Als rockmuzikant is het vaak sappelen, eeuwige roem en van je hobby kunnen leven is maar voor enkele bands weggelegd. Dat geldt nog eens te meer voor landen als Iran en Afghanistan.
Documentaires met iets meer experimenteerdrift dan gemiddeld, ze vallen niet zo op in het maatschappijkritische lawaai van IDFA. Toch zijn ze er wel. Bob van der Sterre zag ze.
Kleine, beschouwende films over het leven van mensen staan tegenover documentaires met een politiek of maatschappelijk thema. Observeren, reflecteren en doemdenken.
Waar zou het aan liggen, de hausse aan documentaires over drama uit het verleden? Is het de invloed van Netflix of was de hausse er altijd al en valt het nu pas op?
Een uitvoerig retrospectief van de Chileense documentairemaker Patricio Guzmán waarin de door de CIA gesteunde militaire coup in 1973 een rode draad vormt.
Aandacht voor bekende mensen. Omdat ze een jonge influencer zijn, ineens als popster in de spotlight staan, een jarenlange carrière als illusionist weer oppakken en roem en liefde moeilijk samengaan.
Voor de dertiende keer is er IDFA DocLab in Tolhuistuin, gecentreerd rond een expositie van meer dan dertig interactieve en immersieve kunstwerken en VR-installaties.
We trappen ons verslag van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA) 2019 af met documentaires die moeilijke onderwerpen net even anders benaderen.
Verrassend dit jaar is dat films over de oorlogen in Syrië en Oekraïne uit de mode lijken. Ook films over vluchtelingen lijken iets minder vertegenwoordigd, net als films over wetenschap en economie.
Experimentele tocht over de Atlantische Oceaan, reis van zoon en vader vol ontboezemingen, worstelingen van de Britse zangeres Kate Nash en grauw portret van overleven in de Afghaanse stad Kabul.
Aquarela van Kossakovsky was visueel het hoogtepunt, maar het menselijke hoogtepunt, je gelooft het misschien niet, was een Italiaanse boksfilm. Dit en nog meer in ons vierde verslag.
IDFA’s tweede week opent allerlei onbekende wereldjes voor de liefhebber. Vasthoudende karakters én mensen die slim zijn met computers keren alsmaar terug. Ons verslag vanuit Amsterdam.
In The Waldheim Waltz heeft presidentskandidaat Kurt Waldheim een naziverleden. In Chris the Swiss komt een Zwitser om in voormalig Joegoslavië. En een drieling komt tot een onthullende ontdekking.
Tijdens de eerste dagen van IDFA blonken een paar ervaren filmmakers uit, gooit een Nederlandse film hoge ogen naar de publieksprijs en experimenteert een Poolse film erop los.
Op Indebioscoop.com vertonen wij, zoals gebruikelijk, een film voor elke dag IDFA. We selecteerden elf films: kort en lang, gek en serieus, verdiepend en vermakend. Klik op de titel om de hele documentaire te zien.
Dit jaar wordt het grootste documentairefestival ter wereld gehouden van 14 tot en met 25 november. Wat kunnen we verwachten?
Als rockmuzikant is het vaak sappelen, eeuwige roem en van je hobby kunnen leven is maar voor enkele bands weggelegd. Dat geldt nog eens te meer voor landen als Iran en Afghanistan.
Documentaires met iets meer experimenteerdrift dan gemiddeld, ze vallen niet zo op in het maatschappijkritische lawaai van IDFA. Toch zijn ze er wel. Bob van der Sterre zag ze.
Kleine, beschouwende films over het leven van mensen staan tegenover documentaires met een politiek of maatschappelijk thema. Observeren, reflecteren en doemdenken.
Waar zou het aan liggen, de hausse aan documentaires over drama uit het verleden? Is het de invloed van Netflix of was de hausse er altijd al en valt het nu pas op?
Een uitvoerig retrospectief van de Chileense documentairemaker Patricio Guzmán waarin de door de CIA gesteunde militaire coup in 1973 een rode draad vormt.
Aandacht voor bekende mensen. Omdat ze een jonge influencer zijn, ineens als popster in de spotlight staan, een jarenlange carrière als illusionist weer oppakken en roem en liefde moeilijk samengaan.
Voor de dertiende keer is er IDFA DocLab in Tolhuistuin, gecentreerd rond een expositie van meer dan dertig interactieve en immersieve kunstwerken en VR-installaties.
We trappen ons verslag van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA) 2019 af met documentaires die moeilijke onderwerpen net even anders benaderen.
Verrassend dit jaar is dat films over de oorlogen in Syrië en Oekraïne uit de mode lijken. Ook films over vluchtelingen lijken iets minder vertegenwoordigd, net als films over wetenschap en economie.
Experimentele tocht over de Atlantische Oceaan, reis van zoon en vader vol ontboezemingen, worstelingen van de Britse zangeres Kate Nash en grauw portret van overleven in de Afghaanse stad Kabul.
Aquarela van Kossakovsky was visueel het hoogtepunt, maar het menselijke hoogtepunt, je gelooft het misschien niet, was een Italiaanse boksfilm. Dit en nog meer in ons vierde verslag.
IDFA’s tweede week opent allerlei onbekende wereldjes voor de liefhebber. Vasthoudende karakters én mensen die slim zijn met computers keren alsmaar terug. Ons verslag vanuit Amsterdam.
In The Waldheim Waltz heeft presidentskandidaat Kurt Waldheim een naziverleden. In Chris the Swiss komt een Zwitser om in voormalig Joegoslavië. En een drieling komt tot een onthullende ontdekking.
Tijdens de eerste dagen van IDFA blonken een paar ervaren filmmakers uit, gooit een Nederlandse film hoge ogen naar de publieksprijs en experimenteert een Poolse film erop los.
Op Indebioscoop.com vertonen wij, zoals gebruikelijk, een film voor elke dag IDFA. We selecteerden elf films: kort en lang, gek en serieus, verdiepend en vermakend. Klik op de titel om de hele documentaire te zien.
Dit jaar wordt het grootste documentairefestival ter wereld gehouden van 14 tot en met 25 november. Wat kunnen we verwachten?