed. Voor welwillende mensen met een gezonde dosis inlevingsvermogen is de film alsnog de moeite waard.

 

30 december 2012

 

MEER RECENSIES