Het grote IFFR-programma 2017:
wat, waar en wanneer (deel 1)
door Bob van der Sterre
Ruim 500 films zijn er te zien van 25 januari tot en met 5 februari tijdens het IFFR in Rotterdam. Hier is het blokkenschema te vinden en hier de volledige filmlijst. Hoe komen we wijs uit alle films, alle specials en alle programma’s?
InDeBioscoop wil het de bezoeker graag makkelijker maken. Hier zetten we de films per genre op een rij – en dat weer alfabetisch. Van auteurscinema tot vrouwenfilms. De link van de film leidt naar een IFFR-pagina waar je ook kunt zien wanneer ze draaien. IFFR heeft zelf de eerste hulp voor films bedacht.
Eerst de specials. CrissCross2017: Een special van de moderne Franse misdaad/actiefilm. Met films als 36 Quai des Orfèvres, Braqueurs, De guerre lasse, Le convoi. Jan Nemec: Een enorm uitgebreid retrospectief special over de Tsjechisch avant-gardist. Masterclasses: Van niet de minste regisseurs: Olivier Assayas, Béla Tarr, Andrea Arnold en Barry Jenkins. Dan is er nog de traditionele Bright future-competitie voor talenten en debutanten en het Signatureprogramma voor gevestigde namen.
We hebben een keuze gemaakt uit de vele, vele films en die verdeeld in genres.
Auteurscinema
Break up – L’uomo dei cinque palloni. Marco Ferreri’s film met Marcello Mastroianni als directeur van een snoepfabriek, een duidelijke satire op kapitalisme, werd nooit uitgebracht. Nu is er een gerestaureerde versie.
Belle dormant. Adolfo Arrieta maakt al films sinds de jaren zeventig maar had nu pas eindelijk een fatsoenlijk budget. Hij maakt deze eigenzinnige film, een soort sprookje in Bretagne.
Killer of sheep. Kennelijk een wereldberoemd meesterwerk van Charles Burnett uit 1977. Een persoonlijk portret van de zwarte gemeenschap. Kon jarenlang niet worden gezien in verband met muziekrechten.
Paterson. Nieuwste film van Jim Jarmusch. De dagelijkse routine van een buschauffeur die houdt van dichten.
Raoul Ruiz: Contre l’ignorance fiction!. Een regisseur die meer dan 118 werken achterliet toen hij overleed in 2011. Een documentaire over zijn stijl.
Coming of age
20th Century women. Annette Bening speelt het gedeelte coming to age, maar haar zoon en zijn vriendinnetje portretteren coming of age. Hartverwarmend drama voor de liefhebber.
American Honey. Archetype coming of age film. Shia LeBoeuf, punkachtig meisje, drugs, misdaad en een busje. Een ‘On the Road voor millennials’.
Antes que cante el gallo. Het klassieke coming of age drama. Porto Ricaanse tiener die worstelt met haar puberteit en dan haar vader ineens ziet terugkeren.
Big big world. Ali en Zuhal zijn jong en op de vlucht. Bonnie & Clyde op zijn Turks? Niet helemaal want de film speelt zich vooral af in een bos.
Kékszakállú. Ze worden niet meer coming of age dan deze. Het gaat hier om dochters van rijke industriëlen in Argentinië. Een ervan is de weg kwijt en de film observeert haar daarbij.
Park. Coming of age is een onuitputtelijk onderwerp want elke cultuur heeft zijn eigen jeugd die vraagt om vastgelegd te worden met zijn eigen problemen. Hier zien we de Griekse jeugd zich vervelen in het Olympisch dorp in Athene en proberen wereldrecords wiet roken te verbeteren.
Sami blood. Coming of age in een politiek-correct jasje. Een portret over vooroordelen ten opzichte van de Sami (de Lappen) in Zweden.
The summer is gone. Xiaolei is een jong ventje en woont in een China dat op punt staat modern te worden.
Experimentele films
Alipato: Humor en groteske misdaad in Filipijnse sloppenwijk. En een soort whodunit. En het is 2025. Eh…
A bride for Rip van Winkle. Wie rekruteert online vreemdelingen als familie en vrienden bij een huwelijk? Dat is Nanami. Ze is eenzaam. En de film experimenteert er ondertussen vrolijk op los.
The eye’s dream. Waar het over gaat? ‘Bodyhorror, pinkfilm (Japanse porno) en psychedelica.’ Op deze film valt maar een label te plakken: bizar. Het is al een prestatie om de trailer vol te houden.
