Deel 1: Cor Oliemeulen
Top 10 van het Millennium
Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring (2003)
Geen films van Paul Thomas Anderson, Hirokazu Koreeda, Michael Haneke, Martin Scorsese, Alejandro G. Iñárritu, Hayao Miyazaki, Coen-broers, Darren Aronofsky, Pedro Almodóvar, Asghar Farhadi, Bahman Ghobadi en Christopher Nolan? Ja, dat kan! Maar doet ook pijn. We kiezen slechts tien films die dit millennium in de Nederlandse bioscoop hebben gedraaid. Dat betekende verzamelen, kijken, selecteren, afwegen, nog eens kijken, dubben en schrappen. Wat schetst mijn verbazing dat er maar liefst drie Zuid-Koreaanse films overblijven. Dat kan geen toeval zijn.
door Cor Oliemeulen
Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring (2003)
Kim Ki-duk onderzoekt in zijn films consequenties van keuzes en gedrag. Soms schokkend zoals in het verontrustende Pieta, soms sereen zoals in deze oogverblindende meditatie, waarin de cyclus van natuur en mens parallel loopt. Niet zomaar verstilde cinema, maar met een fascinerend verhaal over mentor en leerling… en mentor.
Memories of Murder (2003)
Zijn aanklacht tegen de kapitalistische maatschappij in het recente Parasite bevat een vette knipoog en vloeit voort uit Bong Joon-ho’s eerste meesterwerk waarin drama, thriller en satire in elkaar overvloeien. De psychologische, suspensevolle en soms hilarische zoektocht van drie politieagenten naar de dader is belangrijker dan de ontmaskering.
The Handmaiden (2016)
Nog meer dan zijn twee vorige, niet minder talentvolle, Koreaanse collega’s blinkt Chan-wook Park (Oldboy) uit in een uitgesproken visuele stijl en een intelligent plot waarin de slechte eigenschappen van de mens de boventoon voeren. Deze ménage à trois is een geniale mix van erotische thriller, historisch drama en zwarte humor, en zet je een paar keer helemaal op het verkeerde been.
Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Er valt weinig te lachen in dit naar mijn mening meest romantische drama van het millennium waarin een man (een serieuze Jim Carrey in zijn beste rol) zijn geheugen laat wissen nadat hij ontdekt dat zijn ex-vriendin (Kate Winslet) hetzelfde heeft gedaan. Hoeveel ontroering kan een mens verdragen in dit (bijna) onvergetelijke sciencefictionsprookje?
The Act of Killing (2012)
In Indonesië werd nog nauwelijks gesproken over het schrikbewind van generaal Soeharto dat medio jaren 60 naar schatting een miljoen (vermeende) communisten het leven kostte. Met gevaar voor eigen leven portretteert Joshua Oppenheimer de toenmalige beulen die tot in detail vertellen en naspelen hoe zij hun politieke tegenstanders doodden. Weerzinwekkend maar onmisbaar document. Deze documentaire vormt een tweeluik met The Look of Silence waarin beulen worden geconfronteerd met nabestaanden.
La grande bellezza (2013)
Het gaat te ver om de Italiaanse regisseur Paolo Sorrentino de ‘Fellini van de 21ste eeuw’ te noemen. Maar er zijn ontegenzeggelijk overeenkomsten, zoals mijmerende kunstenaars over een vergankelijk verleden, alsook een authentiek universum vol expressieve beelden, hemelse muziek en satire met de nodige extravagantie.
Mar Adentro (2004)
Geen Spaans melodrama van Almodóvar, maar eentje van Amenábar in dit millenniumlijstje. Frustratie en liefde smelten samen in de waargebeurde geschiedenis van een door een duikongeluk verlamde man (Javier Bardem) die drie jaar tevergeefs strijdt voor euthanasie. Puccini’s aria Nessun Dorma begeleidt de meest bewogen scène waarin hij zich in zijn verbeelding voor heel even verlost van zijn wanhopige gesteldheid.
Mar Adentro (2004)
Okuribito (2008)
Ook dit muzikale Japanse drama is een ode aan de overledene en excelleert in subtiele blikken en fijnzinnige handelingen. Een ontslagen cellist gaat tegen de zin van zijn vrouw werken in de uitvaartbranche en ontwikkelt zich als meester in nōkanshi, een ritueel om de overledene voor te bereiden op de crematie en de reis naar het hiernamaals. Na afloop van de film wil je naar Japan emigreren.
Winter Sleep (2014)
Na het qua sfeer vergelijkbare Once Upon a Time in Anatolia sloeg Nuri Bilge Ceylan gedecideerd en genadeloos toe met Winter Sleep, een intrigerend drama in de bergen van Turks Cappadocië dat bol staat van kleine confrontaties met grote uitwerkingen. Alleen in films van Ingmar Bergman zag ik twee mensen elkaar zo beschaafd afmaken tijdens een schitterend opgebouwde dialoog van een kwartier.
Gangs of Wasseypur (2012)
Deze Godfather van de 21ste eeuw is geïnspireerd door spaghettiwesterns van Leone, het gangsterleven van Coppola en de mix van grof geweld, zwarte humor en vette soundtrack van Tarantino. Dit alles overgoten met een Bollywood-sausje van lyrische liedjes, vrolijke dansjes door mooie vrouwen in kleurrijke gewaden en plaatselijke rituelen en gebruiken. Anurag Kashyap vat zeventig jaar Indiase kolenmaffia verdomd knap samen in ruim vijf uur pure cinema.
3 december 2019
Deel 2: Tim Bouwhuis
Deel 3: Michel Rensen
Deel 4: Bob van der Sterre
Deel 5: Ries Jacobs
Deel 6: Sjoerd van Wijk
Deel 7: Yordan Coban
Deel 8: Ralph Evers
Deel 9: Alfred Bos