Zoekresultaten voor: top 5

Top 5 films 2014

Posted on

Top 5 films + Miskleun van 2014

Her

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

SG DEEL 6: Suzan Groothuis

 

5. – THE BABADOOK

Wanneer de door monsters geobsedeerde Samuel en zijn moeder een oud kinderboek vinden, blijkt dat monsters wel degelijk bestaan. Nadat de naargeestige vertelling uitgelezen is verschijnt de duistere Babadook in het leven van de twee. De humoristische toon van het begin van de film krijgt, zodra de Babadook het gezin terroriseert, een grimmige en tragische wending. Regisseur Jennifer Kent weet een origineel geheel neer te zetten, waarbij de spookelementen vertrouwd aanvoelen maar geen platgetreden paden zijn. Het meest briljant? De vormgeving en de griezelige rijmpjes van het behekste boek. Met recht de beste horror van 2014 – en onbegrijpelijk waarom ‘ie geen release kreeg in Nederland.

 

4. – BOYHOOD

Na zijn Before Sunrise, Sunset en Midnight -trilogie laat Richard Linklater opnieuw zien wat hij in huis heeft. Ook in Boyhood  schuwt hij het experiment niet: 12 jaar lang nam Linklater de tijd om de jonge Mason (Ellar Coltrane) te volgen en voor de ogen van de kijker te zien opgroeien. Niet dat de thema’s in Boyhood  zo bijzonder zijn: een leven, dat we allemaal zouden kunnen leiden, wordt met zijn ups en downs getoond. Wat Boyhood  zo knap maakt is dat het levensecht en natuurlijk aanvoelt. Linklater maakt de dingen niet mooier dan dat ze zijn, hoe gemakkelijk het medium film zich daar ook voor leent. Een reflectie op het leven en het leven zelf vangen- dat is wat Linklater met Boyhood  gelukt is. Een grootse prestatie.

 

3. – IDA

De jonge novice Ida krijgt van haar moeder-overste het bevel haar tante, haar enige overgebleven familielid, op te zoeken. Een groter contrast dan de ketting rokende, zuipende en op seks beluste Wanda en de stille, devote Ida is niet denkbaar. In prachtig zwart-wit geschoten toont Pawel Pawlikowski een Poolse familiegeschiedenis. Zijn film kent een sereen karakter, waarbij de horror van een recent verleden, Ida’s zoektocht naar zichzelf en de manier waarop Wanda vorm heeft gegeven aan haar leven, mooi samenkomen. Uitermate gebalanceerd en ondanks zijn tragische thematiek nergens te zwaar of gedramatiseerd. Een bescheiden meesterwerkje.

 

2. – MAPS TO THE STARS

Absurdisme, surrealisme, zwarte humor en horror (met als hoogtepunt een moord met een Oscarbeeldje!) gaan samen in David Cronenbergs nieuwste meesterwerk. Niet voor iedereen weggelegd, want Maps to the Stars  laat veel aan de verbeelding over. Alsof Cronenberg een beetje afgekeken heeft van David Lynch. Laat je onderdompelen in een inktzwart Hollywood, waar zaken als verslaving, gekte, moord en zelfs een bizarre wc-scène de dienst uitmaken. Bijzonder origineel en prachtig geschoten. De Canadese meester flikt ’t hem weer.

 

1. – HER

Ofwel het jaar van Scarlett Johansson, want ze schitterde ook al in Jonathan Glazers veelgeprezen Under the Skin. Toch wint Her  het van die film, al is Johansson niet lijfelijk aanwezig. Zij is Samantha, een operating system, gecreëerd op basis van de persoonlijke wensen van Theodore (Joaquin Phoenix). Met haar zwoele, innemende stem haast een mens van vlees en bloed. Spike Jonze’s film ademt een zekere melancholie, niet alleen terug te zien in de kostuums en de prachtige dromerige beelden, ook in de zoektocht naar intiem en oprecht contact in een wereld waar technologie de dienst uitmaakt.

 

Miskleun van 2014:

WHITE BIRD IN A BLIZZARD

White Bird in a Blizzard  had een spanningsvolle film kunnen zijn, waarin een jong tienermeisje worstelt met haar eigen emoties, volwassenwording en een heftige jeugdervaring. Maar Gregg Araki’s nieuwste is er een die noch verrast, noch beroert. Sterker nog, White Bird in a Blizzard  grossiert in zwakke dialogen, een mager scenario, een over the top acterende Eva Green en als kers op de taart een van de pot gerukte plottwist. De hoop dat Araki nog een film maakt van het niveau van Mysterious Skin, neemt na het zien van deze draak zienderogen af.

