Filmfestival Cannes 2017: Preview
Veel oudgedienden én Nicole Kidman
door Bert Goessen
Woensdagavond 17 mei barst voor de zeventigste maal het Filmfestival van Cannes los. De mondaine badplaats aan de Franse Riviera met zijn 70.000 inwoners wordt dan twaalf dagen lang het domein van zo’n 30.000 filmprofessionals. Journalisten, fotografen, producenten, distributeurs, exploitanten, filmsterren en filmaanbidders krioelen door elkaar heen op zoek naar de beste film, de beste foto, de beste deal of de beste afspraak.
Sommigen vinden het een enorme kermis waar ze noodgedwongen aan deel moeten nemen, anderen genieten van de vele mooie films en de uitbundige glitter en glamour. De echte filmliefhebber die alles van dichtbij wil zien heeft al dagen voor het festival zijn stoel of laddertje aan de railing voor de hoofdingang vastgebonden zodat hem niets kan ontgaan.
Elke avond zijn er twee galavoorstellingen waar de filmsterren acte de présence geven op de rode loper. De talrijke fotografen en cameramensen verdringen zich voor het mooiste plaatje. Het Festival van Cannes is eerst en vooral een mediafestival.
Vier competities
Maar gelukkig worden er ook nog films vertoond. In vier verschillende secties. De officiële competitie, met negentien films die meedingen naar de hoofdprijs De Gouden Palm. Un Certain Regard, met vooral eerste films van regisseurs en films die de officiële competitie net niet hebben gehaald. De Quinzaine des Réalisateurs, in de jaren zestig ontstaan als tegenhanger van de officiële competitie die men toen te commercieel vond.
In deze sectie is veel plaats voor films van onbekende regisseurs. Zo heb ik in 1985 in deze sectie de film DESPERATELY SEEKING SUSAN gezien met de toen nog onbekende zangeres Madonna. Drie maanden later scoorde ze haar eerste wereldhit Like a Virgin.
Tenslotte is er nog de Semaine de la Critique met zeven films in competitie die doorgaans afwijken van hetgeen gangbaar is. Een tikje weird dus.
Frans chauvinisme
De Franse films zijn elk jaar rijk vertegenwoordigd in de officiële competitie. Meestal niet omdat ze kwalitatief met kop en schouder boven de rest uitsteken. Enig chauvinisme is de Fransen niet vreemd. Dit jaar maken ze het echter wel erg bont. Liefst acht films zijn er geselecteerd: zes in competitie en twee buiten competitie. De openingsfilm LES FANTOMES D’ISMAEL van Arnaud Desplechin kan als een ‘goedmakertje’ worden beschouwd voor het feit dat zijn vorige film verleden jaar niet in de competitie speelde en ‘verbannen’ werd naar de Quinzaine. Meneer Desplechin was ‘not amused’. Een kwestie van effe rechtzetten.
Verder zijn geselecteerd: 120 BATTEMENTS PAR MINUTE van de in Nederland vrij onbekende regisseur Robin Campillo; RODIN van Jacques Doillon, waarschijnlijk vanwege de honderdste sterfdag van Auguste Rodin op 17 november; LE REDOUTABLE van Michel Hazanavicius, bekend van THE ARTIST; L’AMANT DOUBLE van François Ozon; VISAGES, VILLAGES van Agnès Varda en HAPPY END van Michael Haneke. Haneke kan met zijn nieuwe film voor de derde keer een Gouden Palm winnen. Dat is niemand eerder gelukt. In 2009 kreeg hij hem voor DAS WEISSE BAND en in 2012 voor L’AMOUR. Als kers op de Franse slagroomtaart kunnen we hopelijk genieten van Roman Polanski’s nieuwe film D’APRES UNE HISTOIRE VRAIE.
