***
recensie Belle
Tussen liefde en gerechtigheid
door Suzan Groothuis
Brits kostuumdrama gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waarin een bastaarddochter in aristocratische kringen opgroeit en een belangrijke rol heeft in de toekomst van de Britse slavernij. Een mix van rechtbank- en liefdesdrama met een hoog moreel gehalte.
Belle speelt zich af in 1769, toen Groot-Brittannië een koloniaal rijk was en in slaven handelde. We volgen de jonge Dido, bastaarddochter van een hooggeplaatste marineofficier (Matthew Goode) en een Afrikaanse slavin. Na de dood van haar moeder besluit haar vader Dido een goed leven te geven en brengt hij haar onder bij haar aristocratische oom Lord Mansfield (Tom Wilkinson), een van de hoogste rechters van het land. En zo leidt Dido Elizabeth Belle een leven tussen de lage en hoge rangen in: opgevoed als intelligente jongedame op stand, maar een diner met gasten van haar familie zit er niet in.
Als jong meisje staat zij samen met haar nichtje Elizabeth onbezorgd in het leven, spelend op het mooie landgoed in Hampstead. Maar eenmaal verworden tot jongedames komen de onzekerheden op hun pad. Zo is Dido’s familie ervan overtuigd dat geen gentleman haar wil trouwen vanwege haar gemengde ras. Om die reden zoeken ze alleen voor Elizabeth naar een geschikte huwelijkspartner. Dido heeft dan weer als meevaller dat ze een erfenis heeft, terwijl Elizabeth geen rooie cent krijgt van haar vader.
Terug naar de roots
En dan volgt een aantal verwikkelingen: de koppeling van Elizabeth aan de onsympathieke James Ashford, terwijl zijn broer Oliver aandacht heeft voor Dido’s exotische uiterlijk en welbespraaktheid. Maar de racistische, op status gerichte Lady Ashford (Miranda Richardson) moet niets van Dido “she is a mulatto” hebben. Totdat ze erachter komt dat Dido een grote erfenis heeft, in tegenstelling tot Elizabeth. Terwijl een huwelijk tussen Dido en Oliver gearrangeerd wordt, voelt Dido steeds meer voor John Davinier, een student van haar vader. Zijn bevlogenheid en gevoel voor rechtvaardigheid wakkeren haar ware afkomst aan, temeer omdat er een omstreden zaak speelt over slavernij waarover haar oom een uitspraak moet doen.
Degelijk maar veilig
Belle is rijk aan vele onderwerpen, waarin buitenstaanderschap, liefde en rechtvaardigheid centrale thema’s vormen. Regisseuse Amma Asante debuteerde met het rauwe lower class drama A Way of Life (2004) en gooit het met Belle over een heel andere boeg. De film heeft een hoog Jane Austen-gehalte, waarin een bekende cast aan Britse acteurs opduikt en er veel aandacht is voor enscenering en kostuums. Da’s even iets anders dan haar kale speelfilmdebuut waarin de troosteloosheid van het bestaan onder de loep wordt gelegd.
Overeenkomstig met A Way Of Life is het vastberaden vrouwelijke personage, waarin we in Dido (een krachtige vertolking van Gugu Mbatha-Raw) een voorvechtster van mensenrechten zien. Overigens is haar personage niet gespeend van gevatte opmerkingen, zoals “It is not in my repertoire to keep company with beasts” wanneer ze zich in ongewild mannelijk gezelschap bevindt.
Inhoudelijk zal Belle niet veel stof doen opwaaien: het is een typisch geval van ‘playing it safe’, waarin toon, sfeer en drama netjes gedoseerd zijn. Laverend tussen rechtbankdrama (overigens weinig spannend) en liefdesdrama stevent de film op conventionele wijze af op de goede afloop. En laat het geen verrassing zijn dat je die al van verre ziet aankomen.
27 juli 2015