 

29 december 2014

 

 

Top 5 films 2014

Top 5 films + Miskleun van 2014

Under the Skin

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

WS DEEL 5: Wouter Spillebeen

 

THE DOUBLE

Richard Ayoade is een eigenzinnige Brit, een hipster zonder weerga en een hilarisch neurotische komiek. Het mag dan ook niet verbazen dat zijn eerste speelfilm Submarine  een mooi experiment was, een verkenning van stijlen en onderwerpen. Dat heeft hij nu verfijnd in The Double, een donkere en heerlijke bewerking van Dostojevski’s gelijknamige boek in een Kafkaëske sfeer met een dubbelrol voor Jesse Eisenberg, die zo letterlijk de twee uitersten van zijn acteervermogen tentoon kan spreiden.

 

THE GRAND BUDAPEST HOTEL

Sinds ik als kind voor de eerste keer The Royal Tenenbaums  zag, weet ik dat Wes Anderson geen alledaagse filmmaker is. Wie bekend is met zijn oeuvre weet dat hij vasthoudt aan formules, technieken, kostuums, kleuren, kadrering, camerabewegingen… die hem volledig onderscheiden van eender welke andere regisseur. Een Wes Anderson is onmiddellijk herkenbaar; The Grand Budapest Hotel  is misschien wel zijn beste tot nu toe. Zijn jongste is minder donker dan pakweg The Darjeeling Limited, maar is des te grappig. Het gebruik van periodegetrouwe practical effects geeft de film een uniek cachet dat door mijn persoonlijke favoriete regisseur moeilijk overtroffen zal worden.

 

HER

Het is makkelijk om Spike Jonze’s Her  te klasseren als een film die zich vragen stelt bij de ontwikkeling van technologie. Maar dan zou deze parel in dezelfde categorie vallen als Transcendence, wat een schande zou betekenen. Her  geeft geloofwaardigheid aan de meest onwaarschijnlijke relatie, maakt een personage van een object en bezorgt gaandeweg enkele van de meest vertederende en bijtende filmmomenten van dit jaar. De scènes met Rooney Mara alleen al zijn genoeg om me verknocht te krijgen. Dit is een romantische film die begrijpt hoe echte romantiek werkt. Daarom wordt zelfs de liefde tussen een man en zijn telefoon benijdenswaardig.

 

WATERMARK

Kronkelende opgedroogde rivierbeddingen, kabbelende beekjes, roerloze stuwmeren, razende watervallen en iedereen die van al dat water afhankelijk is, zijn het onderwerp van de prachtige documentaire Watermark. De Canadese fotograaf Edward Burtynsky deelt zijn passie en zijn eeuwige zoektocht naar het perfecte beeld en zijn landgenote Jennifer Baichwal weeft het geheel samen in een film met niet alleen geweldige en unieke beelden, maar ook een boodschap die aanwezig is, maar niet door de strot geramd wordt.

 

UNDER THE SKIN

Een thriller waarin (een vaak nogal naakte) Scarlett Johansson Schotse mannen verleidt en in een zwarte smurrie laat verdwijnen: wat moet dat in godsnaam worden? De meest mysterieuze en intrigerende film van het afgelopen jaar, dát. Under the Skin  is een heerlijk spel van beeldtaal, onuitgesproken woorden, subtiele hints en een topprestatie van Johansson. Lees niets over de verhaallijn, maar laat je verrassen door de bevreemdende soundtrack, de ongewone plot en enkele scènes die met verborgen camera’s zijn opgenomen.

 

Miskleun van 2014:

TRANSCENDENCE

Ik heb een kleine bekentenis te doen: Ik ben fan van Johnny Depp. Hij bracht ons enkele van mijn favoriete films, zoals Arizona Dream, Fear and Loathing in Las Vegas  en Dead Man. Zijn gastrolletje in Ricky Gervais’ Life’s Too Short  blijft trouwens een van mijn favoriete tv-momenten van de laatste jaren. Maar het slabakt wat. Pirates  stelt steeds meer teleur en The Lone Ranger  was ook niet meteen een schot in de roos. Dit jaar kregen we Transcendence, een poging om Depp nog eens te casten in een diepe, ernstige rol met een filosofische weerklank. Jammer genoeg werd het niet dat, maar een pretentieus stukje sci-fi met een belachelijke boodschap en een prestatie van Depp die overkomt alsof hij al zijn scènes zonder een greintje enthousiasme op Skype aframmelde. Hopelijk ziet een getalenteerde regisseur nog wat in de acteur, want die hoop ben ik kwijt. Zeker na zijn beschamende stomdronken optreden op de Hollywood Film Awards in november. Om het met zijn woorden te zeggen: “Y-y-yyyyyyou have to watchhh itttt…”.

