Office

***

recensie  Office

Zingen onder neon

door Alfred Bos

Office, de musical van actieregisseur Johnnie To uit Hong Kong, speelt op de door chroom en neon gedomineerde kantoorvloer van een corporate bedrijf. De milde satire op het vrije marktkapitalisme is de openingsfilm van Cinemasia 2016, de negende editie van het festival waarop de Aziatische cinema centraal staat.

Geen idee hoe Aziaten naar Office kijken, maar voor deze westerling is Johnnie To’s musical over machtsspelletjes achter de schermen van een kapitalistisch bedrijf een krankzinnige kijkervaring. Zingende kantoortijgers, groepschoregrafieën op Chinese rockmuziek, werkbijen die in koorzang uitbarsten (“build a financial empire with our heart”, het lijkt wel een parodie op het sociaalrealisme van Mao) en dat alles in een uitzinnig edelkitsch decor. Musical is een artificieel genre, maar gekunstelder dan dit worden ze niet gemaakt. Alles aan deze film, van genre tot setting, is niet-authentiek. Wat wellicht het punt is.

Office

Parfum
We zijn op de werkvloer – letterlijk een toneel van open ruimtes en glazen wanden – van financieel dienstverlener Jones & Sunn, gesitueerd in Hong Kong, al zien we weinig van de stad. Daar wordt, vlak voor het uitbreken van de Lehman-crisis van 2008, een deal opgezet met het parfummerk MADAME dat de Chinese markt wil betreden maar in thuisland Amerika over zijn piek is. Office is de filmadaptatie van Sylvia Changs theaterstuk Design For Living, door haar zelf bewerkt tot scenario. Zoals het musicalgenre betaamt zijn er romantiek en humor, voornamelijk in de vorm van slapstick. Drie man-vrouw koppels, al dan niet amoureus, personifiëren het verhaal.

Directrice Winnie (vertolkt door Sylvia Chang) was oorspronkelijk de minnares van de voorzitter van de raad van bestuur Ho (Chow Yun Fat). Diens dochter Kat komt incognito op de kantoorvloer werken, tegelijk met de naïeve optimist Li Xiang, die een oogje heeft op Kat en door Winnie als favoriet wordt behandeld. Dat laatste tot het chagrijn van onderdirecteur David Wang die obsessief gokt op de beurs met kapitaal van de zaak. Sophie, een zojuist door haar vriend gedumpte boekhoudster, moet Davids misstappen voor Winnie verzwijgen. Persoonlijk en zakelijk drama raken fataal verknoopt, maar voor de meesten loopt het goed af.

Office

Ersatz rock
Office  is een buitenbeentje in het oeuvre van Johnnie To, de Hong Kong-regisseur die in de jaren negentig een stoet van genrefilms maakte maar internationaal vooral bekend staat om zijn snoeiharde actiethrillers over de Chinese onderwereld van zo’n tien jaar terug (Election, Triad Election, Exiled). De film is fraai gestileerd, mise-en-scène en cameravoering tonen de overmacht van de vakman, maar inhoudelijk is Office dun en dat ligt aan het script. Een duidelijke hoofdpersoon of plotlijn ontbreekt, noch wordt de film uitgevouwen tot ensemblevertelling; de personages blijven schetsmatig. Over de ersatz rock en dito jazz op de geluidsband zullen we het verder niet hebben.

 

23 februari 2016

 

MEER RECENSIES