***
recensie De Inspirator
Is het gras bij de buren wel groener?
door Ries Jacobs
Een managementgoeroe, een ambitieuze zakenvrouw, een werkloze kunsthistoricus en een verveelde huisvrouw. Gooi deze personages in de blender en je hebt De Inspirator, een film over ontrouw aan anderen en aan jezelf. Geslaagd? Jawel, maar toch komen de karakters niet helemaal uit de verf.
Gijs Schippers verdient zijn geld als inspirator. Hij spreekt zalen vol werknemers toe over verandermanagement. De goeroe staat op het punt om zijn vrouw Elske ‘in te ruilen’ voor de jonge carrièrevrouw Judith, maar wacht op het geschikte moment om het haar te vertellen. Dan overlijdt de broer van Elske plotseling en schuift Schippers het moment van de waarheid voor zich uit.
Judith wacht ook op het geschikte moment om haar relatie met de werkloze kunsthistoricus Bas te verbreken, maar zit ondertussen tegen haar zin met haar vriend op een kamp voor verstandelijk beperkten. Losgerukt uit hun vertrouwde snelle leventje, vragen de verandermanager en zijn minnares zich af of ze hun relatie wel willen beëindigen en of ze wel echt hun eigen keuzes maken. Is het gras bij de buren wel groener?
Emile Ratelband
Hoofdrolspeler Hans Breetveld, bekend van onder andere de televisieserie Het oude noorden en de films Jan Rap en z’n maat en Lege maag, neemt ook het scenario en de regie op zich. Het lijkt erop dat Breetveld de tijd wil nemen om de karakters neer te zetten. Dit haalt de vaart enigszins uit de film, temeer omdat de karakters aanvankelijk niet goed uit de verf komen. De verandermanagementgoeroe lijkt met uitspraken als “je moet van beren op de weg knuffelberen maken” wel erg op Emile Ratelband en de verstandelijk beperkte vakantiegangers waar Judith en Bas voor zorgen, grossieren aanvankelijk in overacting.
Hierdoor zijn de karakters lange tijd eendimensionaal en de scènes soms voorspelbaar. Dat is jammer, want Breetveld heeft een prima cast weten te strikken voor zijn film. Mary-Lou van Steenis, ooit bekend als Ellen in de televisieserie Vrienden voor het leven, is als enige bij een groter publiek bekend. Maar ook de andere hoofdrolspelers zijn beslist niet van de straat. Allen hebben ze een afgeronde opleiding aan een toneelschool of kleinkunstacademie en een prachtig cv.
Diesel
Pas halverwege de film, wanneer de personages hun ware gezicht laten zien, begint de film echt te leven. De karakters komen pas tot leven als vriendschappelijke en liefdesrelaties in een neerwaartse spiraal komen en uiteindelijk hun dieptepunt bereiken. Dit maakt het tweede deel van de film meeslepend en soms ook grappig. De Inspirator is als een diesel die langzaam op gang komt, maar uiteindelijk lekker rijdt.
De symboliek van een verandermanagementgoeroe die moeite heeft om de – al dan niet noodzakelijke – veranderingen in zijn eigen leven vorm te geven is natuurlijk een prachtige vondst van de filmmakers. Toch had Breetveld meer uit de film kunnen halen als hij zijn eigen karakter wat subtieler had neergezet. Hij zet zijn personage soms te dik aan, waardoor het bijna een parodie wordt. Als kritiek op het jachtige en oppervlakkige (zaken)leven komt de film dan ook niet helemaal tot zijn recht.
3 september 2018