 

28 december 2014

 

 

Top 5 films 2014

Posted on

Top 5 films + Miskleun van 2014

The Congress

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

RE DEEL 4: Ralph Evers

Wat een filmjaar was 2014! Ik had het geluk de beste film van de afgelopen 10 jaar – La Grande Bellezza – ook in 2014 te zien. En uitblinken dat dit jaar deed! Het is een lastige klus om een gemêleerde top 5 samen te stellen. Eerst maar de noemenswaardige ‘afvallers’. Scorsese en DiCaprio is toch echt een ‘match made in heaven’, Wolf of Wall Street  was weer een ouderwets onderhoudende film. Evenals het Chinese Touch of Sin : een harde, stijlvolle en explosieve film tegen corruptie. Andere kanshebbers die buiten mijn lijstje vallen zijn: The Tale of the Princess Kaguya  (pennenstreken, fantasie, muziek en zen), Minuscule  (charmante Franse animatie), Locke  (minder is meer), Leviathan  (over cynisme gesproken in Bijbelse vertelling, interessante combinatie) en Salt of the Earth  (geilen op mooie plaatjes). Tot slot Nolan’s Interstellar : episch, iconisch en een diepe buiging naar een grootse filmmaker, Stanley Kubrick. Genoeg gemijmerd, tijd voor een lijstje!

 

5. – NEBRASKA

Alexander Payne, terug op z’n niveau van Sideways, weet een eerlijk portret van het achterland van Amerika te geven. Een naturel script vertelt een alternatieve versie van de Amerikaanse droom. Iedereen houdt ervan een beetje voor de gek gehouden te worden. Geschoten in sfeervol zwartwit met een fijne soundtrack.

 

4. – WILD TALES

Alledaagse situaties met een beetje fantasie en morbide humor uitgewerkt tot heerlijke wraakuitspattingen. Ik keek ernaar en raakte sterk geïnspireerd. Zes fijne drama’s die geloofwaardig gebracht worden en zowel medelijden als sardonisch genoegen bij de kijker oproepen.

 

3. – DRIFT

Debutant Benny Vandendriessche bewijst dat België een serieus te nemen filmland is, waar men experiment niet schuwt. Hij maakt een film die op geniale wijze poëzie en rauw menselijk drama verweeft. We beleven als kijker de rouw van de drifter en hoe deze gaandeweg tot een catharsis komt. Verteld met beelden en handelingen, zelden met woorden.

 

2. – STILL LIFE

Een verstild en ontroerend pareltje over vergeten menselijk leed. Alles klopt aan deze film. Een geweldige Eddie Marsan overtuigt als brave ambtenaar. Jaar in jaar uit in hetzelfde keurslijf, tot het moment hij door zijn gevoelloze manager ontslagen wordt. Nog een laatste casus die zijn geometrische leven afrondt in een verdrietige culminatie.

 

1. – THE CONGRESS

Eerste filmweekend van 2014 en bam! Een sciencefiction-animatietrip met geniale soundtrack zet de toon van 2014. Gebaseerd op een boek van de Poolse sci-fi schrijver Stanislaw Lem, verhaalt de film over de menselijke worsteling met vergankelijkheid en de hang naar onsterfelijkheid, waar schoonheid klinkende munt oplevert. Zonder te beseffen dat alles een keerzijde heeft hoopt men schoonheid grijpbaar te maken, terwijl wanneer je er recht in kijkt, ze vervaagt naar de grenzen van ons blikveld. Nu en in de toekomst.

 

Miskleun van 2014:

AANMODDERFAKKER

Hoewel de film niet eens heel slecht is. Er zaten leuke momenten in en hoofdrolspeler Thijs wordt gortdroog neergezet. Toch nomineer ik Aanmodderfakker  als miskleun van 2014. De film is namelijk zo’n “kliekjesfilm”, voor het klapvee dat elke dag niet zonder DWDD kan. ‘Lekker’ politiek correcte VARA-humor die nergens de grens opzoekt. Waar onze zuiderburen experimenteren met films als Drift, Violet  en de no-budget film De Maagd van Gent, blijven wij vasthouden aan oerflauwe scripts met guitige grapjes voor een in slaap gesukkeld, kritiekloos publiek. Want ook al was Violet  mijns inziens saai, de film kenmerkt zich wel door een eigen smoel. En het is ook niet zo dat we geen goede komedie kunnen maken in Nederland. Dat heeft De Marathon  namelijk bewezen.

 

27 december 2014

 

 

Top 5 films 2014

Posted on

Top 5 films + Miskleun van 2014

Boyhood

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

NA DEEL 3: Nanda Aris

 

5. – INTERSTELLAR

De nieuwste film van Christopher Nolan doet de kijker wederom duizelen. Een film die zeker meermaals bekeken kan worden, om de concepten en ideeën compleet te begrijpen. Of misschien lukt het dan nog steeds niet, en hoeft dat ook niet; het zet hoe dan ook aan het denken. Matthew McConaughey gaat samen met een groep experts de ruimte in, om uit te zoeken of er andere planeten zijn waar de mens zou kunnen leven, omdat het leven op aarde eindig is.

