****
recensie Les Combattants
De aantrekkingskracht van tegenpolen
door Cor Oliemeulen
Meesterlijke, bij vlagen zeer grappige vertelling over volwassen worden, overleven en de aantrekkingskracht van tegenpolen. Oftewel, hoe een jonge actrice de rol van haar leven speelt.
Les combattants bewijst dat romantische komedies ergens over kunnen gaan. Waar de meeste genregenoten ophouden bij een mannetje en vrouwtje die (doen alsof ze) een hekel aan elkaar hebben en – na komisch bedoelde verwikkelingen, banaliteiten en clichés – vol overgave speeksel met elkaar uitwisselen, plaatst de Franse regisseur Thomas Cailley simpel en effectief twee tegenovergestelde karakters in de natuur en laat ze zowel verbondenheid als een gevoel van vrijheid ontdekken. Het stoere meisje Madeleine, instinctief en soms onaangepast, versus Arnaud, die haar observeert en zich langzaam laat onderdompelen in haar energie.
Fysieke grenzen
Arnaud (Kévin Azaïs) is een stille, wat teruggetrokken jongen die na de dood van zijn vader klust in het bedrijfje van zijn oudere broer Manu. In de zomer hangt hij met wat vrienden rond op het strand, waar op een dag een demonstratie zelfverdediging wordt gehouden. Arnaud wil niet worstelen met het meisje Madeleine (Adèle Haenel) dat tegenover hem staat, maar ondervindt pardoes dat zij haar mannetje staat. Later tijdens de bouw van een badhuisje ziet hij Madeleine opnieuw. Deze dochter des huizes loopt naar het zwembad, hangt een tas om haar nek, doet er twee zware dakpannen in en springt in het water. Arnaud schrikt, haast zich naar het zwembad en ziet hoe Madeleine haar baantjes trekt. Ze traint, ze traint hard, want ze zoekt graag haar fysieke grenzen op en denkt dat ze in het leger wil.
Het begin van een vriendschap tussen een gereserveerde jongen en een tomboy. In de discotheek is het niet Arnaud maar Madeleine die lachend met de tanden een bierflesje opentrekt en na het sporten gooit ze zonder aarzelen een rauwe vis in de blender waarna ze het goedje gretig opdrinkt. Hoe stoer, onstuimig en jongensachtig dan ook, Madeleine is mooi atletisch gebouwd, kijkt met haar heldere ogen dwars door je heen en toont sporadisch haar betoverende glimlach.
Anders dan in haar doorbraakrol Naissance des pieuvres (2007), waarin ze een pas 15-jarige femme fatale speelt, is Adèle Haenel in Les combattants vooral verleidelijk door haar no-nonsense kijk op het leven en haar impulsieve gedrag. Voor haar op het lijf geschreven rol als Madeleine ontving ze de César voor beste actrice, terwijl haar tegenspeler Kévin Azaïs als meest belovende acteur van Frankrijk werd gekozen.
Openstellen
Regisseur Thomas Cailley situeert zijn originele, vermakelijke debuutfilm in het uitgestrekte bos- en merengebied van de Zuid-Franse regio Landes. Een rustieke streek die een paar keer per jaar wordt opgeschrikt door zware stormen en grote bosbranden. In Les combattants vormt een natuurramp de metafoor voor de botsende karakters van Arnaud en Madeleine.
Tijdens een rekruteringskamp lukt het Madeleine dan eindelijk haar krachtige energieveld open te stellen en vinden ze elkaar langzaam in schaarse handelingen en woorden tegen de achtergrond van de romantisch geschilderde natuur.
26 april 2015