InDeBioscoop is een filmmagazine voor de liefhebber. Een fijnproever die warm wordt van meer persoonlijke context bij cinema. Je leest bij ons gratis artikelen over film.
Schrijf je in voor onze maandelijkse IDB-nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Recent gepubliceerd op InDeBioscoop
De ultieme climax van Gaspar Noé. Waarmee kon hij nog choqueren? Met welk taboe kon hij zijn publiek nog confronteren? Natuurlijk gaat het over drugs, seks, geweld en de dood. Maar wat nu?
Twee films over rassendiscriminatie dingen naar de Oscar: het enerverende BlacKkKlansman draait al in de bioscoop, het grappige Green Book beleeft komende week zijn première. Wie gaat het worden?
Wat doe je als recensent wanneer een film je tegen wil en dank kotsmisselijk maakt? De fantasierijke kaders van je ‘neutrale’ blik worden met geweld aan stukken geslagen. De pijnlijke eer gaat naar Capharnaüm.
"Door de uiteenlopende kritieken besloot ik The House That Jack Built een kans te geven. En daar heb ik geen spijt van." Die mening is niet iedereen op de redactie van InDeBioscoop toegedaan.
Naast de wat grotere arthouse en independent films is er veel ruimte voor de meer obscure krochten van de wereldcinema. Wat de grote titels betreft zijn dit jaar Vox Lux en High Life opvallend.
Hoe raken we wijs uit alle films, alle specials en alle programma’s? Welke films zijn echt de moeite waard? We zetten de genres op een rij. Deel 2: Van klassiekers en komedies tot tearjerkers en vrouwenfilms
Wat zijn de beste films van het IFFR 2019? Ruim 500 films zijn er van 23 januari tot en met 3 februari te zien in Rotterdam. Hoe raken we wijs uit alle films, specials en programma’s?
Al tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte Hollywood de eerste films over helden die het opnamen tegen nazi’s. Kun je dan nu nog een originele film maken over de periode 1933-1945?
De zestienjarige Afro-Amerikaanse Starr Carter woont in het arme dorpje Garden Heights. Totdat ze na een feestje bij een schietincident betrokken raakt en de vicieuze cirkel van rassenhaat leert kennen.
Diep in het oerwoud van Mexico wordt Zikril gesproken; een taal die nog maar een paar personen kennen. Martin, een student linguïstiek, wil de taal graag vastleggen, zodat deze niet verloren gaat.
Mensen deden eeuwenlang aan aderlaten voor ze besloten dat het niet werkte. Cynisme en gezondheid blijken ook een geolied duo in films - en niet alleen in een film als Sicko. Hier drie voorbeelden.
Net als de meeste drama’s over vluchtelingen stemt Styx niet vrolijk. Hoewel de Duitse regisseur Wolfgang Fischer hen hoofdzakelijk op afstand houdt, komt het morele dilemma angstvallig dichtbij.
Das Schweigende Klassenzimmer verraadt zichzelf met valse heroïek. Het Duitse drama verloochent de intrigerende premisse met mondain tienerdrama vol schematische tegenstellingen.
Een nieuwe Von Trier staat gegarandeerd voor controverse. Helemaal met The House That Jack Built die verhaalt over een seriemoordenaar. Von Trier duikt in zijn binnenste. Provocatief maar ook gortdroog.
Lost Highway van David Lynch is een film over depressie, jaloezie en verdwalen in de werkelijkheid. Een mysterieuze filmpuzzel. Deze kijkgids helpt om de stukjes goed neer te kunnen leggen.
In dit eerste deel kijken we met stijgende verbazing naar een contactgestoorde moeder en haar dochter in Engeland en gissen we naar een mysterieuze lading tijdens de burgeroorlog in Joegoslavië.
Less is more. Had de Zwitserse documentairemaker Christian Frei deze wijze les maar in zijn oren geknoopt voordat hij begon aan Genesis 2.0. De regisseur wil teveel in de zijn nieuwste film proppen.
Los Versos del Olvido benadert de dood vanuit de schijnbaar onpersoonlijke invalshoek van het begrafeniswezen. De hoofdpersoon is een beheerder van een mortuarium ergens in Zuid-Amerika.
Het romantische drama Phantom Thread van Paul Thomas Anderson is door InDeBioscoop gekozen tot beste film van het 2018. Ready Player One van Steven Spielberg werd de Miskleun van het Jaar.
Cinema en geweld. Geweld op het scherm heeft een complexe relatie met de werkelijkheid. Regisseurs denken er genuanceerd over. “Als je teveel geweld gebruikt, verliest het zijn kracht.”
In het beste wat filmjaar 2018 te bieden had, bepaalden blikken, gebaren en regie. Volg Paul Thomas Andersons camera; zie hoe het non-verbale spel van een eerste liefde zich eigenlijk niet bij de naam laat noemen.
Uiteraard kenmerkte het filmjaar zich weer door te veel overbodige remakes en vervolgen. Papillon, The Predator, Ocean’s 8, Jurassic World, Mission Impossible, Tomb Raider, Overboard en - mijn God - Suspiria.
Mulholland Drive is een van de meest bekende David Lynch-films. De in 2001 uitgebrachte film is zoals veel van zijn werken een in symbolen verpakt cynisch verhaal - tjokvol mysterie.
Dit jaar kende natuurlijk een aantal re-releases die stijf bovenaan m’n top 5 zouden komen, doch die ik niet meeneem in dit verhaal, want niet in 2018 uitgebracht. De oogst van 2018 is mager.
Dit was het filmjaar van de kleine meisjes. Kwetsbare kinderen, al dan niet met draken van ouders die opgroeien in een kansloze omgeving. Meisjes van vijf of zes die nog geloven in sprookjes.
Ilse Werner was voor de Duitse film van de oorlogsjaren wat Ingrid Bergman voor de vrije wereld was. Na de oorlog werd ze in ´die Heimat´ een tv-ster.
The Ballad of Buster Scruggs is dit jaar niet in de Nederlandse filmzalen verschenen, slechts te bewonderen op Netflix. Een gemiste kans denk ik. Een western is altijd indrukwekkender op het grote doek.
Terwijl het nieuws gedomineerd werd door een zekere twittergebruiker uit de Verenigde Staten bracht de IPCC een onheilspellend rapport over de klimaat catastrofe uit. Hier zijn vijf urgente films voor urgente tijden.
Een ijzersterke cast speelt het onvoorspelbare misdaadverhaal van regisseur/scenarist Martin McDonagh die opnieuw hilarische en zwart-komische fragmenten allerminst schuwt.
Woman at War is een politieke, licht absurdistische en droogkomische film over een vrouw met een dubbelleven. Het plezier van film maken straalt van het doek in deze IJslandse inzending voor de Oscars.
Een animatiefilm over kolonialisme met vilten poppen? En er grapjes mee maken? Onze zuiderburen weten zoals gebruikelijk wel raad met experimenten, wat ook weer blijkt uit This Magnificent Cake!.
Hippies waren een inspiratiebron eind jaren zestig. Nog steeds maken films gretig hun subcultuur belachelijk. Wat blijkt? Hippiefilms uit de hippietijd waren zelf ook behoorlijk luchtig.