 

4. – JUST EAT IT: A FOOD WASTE STORY

Een vreemde eend in de bijt, een film die niet snel in een ander lijstje te vinden zal zijn. Just Eat It: A Food Waste Story  van filmmakers en food lovers  Jen Rustemeyer en Grant Baldwin was te zien op het IDFA 2014. Jen en Grant besloten een halfjaar lang geen normale boodschappen meer te doen, maar alleen nog te leven van voedsel dat anders weggegooid zou worden. Dat klinkt als besluiten om zwerver te worden, maar eigenlijk konden ze er heel best van leven. Niet gek, als je je bedenkt dat bijna vijftig procent van al het geproduceerde voedsel niet gegeten wordt. Vele kanten worden belicht: de boer, de retailer, de consument en de deskundige. Daardoor educatief, grappig, en een werkelijke eyeopener.

 

3. – THE WOLF OF WALL STREET

Grootse film over een groots en meeslepend leven, van regisseur Martin Scorsese. Helaas greep Leonardo wederom naast een Oscar, wat te wijten was aan zeer sterke concurrentie, en niet aan zijn acteren. De biografische film vertelt over het leven van Jordan Belfort, de effectenmakelaar die in de jaren negentig op lucratieve wijze geld wist te verdienen en ernaar ging leven, wat uiteindelijk zijn ondergang zou betekenen.

 

2. – THE SALT OF THE EARTH

Documentairemaker Wim Wenders portretteert op prachtige wijze het leven en werk van fotograaf Sebastiao Salgado. In samenwerking met diens zoon Juliano Ribeiro Salgado weet hij van foto’s een levendige film te maken. De empatische Sebastiao Salgado heeft een indrukwekkende staat van dienst; hij reisde door meer dan 100 landen en fotografeerde in vooral veel schitterende zwartwit foto’s onder andere de gevolgen van de droogte in de Sahel-regio in de jaren tachtig, de verschrikkingen in Rwanda halverwege de jaren negentig, en in een later stadium ook natuurschoon.

 

1. – BOYHOOD

Absolute nummer één van 2014. De film waarin ogenschijnlijk weinig gebeurt, maar daarmee juist verrassend bijna drie uur lang weet te boeien. Een verademing in traditioneel narratief georiënteerd Hollywood. Richard Linklater filmde twaalf jaar lang een aantal weken per jaar en kon zo het daadwerkelijke ouder worden van Ellar Coltrane (Mason), Lorelei Linklater (zijn zusje), Ethan Hawke (zijn vader) en Patricia Arquette (zijn moeder) vastleggen.

 

Miskleun van 2014:

BLACKMAIL

De thriller Blackmail  van de Spaanse regisseur Eugenio Mira begint veelbelovend met mooie close-ups van onderdelen van een piano, begeleid door onheilspellende muziek, maar weet dit na de introductie absoluut niet waar te maken. Een pianist (Elijah Wood) met podiumangst moet, onder schot nota bene, het concert van zijn leven spelen. De immer bang kijkende Wood, de voorspelbaarheid, en vooral de ontzettende ongeloofwaardigheid maken het tot een behoorlijke miskleun.

 

26 december 2014

 

Top 5 films 2014

Posted on

Top 5 films + Miskleun van 2014

Minuscule

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

BvdS DEEL 2: Bob van der Sterre

Het is niet best. We hebben de keuze in de cinema teruggebracht tussen de ene gelikte formulefilm en de andere gelikte formulefilm. Waar zijn de artiesten? Ik mis ze. Talent en originaliteit worden ingeruild voor blue screens en routine. De kransslagader slibt snel dicht. De patiënt is stervende. Tv-series zijn al interessanter geworden dan films. Talent krijgt daar wel een kans. Maar soms, heel soms, komt er toch iets uit dat langer houdbaar is dan alleen maar vandaag. Deze vijf films bijvoorbeeld.

 

5. – INSIDE LLEWYN DAVIS

De meest recente films van de Coen-broers raken me minder dan hun vroegere films. Zo dacht ik op voorhand ook dat Inside Llewyn Davis  me zou tegenvallen, maar ik werd aangenaam verrast. Allereerst is een mooier portret van het artiestenleven bijna niet denkbaar en tweede was ook een betere hoofdrolspeler niet denkbaar. Oscar Isaacs optreden als zanger Llewyn Davis bewijst wat films kunnen doen als je een keer risico’s durft te nemen met casting.