Oudgedienden
Het competitieprogramma bestaat verder uit films van veel oudgedienden. Vrijwel alle geselecteerde regisseurs zijn al bekend van eerdere films. De Duitse regisseur Fatih Akin met AUS DEM NICHTS kennen we van GEGEN DIE WAND en SOUL KITCHEN; Sofia Coppola met THE BELUIGED maakte eerder LOST IN TRANSLATION; Todd Haynes met WONDERSTRUCK was twee jaar geleden in Cannes met zijn film CAROL; Naomi Kawase met RADIANCE maakte eerder indruk met THE MOURNING FORREST, STILL THE WATER en AN; de Griek Yorgos Lanthimos met THE KILLING OF A SACRED DEER verraste menigeen eerder in Cannes met THE LOBSTER; de Hongaar Kornel Mundruczo met JUPITER’S MOON verdiende in 2014 eigenlijk al een Gouden Palm met zijn WHITE GOD; de Schotse Lynne Ramsay met YOU WERE NEVER REALLY HERE was in 2011 al in Cannes met WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN; de Rus Andrey Zvyagintsev met LOVELESS betoonde zich al een grootmeester in 2014 met LEVIATHAN en de Zweed Ruben Ostlund met THE SQUARE overdonderde iedereen eerder met de indrukwekkende film TURIST.
De enige jonge honden tussen al deze gevestigde namen zijn de Amerikanen Benny en Josh Safdie met hun film GOOD TIME. Zij behoren met hun leeftijd van begin 30 tot de 25 meest talentvolle jonge Amerikaanse cineasten.
Twee films die door Netflix zijn geproduceerd, THE MEYEROWITZ STORIES van Noah Baumbach en OKJA van de Zuid-Koreaanse regisseur BONG Joon-Ho, hebben al tot een controverse geleid. Omdat deze films niet in de bioscoop worden uitgebracht vinden de Franse filmdistributeurs dat ze ook niet in de competitie zouden mogen staan. De festivalleiding heeft inmiddels al toegezegd dat de criteria voor volgend jaar zullen worden aangescherpt. Films die geen distributie in de bioscoop krijgen worden vanaf volgende jaar niet meer geselecteerd voor de competitie.
Nicole Kidman vier keer op de rode loper
Het Festival van Cannes is dit jaar niet alleen het festival van de oudgedienden maar zeker ook het festival van Nicole Kidman. Liefst vier keer zal ze de rode loper moeten betreden, omdat ze in evenzoveel films te zien is. In THE BEGUILED van Sofia Coppola speelt ze naast Kirsten Dunst en Colin Farrell en in THE KILLING OF A SACRED DEER van Yorgos Lanthimos speelt ze wederom naast Colin Farrell en Alicia Silverstone. Verder is ze te bewonderen in de komedie HOW TO TALK TO GIRLS AT PARTIES van John Cameron Mitchell, die eerder RABBIT HOLE maakte. Jane Campion presenteert het tweede seizoen van haar tv-miniserie TOP OF THE LAKE: CHINA GIRL waarin Kidman eveneens een rol speelt.
Grote afwezige op het Festival is Christopher Nolan met zijn nieuwste film DUNKIRK die 21 juli in Amerika in première gaat. De officiële reden voor zijn afwezigheid is dat de film nog niet klaar was toen de selectie bekend werd gemaakt. Maar volgens kenners zijn de Amerikanen altijd een beetje bang dat de film in Cannes slecht wordt ontvangen, hetgeen ten koste zou gaan van de box office. Zo heeft ook de Canadese regisseur Xavier Dolan laten weten dat hij nooit meer naar Cannes komt, omdat zijn film JUSTE LA FIN DU MONDE vorig jaar door de critici werd neergesabeld.
Met 26 graden op de thermometer, de wijn en het bier extra gekoeld en nog effe één nachtje van acht uur slapen, ga ik met goede moed en verwachtingsvol mijn vijfendertigste Festival van Cannes tegemoet.
16 mei 2017