****
recensie The Happiest Day in the Life of Olli Mäki
Boksdrama zonder geijkte focus op actie
door Nanda Aris
In deze zwart-wit film van nieuwkomer Juho Kuosmanen volgen we het leven van Olli Mäki (Jarkko Lahti), een Finse amateurbokser die tijdens het wereldkampioenschap van 1962 de wedstrijd van zijn leven bokste tegen titelverdediger Davey Moore.
De film won op het afgelopen filmfestival van Cannes de Un Certain Regard-prijs, en sleepte daarnaast andere nominaties en prijzen in de wacht. Kuosmanen besloot de film in zwart-wit en in 16mm te filmen, om de authenticiteit van de periode te waarborgen.
Daardoor is het makkelijk de film te vergelijken met ook in zwart-wit gefilmde Raging Bull (1980) van Martin Scorsese. Ook hij filmde voor dezelfde reden in zwart-wit, maar wilde de film ook differentiëren van Rocky, die zo’n beetje in dezelfde periode verscheen. Met beide films kan The Happiest Day in the Life of Olli Mäki niet vergeleken worden. De film van Kuosmanen is een zachtaardige film, over een bescheiden jongeman die het hele circus waar hij in terecht komt omdat hij een belangrijke wedstrijd gaat boksen, maar niks vindt.
Vedergewicht
Olli Mäki is 26 als hij zich opeens gekwalificeerd ziet voor de wereldkampioenschappen. Zijn trainer Ellis (een mooie rol van Eero Milonoff, die een man speelt met goede en minder goede kanten), heeft hem opgegeven voor de klasse vedergewicht, omdat hij zelf een klasse hoger bokst, en in Mäki gevreesde competitie ziet. “Als dit allemaal voorbij is, kun je zeggen dat 17 augustus 1962 de gelukkigste dag van je leven is”, zo zegt hij tegen Mäki om diens zelfvertrouwen te vergroten.
Bescheiden
De wedstrijd moet Mäki’s doorbraak in de internationale boksscene worden en Finland op de kaart zetten. Er wordt dan ook groots ingezet op de wedstrijd. Een cameraploeg volgt Mäki (een zeer geestige scène, als de cameraploeg kennis komt maken met Mäki en trainingsgenoten, die net onder de douche staan); hij doet een reclamecampagne (wederom een grappige scène, als de kleine Mäki op een krukje moet gaan staan om boven het lange model naast ‘m uit te komen); er worden sponsoravonden georganiseerd.
Des te meer Mäki verzeild raakt in de bijzaken, des te meer hij afgeleid wordt van het boksen. Als dan ook nog eens zijn vriendin besluit om terug te keren naar Kokkola, voelt hij ook de noodzaak uit Helsinki weg te gaan, om zich in alle rust voor te bereiden. De mooie scène waarin hij een vlieger vindt, toont de speelse kant van zowel Mäki als de film.
Thema
De film gaat niet alleen om het boksen, maar vooral over de liefde die opbloeit tussen Olli en Raija (Oona Airola). Dat maakt de film iets lastiger te definiëren, we worden als kijker niet één kant opgestuurd en er is geen hoofdthema. The Happiest Day in the Life of Olli Mäki gaat over boksen, liefde, mediacircus, het platteland vs. de stad, heeft humor en voelt aan als een documentaire.
Dit komt onder andere doordat Kuosmanen Lahti vaak van achter filmt, alsof hij hem daadwerkelijk volgt. Dit zagen we eerder op een mooie manier in de film The Wrestler (2008), waarin regisseur Aronofsky worstelaar Mickey Rourke veelal vanachter filmt. Ook heeft Kuosmanen zijn uiterste best gedaan om kleding en setting zo geloofwaardig mogelijk te maken. En last but not least dragen ook de prachtige lange uncut scènes hieraan bij.
3 februari 2017