 

4. – SPIES & GILSTRUP

Eindelijk een film met flair! In de jaren zestig kon je nog reclame voor je bedrijf maken door in een bar tjokvol fotografen vijf naakte vrouwen te beminnen. Dat is Spies ten voeten uit, de libertijnse baas van een reisbureau, die miljoenen verdiende met reizen naar Mallorca. Hij vormde een wonderlijke combinatie met een belasting hatende advocaat. Gelukkig wordt de hele film een ontspannen, lichtvoetige toon volgehouden. De film focust op de karakters in plaats van het voorspelbare drama. Pilou Aesback als de bebaarde hippiemiljonair Spies is een fraaie rol.

 

3. – ERNEST & CELESTINE

Innemende vertelling van een muis en beer die zich beiden een outcast voelen in hun eigen wereld (de wereld van de beren boven, de wereld van de muizen eronder). Niets hips te vinden, wel tijdloze ontroering en humor. Bovendien een opmerkelijke animatiestijl met waterverf. Gemaakt door Stéphane Aubier, de regisseur van het hysterisch grappige A Town Called Panic.

 

2. – THE GRAND BUDAPEST HOTEL

Ja, een grandioze, prachtige gefilmde, voortreffelijk gespeelde en erg geestige film. Acteerwerk: voortreffelijk. Script: voortreffelijk. Filmstijl: voortreffelijk. Montage: voortreffelijk. Humor: voortreffelijk. De Wes Anderson-stijl zag er nooit beter uit. Er is een probleem: Anderson maakt al jaren dezelfde soort film. Volgende keer wat anders dan die eeuwige symmetrie en droogkomische momenten!

 

1. –  MINUSCULE

Is het niet typisch voor dit filmtijdperk dat mieren en niet mensen bij mij op 1 staan? Geanimeerde mieren doen mij tegenwoordig meer dan echte filmacteurs. Maar het is niet niets. Een combinatie van echte natuurbeelden en daarin verwerkte animatie. Als bonus: zoete, subtiele humor. Je gaat verdomd als het niet waar is meeleven met die mieren en het lieveheersbeestje. En zo onzinnig is het niet, want mierenoorlogen zijn gruwelijker dan mensenoorlogen. Deze film doet iets zeldzaams: het schept iets origineels.

 

Miskleun van 2014:

THE GIVER

Quasifilosofisch gedoe over een perfecte maatschappij op een berg. Emoties zijn er niet en dus ook geen oorlog. Dit is al het meest uitgekauwde SF-thema dat je kent en bovendien al veel beter verfilmd (THX 1138, Fahrentheit 451, Equilibrium ). En de vragen die boven komen. Met kennis kun je kleuren gaan zien? Geen bergbeklimmers die eens een kijkje zijn komen nemen? We raken nu al niet uitgepraat over Noord-Korea, laat staan van zo’n Luxemburg op een bergketen. Het eerste dorp blijkt al tien minuten beneden te zijn. Tel daarbij op de kleurloze prestaties van Meryl Streep en Jeff Bridges en je hebt de miskleun van het jaar.

 

25 december 2014

 

 

CategoriesBOB

Top 5 films 2014

Posted on

Top 5 films + Miskleun van 2014

Die andere Heimat: Chronik einer Sehnsucht

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.

CO DEEL 1: Cor Oliemeulen

Het was vooral een bijzonder SF-jaar. Tom Cruise wordt wel honderd keer geboren in Edge of Tomorrow. Verraad leidt tot een clash tussen aap en mens in Dawn of the Planet of the Apes. De naakte waarheid van Scarlett Johansson in Under the Skin. De vierde dimensie in het baanbrekende Interstellar  en het vermakelijke ruimtespektakel in Guardians of the Galaxy. Ook waren er in 2014 veel imponerende zoektochten. Bijvoorbeeld naar een pril leven in Locke  (ongekende onemanshow van Tom Hardy). Een prijs van een miljoen dollar in Nebraska  (levensechte Bruce Dern). Loyaliteit bij collega’s in het Belgische Deux Jours, Une Nuit  (aangrijpende rol Marion Cotillard). Jezus aan het kruis in het Duitse Kreuzweg. Hoop in het naturelle, maar deprimerende Guetamalaanse vluchtelingendrama La jaula de oro. En de zoektocht der zoektochten: levensbestemming in het Poolse Ida. 

 

5. – THE GRAND BUDAPEST HOTEL

De eigenzinnige filmmaker Wes Anderson laat veel ingrediënten van zijn handelsmerk samenkomen in zijn magnum opus: onorthodoxe familieverhoudingen, een lading maffe personages, absurdistische situaties, maar vooral een vormgeving die uitblinkt in kleurrijke, fantasievolle composities. De erfenis van een excentrieke dame en de ontvreemding van een schilderij leiden tot een doldwaze klucht.