Haruneko. Een mysterieus café, ‘abstract, ongrijpbaar en muzikaal’. Als het IFFR het al betitelt als ‘een van de meest weirde films van het jaar’ dan weet je het wel.
Japanese girls never die. Een bende van jonge, Japanse schoolmeisjes in een film die het midden heeft van een romantische komedie, documentaire en misdaaddrama…
Manifesto. Dertien keer Cate Blanchett in een film die kunstmanifesten vertelt. Regie Julian Rosefeldt.
Fantasie, SF
The Giant. Een dwerg die iets weg heeft van the elephant man is een geweldige petanquespeler. Hij wil een toernooi winnen om verenigd te worden met zijn moeder. En er is een reus. Zweedse productie. Voor de echte liefhebber is er ook een petanquetoernooi voor de voorstelling van zondag.
Suffering of Niniko. Gewone beelden en animatie, humor en ernst komen tezamen in deze fantasierijke Japanse film over een monnik die vlucht voor zijn populariteit bij vrouwen.
Horror en mysterie
Au-delà des murs. Vrouw erft een huis van een vreemdeling. Maar er zijn verborgen ruimtes. Ze gaat op onderzoek uit. Creepy toestanden. Een miniserie (drie delen) die bij elkaar 140 minuten duurt.
Beau séjour. Meisje, bedekt met bloed, ontwaakt in hotel. Ze ziet mensen maar kan ze niet aanspreken. Waar heb ik dat eerder gezien? (Geen sarcastisch bedoelde vraag, ik ben het echt vergeten.) Vlaamse film oogt als een interessante variatie op de whodunit.
Caini. Mysterieus en interessant gefilmd verhaal over een spookachtig huis dat iemand erft van zijn opa. Die was ook een misdaadbaas. En er zijn anderen die het huis willen hebben. Roemeense ‘new wave western thriller’.
Raw. Meisje, vegetarisch, moet voor ontgroening rauwe konijn eten. Ze huivert voor het idee maar het blijkt mee te vallen. Nog sterker: er komt meer rauw vlees op haar menu. Deze vermoedelijk meer dan ranzige horrorfilm komt uit België.
La región salvaje. Een meteoriet valt. Een vrouw raakt ten prooi aan extreme lust. Ze is niet de enige. In Mexico wordt iedereen in de omgeving al snel barbaars. Regie van Amat Escalante. Inspiratie komt van Possession (zie deze Camera Obscura).
Train to Busan. Zuid-Koreaanse film over zombies die proberen iedereen aan te vallen in een rijdende trein.
Komedies
Free fire. Ben Wheatley maakte deze sarcastische misdaadkomedie. Belooft veel maffe pret.
Generatie B. Veelbelovende film in een genre dat zelden wordt geprobeerd: de satirische komedie. Tegelijk vermoedelijk een sterke film over de Belgische maatschappij.
Quality Time. Op de trailer afgaand een interessante film van eigen bodem, in elk geval een eigen regisseur (Daan Bakker), hoewel de taal Noors is. Een satire over problemen met mannelijkheid.
A quiet dream. Koreaanse tragikomedie. Drie vrienden die hun best doen om bareigenaresse Yeri te versieren. Dat valt niet mee.
Rester vertical. Nieuwe film van Alain Guiraudie. Lichtvoetige Franse film over een man die vriendschap en meer sluit met een vrouwelijke herder. Waarom? Hij wil graag wolven zien.
Scumbag. Een hipster, wannabe-dj, komt terecht op een callcenter vol met gekken en idioten.
Sieranevada. Nieuwste film van Christian Puiu (The death of Mr. Lazarescu). Ergens in Boekarest gaan vrienden en familieleden met elkaar eten.
Los territorios. Argentijnse jongen gaat de wereld in om portretten van conflicthaarden te maken. Dat is zijn opzet. Maar het mislukt elke keer. Zijn moeder belt met zorgen over de toenemende creditcardschulden. Wat doe je als je niet weet wat je wilt vertellen?
Mannenfilms
The man. Vader en wereldberoemd kunstenaar Simon krijgt Casper op bezoek, die pretendeert zijn zoon te zijn. Ook nog eens populair bij meisjes en een prima kunstenaar. Satire, thriller en veel jaloezie in deze Deense film.
l’Ornitólogio. Een vogelaar in Noord-Portugal gaat op pelgrimstocht. In plaats van zich religieus te voelen, begint hij zonden te plegen. Zo te zien een type film waarvan men het IFFR goed kent: schokkende, vervreemdende beelden zonder commentaar.
A taste of ink. Vader en zoon (die in een metalband zit) zitten achter dezelfde vrouw aan. Franse film.
22 januari 2017