IDFA 2021 – Deel 6:
Films in tijden van corona
door Bob van der Sterre
Als er iets was wat onze levens wereldwijd beïnvloedde de afgelopen twee jaar, was het wel het coronavirus. Toch verrassend weinig films over corona tijdens deze IDFA. Alleen de film The Great Abandonment ging echt volledig over het coronavirus (in India). Maar die kon ik niet zien (er was geen online persvoorstelling). Wel waren er nog drie films die iets indirecter over het virus gingen.
The Home Front (A Journey in Italy with Domenico Quirico)
Domenico Quirico is een journalist die vaak oorlogsgebieden bezocht. Nu reist hij heel Italië door. Zijn vraag: is er humanisme? Paola Piacenza filmt hem. Als corona uitbreekt, verandert dat de opzet van de hele documentaire en moet ineens overal anderhalve meter worden aangehouden.
Een documentaire voor de zondagochtend. Espresso, een dolce, en dan twee uur rustige televisie. Een must voor de Italië-liefhebber. Want je ziet alle regio’s, alle soorten mensen en allerlei situaties. We zien een apotheek in Milaan, een school in Sicilië, een voedselbank in Aosta, een vluchtelingencentrum, een camper-locatie voor daklozen, een fabriek in Turijn.
Aan de ene kant de klassieke ‘fly on the wall’ filmbeelden van de diverse locaties. Aan de andere kant houdt Quirico lange gesprekken met deze en gene. Een eigenaardige combinatie. Die soms langdradige interviews hadden wel wat vlotter gemonteerd kunnen worden.
Toch biedt de documentaire sterke stukken die het de moeite waard maken. Het gesprek met de ooit rijke ex-danser die nu een triest leven vol pijn en dakloosheid leeft. De Siciliaanse klas die discussieert over de maffia. De medewerker van een fabriek die ijskoud zegt dat er sinds 1989 niemand meer is aangenomen. En natuurlijk het coronavirus, dat als het ware halverwege in de documentaire duikt. Wat een impact had en heeft dat op het leven. De apotheker levert nu alleen bij de deur, leerlingen krijgen virtueel les, stations zijn leeg, voedsel wordt afgeven in plastic zakjes. En ineens overal mondkapjes. Een goede documentairemaker gaat denk ik mee met wat er gebeurt op dat moment.
Al met al een half geslaagde film.
Searchers
Deze film gaat over liefde in tijden van corona (naar analogie van het beroemde boek van Gabriel Garcia Marquez Liefde in tijden van cholera). Want dat is wat het is. Mensen in New York die daten in coronatijden. We zien ze swipen, appen, online formulieren invullen, profielen bekijken en horen ze praten over hun ervaringen.
Een parade van kleurrijke personen (de vrouw van 88 die geen mannen ouder dan 70 wil daten), de transgender die twee partners heeft, de man die een spreadsheet gebruikt voor zijn dates, de broers die van meningen verschillen over de strategie. We zien homoseksuelen, heteroseksuelen, transgenders.
De New Yorkers praten over allerlei thema’s die bij het daten komen kijken. Denk aan het taalgebruik, ontmoetingen, oppervlakkigheid, seksualiteit, profielen doorgronden. ‘Het is hard werk, helemaal niet leuk.’ En dan blijkt ook regisseur Pacho Velez op zoek naar liefde.
Verrassend vermakelijk. New Yorkers zijn een kleurrijk volk, dat is een open deur. Deze documentaire bewijst dat maar weer eens te meer, nota bene met interviews met ‘gewone New Yorkers’. Ze zijn vaak openhartig, grappig en bijdehand. Ook hier speelt corona een belangrijke bijzaak. Het gebruik van datingapps neemt in deze tijden alleen maar toe. Dat de regisseur zichzelf in het verhaal betrekt, is normaal gesproken een beetje een faux-pas. Het maakt deze gesprekken met de liefdeszoekers vermoedelijk wel wat opener.
The Facility
Een stuk minder opgewekt is The Facility. Deze film gaat over immigranten die zijn opgesloten in detentiecentra. Ze wachten op het vervolg van hun zaak. Dat kan ook in vrijheid maar de overheid heeft besloten om ze op te sluiten. Aldaar horen ze de eerste berichten over de pandemie.
Journalist Seth Freed Wessler heeft via Skype contact met twee personen die er opgesloten zitten: Nelson en Andrea. Als je opgesloten zit, hoor je niet graag dat een virus zich overal verspreidt. Je kunt immers geen kant op. Maar de immigranten mogen alsmaar niet buiten hun zaak afwachten. Het wordt penibel als bij een ander detentiecentrum een overlijdensgeval door het coronavirus is. En dan is er nog een andere misstand…
Corona was wereldwijd en ik denk dat het nog wel een tijdje gaat duren voor we dat echt beseffen. Met al dat gepraat over bubbels vergeet je bijna dat iedereen in zijn eigen coronabubbel leeft. Documentaires kunnen deze bubbel opheffen maar voorlopig zien we er nog niet veel van. Ik had echt een hausse van films verwacht. Waar zijn de journalistieke onthullingen? Er was drama genoeg het afgelopen jaar. Misschien komen er nog wel meer films over dit onderwerp. Goede reflectie kost tijd.
28 november 2021
IDFA 2021 – Deel 1: Four Journeys
IDFA 2021 – Deel 2: Young Rebels
IDFA 2021 – Deel 3: Excentrieke karakters
IDFA 2021 – Deel 4: Invloedrijke rocksterren
IDFA 2021 – Deel 5: Luchtige films
IDFA 2021 – Deel 7: Nieuws uit WOII
IDFA 2021 – Deel 8: Experimentele films