 

4. – THE WOLF ON WALL STREET

Misschien zet Leonardo DiCaprio wel een te sympathieke versie van de steenrijke effectenmakelaar Jordan Belfort neer. De filmbiografie van Martin Scorsese is zeer onderhoudend, meeslepend en confronteert meedogenloos met de uitwassen in de financiële en persoonlijke wereld van witteboordencriminelen in de daverende jaren ’90.

 

3. – BOYHOOD

Uniek filmproject van Richard Linklater, ook al is de levenswandel van de personages niet heel erg opzienbarend. We volgen Mason (Ellar Coltrane), zusje (Lorelei Linklater), vader (Ethan Hawke) en moeder (Patricia Arquette) gedurende een periode van twaalf jaar. Linklater filmde elk jaar een paar weken en laat Mason volstrekt realistisch opgroeien in zijn instabiele, maar sympathieke gezin.

 

2. – WINTER SLEEP

Intrigerend drama van Nuri Bilge Ceylan legt door confrontaties tussen mensen hun diepste gevoelens bloot. In alle films van de Turkse meestercineast gebeurt ogenschijnlijk weinig, maar het acteren en de dialogen in Winter Sleep  zijn messcherp. De conflicten in en rondom een oud familiehotel in de bergen van Cappadocië borrelen langzaam en gedoseerd op tot een climax, waarna de bewoners lijken terug te vallen in hun winterslaap.

 

1. – DIE ANDERE HEIMAT – CHRONIK EINER SEHNSUCHT

Na zijn imponerende Heimat-trilogie maakte de Duitse regisseur Edgar Reitz zijn rentree met Die andere Heimat – Chronik einer Sehnsucht. Deze vier uur durende prequel begint in 1840 en beschrijft het leven in het fictieve plaatsje Schabbach (Hunsrück). Het zijn barre tijden, waarin inwoners hunkeren naar het beloofde land Brazilië. Opnieuw is de tijdsgeest knap neergezet, net als in de eerste serie in schitterende zwartwit fotografie (ditmaal nog mooier en scherper, met een enkel subtiel kleurdetail). Reitz maakt dankbaar gebruik van de komeet van 1843 die voor extra sfeer en bijgeloof zorgt.

 

Miskleun van 2014:

THE PRINCE

Contactarme man met een queeste (eeuwig B-acteur Jason Patric) baant zich schietend een weg om het maagdenvlies van zijn spijbelende dochter te redden en zoekt confrontatie met de ontvoerder (Bruce Willis). The Prince  is een belediging voor de kijker door het onvoorstelbaar afgezaagde script en de wanprestaties van de acteurs.

 

24 december 2014

 

 

CategoriesCOR

Top 10 van het Millennium – Deel 5: Ries Jacobs

Posted on

Deel 5: Ries Jacobs
Top 10 van het Millennium

Donnie Darko (2001)

Donnie Darko (2001)

Ze zeggen dat alles vroeger beter was. Werden er vroeger betere films gemaakt? Dat lijkt me niet, maar wel zie ik naarmate ik ouder word steeds minder films die een verpletterende indruk op mij maken. Wellicht is dit de reden dat de meeste films in mijn top 10 uit de zero’s stammen. Verder valt op dat veel films in de lijst zich niet afspelen in de tijd waarin ze uitkwamen, maar één of meerdere decennia eerder.

Ries Jacobs   door Ries Jacobs

10. Malena (2000)
Als haar echtgenoot naar het front moet om te vechten tegen geallieerden, blijft de beeldschone Malena achter in een dorpje in Sicilië. Ze wordt er het object van roddel en achterklap. De enige die haar blijft adoreren is de twaalfjarige Renato, hij raakt meer en meer geobsedeerd door haar.

9. Der Untergang (2004)
De film volgt Hitler gedurende de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog en wordt niet gedragen door plotwisselingen – de kijker weer immers vooraf hoe het de nazileiders zal vergaan – maar door uitstekend acteerwerk. Vooral de scène waarin de familie Goebbels haar eigen kinderen om het leven brengt, bezorgt iedere keer weer kippenvel.

8. The Skeleton Key (2005)
Naar mijn mening ondergewaardeerde horror, gebaseerd op de Afro-Amerikaanse hoodoo-traditie waarin men gelooft dat mensen elkaars lichaam kunnen overnemen. Zonder special effects, zombies of demonen weet regisseur Iain Softley de spanning te creëren die de klassieke horrorfilms hadden.

7. The Texas Buyers Club (2013)
Biopic over Ron Woodroof, een Texaanse rodeocowboy die in 1985 te horen krijgt dat hij HIV heeft. Hij richt de Texas Buyers Club op die de dragers van het virus levensverlengende medicijnen geeft. Matthew McConaughey geeft prachtig weer hoe macho Woodroof toegroeit naar de door Jared Leto vormgegeven transgender Rayon.

6. Snatch (2000)
Iedereen jaagt op een dure diamant, wat uitmondt in scènes vol gitzwarte humor. Het originele en goed geschreven script vormt het geraamte van deze keiharde actiefilm, maar ook op de regie en het acteerwerk valt weinig af te dingen. Snatch is het bewijs dat actiekomedie wel degelijk leuk kan zijn.

5. Jarhead (2005)
De film, gebaseerd op het boek van Golfoorlogveteraan Antony Swofford, brengt in beeld hoe oorlog ook kan zijn. Zandhazen wachten in de woestijn op de actie die komen gaat. Ondertussen vervelen ze zich kapot en maken de zich meer zorgen over de ontrouw van hun vrouwen en vriendinnen, dan over Saddam.

American Beauty (2000)

American Beauty (2000)

4. American Beauty (2000)
De film stamt uit 1999, maar verscheen in 2000 in de Nederlandse bioscopen. Centraal staat de met een midlifecrisis kampende veertiger Lester Burnham. Regisseur Sam Mendes brengt zijn kritiek op het Amerikaanse materialisme op een vaak humorvolle manier, waardoor de zware thematiek niet te pathetisch wordt.

3. Das Leben der Anderen (2006)
In 1984 krijgt een medewerker van de Oost-Duitse inlichtingendienst Stasi de opdracht een dissidente toneelschrijver en zijn acterende vrouw te bespioneren. Ulrich Mühe kruipt in de huid van een koude en eenzame spion die het liefdevolle echtpaar bespioneert. Mühe ontroert, maar bezorgt tegelijkertijd de koude rillingen.

2. Tillsammans (2000)
Een getrouwde vrouw verlaat haar man en gaat samen met haar twee kinderen naar de commune waar haar broer woont. De film geeft de sfeer van de jaren zeventig weer, progressieve hippies tegenover oude normen en waarden. Regisseur Lukas Moodysson weet alle facetten van de heersende tijdsgeest te belichten.

1. Donnie Darko (2001)
De getroebleerde tiener Donnie Darko ziet in een visioen een monsterlijk konijn, wat een reeks van gebeurtenissen in gang zet. Regisseur Richard Kelly combineert in zijn debuut bovennatuurlijke elementen met het leven in de Amerikaanse suburbs. Zo schept hij een spooky sfeer zonder over de top te gaan.

 

15 december 2019

 

Deel 1: Cor Oliemeulen
Deel 2: Tim Bouwhuis
Deel 3: Michel Rensen
Deel 4: Bob van der Sterre
Deel 6: Sjoerd van Wijk
Deel 7: Yordan Coban
Deel 9: Alfred Bos

5 minder bekende Australische topfilms

Posted on

Vijf minder bekende Australische topfilms

Wake-in-Fright-

Met zijn regiedebuut The Water Diviner zet Russell Crowe Australië weer eens op de filmkaart. Denkend aan ‘down under’ borrelen direct wat niet te missen krakers op: Gallipoli, Shine, Lantana, Mad Max, Picnic at Hanging Rock, Rabbit Proof Fence, Muriel’s Wedding etc.. Maar Australië kent ook minder bekende topfilms.

door Cor Oliemeulen

1. – Romper Stomper (1992, Geoffrey Wright)

Misschien is het maar goed dat er relatief weinig speelfilms over skinheads zijn gemaakt, want het veelal extreme gedrag van deze kaalkopjes stemt niet direct tot hoop en vrolijkheid. Tien jaar na Made in Britain van Alan Clarke volgde het zeer geslaagde Australische antwoord Romper Stomper. Het betekende de doorbraak van Russell Crowe, die de charismatische skinheadleider Hando speelt. De mishandeling van een buitenlands stel vormt de opmaat van een portret over een groep neonazi’s die het heeft gemunt op immigranten in Melbourne. In hun nazihol hangt een kaart van de stad met daarop locaties van Aziatische winkels. Een clash met een grote groep Vietnamezen loopt uit de hand, waarna Hando’s bende moet onderduiken. Realistisch beeld van een asociale, zoekende subcultuur weet thema’s als incest, epilepsie en verraad prima te verweven in het verhaal dat zoals verwacht tragisch eindigt.

2. – Wake in Fright (1971, Ted Kotcheff)

Dat Aussies gastvrijheid uitmuntend met alcohol weten te mixen, zien we in het om meerdere redenen in het oog springende Wake in Fright. De film begint als een rustig drama over een leraar (overtuigende rol van de relatief onbekende acteur Gary Bond) in een woestijngehucht die op zijn reis naar Sidney strandt in een mysterieus stadje waar wordt gedronken en gegokt bij het leven. Na triomfen en verliezen belandt de leraar tussen wat rauwdouwers onder leiding van ene Doc (Donald Pleasence) die het drinken van grote hoeveelheden bier en sterke drank tot kunst hebben verheven, graag een potje knokken en de walgelijke gewoonte hebben om spontaan kangoeroes af te schieten en dood te rijden. De sfeer wordt grimmig, hallucinerend en onheilspellend, waarbij het de vraag is of onze leraar ongeschonden het stadje zal verlaten. Een film die je niet snel zult vergeten.

3. – The Castle (1997, Rob Sitch)

De droge humor is typisch Australisch, maar minder flauw en voorspelbaar dan in de succesvolste Australische film Crocodile Dundee, die na de release in 1986 wereldwijd meer dan 350 miljoen dollar opbracht. In het in eigen land enorm populaire The Castle volgen we een gezin dat pal naast een vliegveld woont. Pa is een eersteklas goedzak en een filosoof van de koude grond: nuchter, naïef en positief ingesteld. Hij zal een koopje niet snel laten schieten en is continu bezig het huis te verfraaien. Echter nadat de overheid heeft besloten dat het vliegveld zal worden uitgebreid en zijn ‘kasteel’ moet verdwijnen, zet hij zijn kont tegen de krib. Een sullige advocaat is vervolgens kansloos tijdens de rechtszaak en het gezin heeft twee weken tijd om te verkassen. Maar dan komt er hulp uit onverwachte hoek. Let op Eric Bana in zijn speelfilmdebuut als kickboksende schoonzoon.

4. – Two Hands (1999, Gregor Jordan)

Vlotte, zwartkomische misdaadthriller met een eveneens jonge Heath Ledger als de boksende portier Jimmy die zich laat verleiden tot een hachelijk klusje voor een lokale gangsterbaas. Natuurlijk loopt dit danig uit de klauwen, zodat Jimmy alle zeilen moet bijzetten om zich uit zijn penibele situatie te redden. Ondertussen valt hij voor een leuk fotograferend meisje. Two Hands doet denken aan de hippe gangsterfilms van onder meer Guy Ritchie (o.a. Lock, Stock and Two Smoking Barrels) die ook rond de millenniumwisseling op het witte doek verschenen: minder hilarisch en gewelddadig, maar ook met leuke twists. De pas 19-jarige Ledger acteert onbevangen en toont charisma, Bryan Brown is grappig als de bendeleider met een onmiskenbaar talent voor scrabble en andere bordspelletjes.

5. – The Tracker (2002, Rolf de Heer)

Vijf figuranten in de woestijnhitte van Australië: de fanatiekeling, de volger, de veteraan en de spoorzoeker zijn op jacht naar de vluchteling. We schrijven 1922, een tijd waarin Aboriginals nauwelijks waren gevrijwaard van racisme en discriminatie. Psychologisch kat-en-muisspel tussen premiejager en spoorzoeker werd in 1953 al superieur uitgewerkt door Anthony Mann in zijn western The Naked Spur, echter de van oorsprong Nederlandse regisseur Rolf de Heer weet de situatie op geslaagde wijze te verplaatsen van de Rocky Mountains naar de outback. Sterke troef van The Tracker is de titelfiguur, gespeeld door David Gulpilil, die niet alleen feilloos sporen vindt, maar ook zijn hondse behandeling met de nodige humor weet te relativeren. Rolf de Heer, die meer films over het lot van de oorspronkelijke Australische bevolking schreef en regisseerde, lardeert de soms heftige gebeurtenissen met primitieve historische schilderijen en filosofische Aboriginal-liedjes.

13 april 2015

 

Alle leuke filmlijstjes

Film Top 250 in 3 minuten

Film Top 250 in 3 minuten

Ieder jaar brengt de Academy Awards in aanloop naar de Oscar-uitreiking een eerbetoon aan de film. Ditmaal slaagt ze om de IMDb Top 250 in krap drie minuten te monteren.

Clockwork Orange

De top 250 van de toonaangevende Internet Movie Database wordt sinds jaar en dag aangevoerd door The Shawshank Redemption , gevolgd door The Godfather, Part I  en II, Pulp Fiction  en The Good, The Bad en The Ugly.

In het filmpje zullen de fans moeiteloos andere klassiekers herkennen, variërend van Ferris Bueller’s Day Off  van John Hughes tot Bringing Out the Dead  van Martin Scorsese en Clockwork Orange van Stanley Kubrick.

Klik hier om de grandioze montage te zien.

 

Bron: Cinemablend
5 november 2012